1821-2021
200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821
Το Εικοσιένα υπήρξε ένα κομβικό σημείο στην ιστορία του διαχρονικού Ελληνισμού αλλά και της ιστορίας της σύγχρονης Ευρώπης.
Η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 προσφέρει μία ευκαιρία αναστοχασμού για το παρόν και κυρίως για το μέλλον της χώρας μας.
Η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 προσφέρει μία ευκαιρία αναστοχασμού για το παρόν και κυρίως για το μέλλον της χώρας μας.
Ο ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ φιλοξενεί μια νέα προσέγγιση του Εικοσιένα και ένα ψηφιακό αρχείο ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους.
Η δημοσίευση αυτή σε συνέχειες του Γιάννη Κορίνθιου βασίζεται σε ανεκμετάλλευτα αρχεία και τεκμήρια που παρατίθενται ψηφιακά για πρώτη φορά στον ιστότοπο ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ, προκειμένου να εμπλουτιστεί και διευρυνθεί η ιστορική έρευνα και ο επιστημονικά δημόσιος λόγος για το 1821 ενόψει της μεγάλης επετείου του 2021.
Η δημοσίευση αυτή σε συνέχειες του Γιάννη Κορίνθιου βασίζεται σε ανεκμετάλλευτα αρχεία και τεκμήρια που παρατίθενται ψηφιακά για πρώτη φορά στον ιστότοπο ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ, προκειμένου να εμπλουτιστεί και διευρυνθεί η ιστορική έρευνα και ο επιστημονικά δημόσιος λόγος για το 1821 ενόψει της μεγάλης επετείου του 2021.
Α Το Βασίλειο των Δύο Σικελιών και οι Μεγάλες Δυνάμεις (1820-1830)
https://kellianos.blogspot.com/2019/03/18211830-2021.html
Β Οι κυβερνήσεις του Βασιλείου των Δύο Σικελιών (1821-1830)
Γ Η κυβέρνηση του Luigi de’ Medici di Ottajano (1822-1830)
https://kellianos.blogspot.com/2019/04/18211830-2021_29.html
Δ Οι κυβερνήσεις του Βασιλείου των Δυο Σικελιών και η Ελληνική Προσωρινή Διοίκηση
Ε Το Βασίλειο των Δύο Σικελιών και η Πύλη
ΣΤ Η υποψηφιότητα του Βουρβώνου πρίγκιπα Καρόλου της Κάπουας
Ζ Η διασπορική παροικία της Νάπολης
H Οι προξενικές αρχές των Δύο Σικελιών στην Ανατολική Μεσόγειο
Θ Η ναπολετάνικη διπλωματία έναντι του ελληνικού ζητήματος
https://kellianos.blogspot.com/2019/12/18211830-m-2021.html
Ι Μυστικός πράκτορας της Νάπολης στην Ελλάδα (1828-1830)
Κ Οι μυστικές εταιρείες στην Ελλάδα του Καποδίστρια
https://kellianos.blogspot.com/2020/01/18211830-m-2021.html
Λ
Οι Γάλλοι και η στρατιωτική αποστολή στην Πελοπόννησο
Ο Γαλλικός Στρατός στο Μοριά (1828-1830)
Ο Piccotti είχε πολλές επαφές με τους Γάλλους που βρίσκονταν στην Πελοπόννησο. Ο ίδιος σε τακτικά διαστήματα προωθούσε στους ανταποκριτές του στη Νεάπολη τις πληροφορίες που κατάφερνε να συλλέξει για αυτούς· είχε μάλιστα μάθει ότι ο Γάλλος υπουργός των Αποικιών και των Ναυτικών, Jean Guillaume baron Hyde de Nauville (1776-1857), χρηματοδοτούσε τους Jean Chrétien Louis Dentzel (1786-1829), Charles Nicolas Fabvier (1783 -1855) και Jean François Maxime Raybaud (1795-1894) και ότι ο προξενικός πράκτορας της Γαλλίας στην Πάτρα, Bertini, εκτελούσε χρέη πληροφοριοδότη της μεγάλης αναγεννητικής εταιρείας.
Jean-Guillaume, baron Hyde de Neuville (1776 – 1857)
Βλ. Maxime RAYBAUD, Mémoires sur la Grèce pour servir à la guerre de l’indépendance, 2 vol., Paris 1825. Επίσης, Pierre ECHINARD, Grecs et Philhellènes à Marseille: de la Révolution française à l’Independance de la Grèce, Inst. Historique de Provence, 1973.
