Perché imparare il greco?

Società Filellenica Italiana

PRIMA SETTIMANA ELLENICA

Marina di Ascea (SA) 8-14 settembre 2014

Perché imparare il greco?

In Europa si parlano tante lingue: ci sono, quindi, altrettanti universi culturali da scoprire.

Non si abita un paese, si abita una lingua, diceva Emil Cioran, scrittore franco-rumeno. La frase di CIORAN presenta due immagini emotivamente cariche: l’abitare e il parlare. L'immagine dell'abitare è connessa all’idea della casa, il luogo per eccellenza degli affetti, dell'intimità e delle sicurezze; l’immagine del parlare rimanda ai rapporti interpersonali. Si abita la lingua che ciascuno di noi respira.

Perché imparare il greco oggi? A che serve il greco antico oggi? Viviamo in una società globalizzata che ha messo in grave crisi gli studi umanistici. Le iscrizioni ai licei classici segnano una tendenza negativa negli ultimi anni.

Sono ottimista e ritengo che il greco non rischi l'estinzione. Basta ripercorrere la storia di diffusione di questa lingua nei millenni. Sono tante le crisi che ha patito questa lingua e altrettante le sue mirabolanti rigenerazioni

Il greco offre fondamentalmente un approccio formativo, pedagogico e educativo molto importante per ogni spirito umano. Il greco non è solo un modo di accedere direttamente ai testi della classicità. Bisogna dire più semplicemente che il greco ha segnato la qualità dei testi stessi. E bisogna aggiungere che il pensiero greco ha influenzato profondamente la civiltà occidentale e l'identità europea.

La cultura greca è riuscita ad impregnare tanto profondamente il nostro mondo. Molte espressioni e termini in uso in gran parte delle lingue parlate denotano questo profondo sostrato culturale che ha condizionato tutto il pensiero occidentale. Ancora oggi le opere della classicità greca appaiono sorprendentemente attuali e utili.

Purtroppo mentre in Cina e in America riscoprono gli studi umanistici, in Europa si tende sempre più a dimenticarli. Le lingue classiche hanno una loro ragione d'essere ed una loro giustificazione a tutti i livelli.I classici greci e latini sono i pilastri su cui è stato costruito il nostro mondo, rappresentando i punti di riferimento che sempre cerchiamo per vivere e crescere. Lo studio del latino e del greco è il più efficace strumento di disciplina intellettuale, e quindi etica, per la formazione dei giovani.

“Tendiamo a pensare che la cultura classica non serva più in un mondo dominato dalla tecnologia. Ma questi due tipi di formazione sono entrambi necessari, complementari e indissolubili”. “Ci portiamo la Grecia in testa perché siamo figli di questa civiltà”;  si apre con questo riferimento colto ad un ritratto di donna che ha il Partenone sul capo di Auguste Rodin la presentazione delle “Sei lezioni di Salvatore Settis sull’arte classica” per Rai Educational.

La conoscenza della Grecia antica è indispensabile perché la sua cultura è all'origine della nostra.

Il teatro, il cinema, la letteratura, la politica sono pervasi di cultura greca. Era già tutto inventato ad Atene nel V secolo a.C.: la democrazia, la filosofia, la storia, tutti i generi letterari, ma perfino i valori che contano per noi ancora oggi.

La lingua greca è bellissima, ma per comprendere la sua bellezza occorre uno sforzo graduale e lento.

Marguerite Yourcenar diceva di amare  il greco per la sua flessibilità di corpo allenato, la ricchezza del vocabolario nel quale a ogni parola si afferma il contatto diretto e vario delle realtà e perché quasi tutto quel che gli uomini han detto di meglio è stato detto in greco.

E Cicerone affermava che gli dèi dialogavano nella lingua dei greci.

Abbiamo ancora bisogno di questa cultura classica, abbiamo ancora bisogno del greco e del latino, perché sono le fonti primarie delle lingue e culture di oggi e rendono più facile l'apprendimento delle lingue straniere. Chi impara il greco e il latino è in grado ad apprendere meglio la propria lingua materna e le altre lingue parlate. 

I confini di un uomo sono delimitati dai confini della propria lingua. 

Perché, allora, imparare il greco?

Semplice!

E' la lingua che si parla ininterrottamente da 4000 anni. Tutte le parole che troviamo in Omero sono attestate nel greco di oggi, soprattutto nelle parole composte.

Eppoi il greco antico è la lingua che ha alimentato gran parte delle lingue del mondo, soprattutto nella terminologia scientifica ma anche nella pubblicità.

La Nike, che commercia prodotti in uso nell'atletica, ha scelto il suo logo dalla parola Νίκη perché la Νίκη, vale a dire la vittoria, può scaturire solo dalla forza psichica.