Ο Fabvier ανήκε στη μεγάλη αναγεννητική εταιρεία και είχε την εύνοια των γαλλικών φιλελληνικών κομιτάτων και τη στήριξη της γαλλικής κυβέρνησης.
Charles Nicolas Fabvier (Κάρολος Φαβιέρος)
Η προσφορά του Fabvier στον ελληνικό αγώνα δεν ήταν ανιδιοτελής και διαυγής· δρούσε ως όργανο των γαλλικών επιδιώξεων στο Αιγαίο, αναμείχτηκε ενεργά στην αντικαποδιστριακή κίνηση και συγκρούστηκε με Έλληνες οπλαρχηγούς, όταν θέλησε να τους απομακρύνει σπό τις τάξεις του τακτικού στρατού. Βλ. A. DEBIDOUR, Le général Fabvier, sa vie militaire et politique, Paris 1904.
Η Γαλλία ανεχόταν τη διεξαγωγή στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Στερεά Ελλάδα και την επέκταση των συνόρων της χώρας πέρα από την οροθετική γραμμή που είχαν προκαθορίσει οι Δυνάμεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες του πράκτορα της Νεάπολης, η Γαλλία είχε συνεισφέρει κρυφά 200.000 γαλλικά φράγκα, 100.000 φυσίγγια και 6.000 τουφέκια για την οργάνωση της πολιορκίας της Αθήνας και ο Fabvier είχε μεταφέρει στην Αίγινα, εκ μέρους των γαλλικών φιλελληνικών κομιτάτων, 18.000 τουφέκια και πολλά χρήματα.
Βλ. J. P. PELLION, La Grèce et les Capodistrias pendant l'occupation française de 1828 à 1834, Paris 1855· Π. ΠΕΡΡΩΤΗΣ, Η εκστρατεία του Μαιζώνος εις Πελοπόννησον, ¨Ελληνικά¨, 9 (1936), 37-54· Β. ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ, Ο γαλλικός στρατός στην Πελοπόννησο. Συμβολή στην ιστορία της καποδιστριακής περιόδου, ¨Πελοποννησιακά¨, 12 (1976-77), 75-102· ∆έσπ. ΘΕΜΕΛΗ-ΚΑΤΗΦΟΡΗ, Το γαλλικό ενδιαφέρον για την Ελλάδα στην περίοδο του Καποδίστρια (1828-1831), Αθήνα 1985, 45 κ.εξ.
Ο Piccotti είχε επίσης ενημερώσει την κυβέρνησή του για την απόφαση της Γαλλίας να διακόψει τα μηνιαία χορηγήματα στην Ελλάδα, επειδή δεν αξιοποιούσε δεόντως τον Fabvier.
Η Γαλλία είχε κάνει πιέσεις για να ανατεθεί η εποπτεία της διοργανώσεως του ελληνικού στρατού στον Fabvier. Ένα πρωτόκολλο, υπογεγραμμένο τον Απρίλιο του 1829 από τον Καποδίστρια και τον στρατηγό Nicolas Joseph comte de Maison (1771-1840), προέβλεπε την ένταξη Γάλλων στρατιωτών στον τακτικό ελληνικό στρατό. Ο Καποδίστριας δίσταζε να τον χρησιμοποιήσει και χρονοτριβούσε για να μη συγκρουστεί με τα συμφέροντα της Γαλλίας, επειδή διαφωνούσε με τον Fabvier για το εδαφικό ζήτημα και για την παραμονή του γαλλικοιύ στρατού στην Πελοπόννησο. Για τις διαφωνίες του Fabvier με τον Καποδίστρια βλ. D. C. FLEMING, John Capodistrias and the Conference of London (1828-1831), Thessaloniki 1970, σσ. 83-87. Η μηνιαία οικονομική βοήθεια της Γαλλίας απέβλεπε στην κάλυψη των δαπανών εξοπλισμού και διοργανώσεως του τακτικού ελληνικού στρατού.
Χάρτης της Πελοποννήσου
Γκιγιώμ-Αμπέλ Μπλουέ, Expédition scientifique de Morée, 1831.
Γκιγιώμ-Αμπέλ Μπλουέ, Expédition scientifique de Morée, 1831.
Τα στρατεύματα του στρατηγού Maison, μετά την εκκένωση της Πελοποννήσου από τον στρατό του Ιμπραήμ πασά, ασχολήθηκαν με την οχύρωση της Μεθώνης, του Ναβαρίνου, του Ρίου και του Ισθμού για να αποτρέψει ενδεχόμενη νέα τουρκική εισβολή στην Πελοπόννησο.
Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί ότι το σχέδιο των οχυρωματικών έργων των Γάλλων προέβλεπε και τη διάνοιξη διώρυγας στον Ισθμό της Κορίνθου.
Ο πράκτορας του Βασιλείου των Δύο Σικελιών ήταν ενήμερος όλων των επιχειρήσεων του γαλλικού εκστρατευτικού στρατού στην Πελοπόννησο.
Συνάντηση του Στρατηγού Μαιζώνος και του Ιμπραήμ Πασά, στο Ναβαρίνο
Σεπτέμβριος 1828
(Jean-Charles Langlois)
O Piccotti έγραφε ότι o Raybaud, διαθέτοντας μεγάλο κύρος μέσα στη μεγάλη αναγεννητική εταιρεία κι έχοντας επιφορτισθεί από την κυβέρνηση της Γαλλίας να εκδίδει στην Ελλάδα την εφημερίδα Courrier d’Orient, αλληλογραφούσε με τα σημαντικότερα ευρωπαϊκά κομιτάτα των Φιλελλήνων και επικοινωνούσε με συνθηματικό τρόπο με τους αναγεννητές της Ευρώπης διαμέσου της εφημερίδας του.
Ο Νεαπολιτάνος πράκτορας διατείνονταν ότι η εφημερίδα του Raybaud ενημέρωνε επαρκώς τους αναγνώστες της για τις εξελίξεις στην Ελλάδα του Καποδίστρια και ότι ο Έλληνας Κυβερνήτης είχε παύσει να επιδοτεί την εφημερίδα L’Abeille Grecque και επεδίωκε να προσεταιρισθεί τον Raybaud.
Η εφημερίδα L’Abeille Grecque θεωρούνταν ημιεπίσημο κυβερνητικό φύλλο που δημοσίευε ο Ιταλός εκδότης Ιωσήφ Ν. Κιάππε· ήταν εβδομαδιαία και κυκλοφόρησε από 31 Μαρτίου 1827 μέχρι 28 Μαρτίου 1829. Τυπωνόταν αρχικά στην Ύδρα και στη συνέχεια στην Αίγινα.
Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Piccotti και ο Dentzel ήταν ανώτερο στέλεχος της μεγάλης αναγεννητικής εταιρείας, διέθετε μεγάλη επιρροή στους κύκλους των φιλελλήνων, των αναγεννητών και των Ελλήνων οπλαρχηγών, υποστηριζόταν από τα γαλλικά φιλελληνικά κομιτάτα κι από τον Γάλλο Υπουργό των Ναυτικών και των Αποικιών.
Ο Dentzel είχε εκδηλώσει των ενθουσιασμό του για την υπεροχή του ρωσικού κόμματος στην Εθνοσυνέλευση του Άργους (1829) και την επικράτηση του γαλλικού κόμματος στις συνελεύσεις των κομιτάτων που είχαν συγκληθεί κατά τη διάρκεια της Εθνοσυνέλευσης.
Ο Dentzel ήταν γόνος οικογένειας στρατιωτικών. Ο πατέρας του είχε συμμετάσχει στην Αμερικανική Επανάσταση. Κι ο ίδιος είχε ακολουθήσει την στρατιωτική σταδιοδρομία, αλλά, μετά την πρώση του Ναπολέοντα, τεθηκε σε διαθεσιμότητα, με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Στην Ελλάδα έφτασε το 1827 για να συνεργαστεί με τον Fabvier στη διοργάνωση του ελληνικού τακτικού στρατού. Ο Καποδίστριας προήγαγε τον Dentzel σε στρατηγό και τον τοποθέτησε υπό τις διαταγές του Church στην Στερεά Ελλάδα. To 1829 o Dentzel ζήτησε να πολιτογραφηθεί Έλληνας. Πέθανε στην Βόνιτσα στις 15 Σεπτεμβρίου 1829. Για την οξεία διαμάχη του με τον Church, στην οποία αναφέρεται συχνά στις αναφορές του ο Piccotti, βλ. Στ. Ι. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Η Επανάσταση στην δυτική Στερεά Ελλάδα μετά την πτώση του Μεσολογγίου ώς την οριστική απελευθέρωσή της (1826-1832), Θεσσαλονίκη 1962, 103-105.
Copyright Γιάννης Κορίνθιος
Nessun commento:
Posta un commento