L'azienda farmaceutica Pfizer ha scelto il nome VIAGRA attingendo al vocabolario greco: βία che significa impeto e άγρα che significa caccia; pertanto VIAGRA è la ricerca del perduto vigore fisico.

L'APPLE promuove il programma di insegnamento del greco perché la società ha bisogno di questo strumento per sviluppare la creatività, introdurre nuove idee e offrire maggiori conoscenze e potenzialità. Ugualmente la MICROSOFT esorta i propri collaboratori ad apprendere il greco antico, perché ha constatato che la lingua greca rafforza la capacità logica e favorisce la capacità di leadership.

Il greco è l' humus della cultura occidentale.

Κριαράς: οι νέοι να μάθουν να επιμένουν και να υπομένουν!

«Δεν επεπόθησα ξέρετε τόσο μακρύ βίο... Έγινε. Δεν θέλω πια άλλο να ζήσω». Αυτά ήταν τα λόγια του Εμμανουήλ Κριαρά στην τελευταία συνέντευξη που έδωσε πριν από εννέα μήνες.

http://www.tanea.gr/news/culture/article/5152085/h-teleytaia-synenteyksh-toy-emmanoyhl-kriara-sto-ape-mpe/

Με αφορμή τον θάνατο του καθηγητή, «ΤΑ ΝΕΑ» αναδημοσιεύουν τη συνέντευξη αυτή, που έδωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ στις 28 Νοεμβρίου 2013.

«Το ξέρω καλά. Οι περισσότεροι - ειδικά κάποιοι νεόκοποι από τις τηλεοράσεις που έρχονται να με δουν, να μου ζητήσουν 'δηλώσεις', δεν είναι γιατί γνωρίζουν και εκτιμούν το έργο και την προσωπικότητά μου. Είναι η ηλικία μου που τους κάνει εντύπωση. Δεν επεπόθησα ξέρετε τόσο μακρύ βίο... Έγινε. Δεν θέλω πια άλλο να ζήσω. Η χαρά μου (η αγαπημένη μου σύζυγος) έφυγε. Ο έρωτας– τον οποίο η ύπαρξή της και μόνο μου ενέπνεε, ο έρωτας για τη ζωή, τη δημιουργία και την εργασία, για τη δημιουργία, δεν υπάρχει πια. Οπότε, σας ευχαριστώ για τις ευχές και τα δώρα αλλά... είναι πλέον περιττά. Και η εποχή μας δεν το θέλει το περιττό..»

Οι σταθμοί της ζωής του κορυφαίου αυτού επιστήμονα και ´Ελληνα

1906
Γεννιέται στον Πειραιά.

1924 - 1929
Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.

1926
Συναντά τη σύντροφο της ζωής του Αικατερίνη Στριφτού.

1930 -1950
Εργάζεται στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών. Συνεχίζει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Μόναχο (1930) και στο Παρίσι (1938 -'39 και 1945 - '48).

1950
Εκλέγεται τακτικός καθηγητής Μεσαιωνικής Ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

1968
Απολύεται ύστερα από απόφαση της χούντας. Εδρα των δραστηριοτήτων του γίνεται το Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών στη Θεσσαλονίκη όπου συνεχίζει τη δουλειά του για τη σύνταξη του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669).

1976
Επαναδραστηριοποιείται στα δημόσια πράγματα με τη γλωσσική μεταπολίτευση. Γίνεται ευρύτερα γνωστός από τα «δημοσιογραφικά», τα «μαχητικά» δηλαδή κείμενά του, με τα οποία μεταπολιτευτικά στήριξε την καθιέρωση της δημοτικής και του μονοτονικού.

1981
Ορίζεται πρόεδρος της Επιτροπής για το μονοτονικό.

2000 - 2008
Πληθώρα εκδόσεων με αυτοβιογραφικό περιεχόμενο (έξι τόμοι «Αλληλογραφία»). Πιο πρόσφατο το «Μακράς ζωής αγωνίσματα».

2006
Αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τιμάται με τον «Χρυσό Αριστοτέλη» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

2009
Τοποθετείται στην τελευταία τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

- Με έχουν ρωτήσει πού οφείλεται η μακροζωία. Και απάντησα: «Καλή γυναίκα και όχι καλό φαΐ». Να ευτυχήσεις στον συζυγικό βίο και όχι υπερβολές στο φαγητό. Ακόμη και τώρα προσέχω τη διατροφή μου, είμαι λιτοδίαιτος.

"Ανυψώνει τον άνθρωπο ο Ερωτας. Ο πραγματικός, ο αληθινός έρωτας. Ο έρωτας είναι το αντίδοτο του θανάτου. Είναι ίσως η ίδια η ζωή. Μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ζείς. Ειδάλλως είσαι …πέτρα…»

Ο Εμμανουήλ Κριαράς, ο φιλόλογος, ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, “η γηραιότερη εν ζωή προσωπικότητα της Ελλάδας” (σύμφωνα με τις ηλεκτρονικές εγκυκλοπαίδειες) γεννήθηκε στις 15 (με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε)/28 Νοεμβρίου του 1906 στον Πειραιά.

Με αφορμή αυτά τα 107α γενέθλια, με αιτία την απόλυτη πνευματική του διαύγεια (παραμένει παρά τα κινητικά προβλήματα που αντιμετωπίζει εσχάτως, πνευματικά διαυγέστερος πολλών εξ ημών των ηλικιακά νεωτέρων...), αλλά και τη ματαιωμένη προ πολλού ανάγκη όλων μας για τη διατήρηση των “προτύπων”, μια “συμβουλή” για τη διαμόρφωση μεθόδων συνέχειας, το ΑΠΕ-ΜΠΕ επιχείρησε μια ακόμη συζήτηση με τον υπεραιωνόβιο καθηγητή.

-Κι αν σας ρωτούσα και πάλι, “τι να κάνουμε”;

-“Πρώτον οι νέοι να μην φεύγουν στο εξωτερικό. Να μάθουν να επιμένουν και να υπομένουν. Χάνουμε το αίμα μας ως έθνος με τη φυγή των νέων. Δεύτερον: ΝΑ μείνουν εδώ, να δουλέψουν, να αγαπήσουν την εργασία, να μην απεργούν (ειδικά οι δάσκαλοι, οι γιατροί...) Και τρίτον... εγώ να φύγω... Κουράστηκα πια. Δεν θέλω άλλο να ζω για να βλέπω αυτή την κατάσταση”. 

Φωτοστιγμιότυπα από ενα συνέδριο του 1982 στη Νάπολη, στο οποίο συμμετείχε ο αείμνηστος καθηγητής ΕΜΜ. ΚΡΙΑΡΑΣ.

«Ανασταίνεται» η υποβρύχια ηλεκτρική διασύνδεση των Κυκλάδων

Επειτα από 20 και πλέον χρόνια από τότε που εξαγγέλθηκε για πρώτη φορά η ηλεκτρική διασύνδεση των Κυκλάδων με την ηπειρωτική χώρα, το φιλόδοξο έργο αρχίζει επιτέλους να παίρνει σάρκα και οστά, καθώς μέσα στο φθινόπωρο ξεκινούν οι πρώτες εργασίες από τις ανάδοχες κοινοπραξίες στους διαγωνισμούς του ΑΔΜΗΕ.

Ηδη, στα εργοστάσια των εταιρειών που κέρδισαν τους διαγωνισμούς ξεκίνησε η παραγωγή των πρώτων υποβρυχίων καλωδίων που θα ποντιστούν στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ των νησιών Τήνου, Σύρου, Μυκόνου, Πάρου, και στη συνέχεια θα τα συνδέσουν με το Λαύριο.

Παράλληλα, μέσα στο καλοκαίρι, τα αποτελέσματα των διαγωνισμών για τα αντίστοιχα υπο-έργα πέρασαν από την έγκριση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, και αυτή την περίοδο ολοκληρώνονται οι προθεσμίες για την καταθεση των όποιων ενστάσεων από εταιρείες που είχαν υποβάλει προσφορές αλλά τελικά δεν μειοδότησαν.

Θυμίζουμε ότι το φιλόδοξο έργο έχει «σπάσει» σε τέσσερα συνολικά υπο-έργα: Για το έργο των υπογείων και υποβρυχίων καλωδιακών διασυνδέσεων 150 kV Τήνου-Σύρου, Σύρου-Μυκόνου, Σύρου-Πάρου και για το τερματικό καλώδιο 150 kV στην Τήνο, συνολικού προϋπολογισμού 85 εκατ. ευρώ, μειοδότρια εταιρεία έχει ανακηρυχθεί η Ελληνικά Καλώδια. 

Για το υποέργο που αφορά στο συγκρότημα αντιστάθμισης αέργου ισχύος SVC στη Σύρο, με προϋπολογισμό 13 εκατ. ευρώ, μειοδότρια ήταν η σύμπραξη των ελβετικών ABB AE- ABB AB.

Το τρίτο έργο αφορά στον υποσταθμό ζεύξης 150 kV στο Λαύριο, τις υπαίθριες διατάξεις σύνδεσης με το ΚΥΤ 400 kV Λαυρίου , καθώς και τους τρεις υποσταθμούς στα νησιά Σύρο, Πάρο και Μύκονο, όπου ανάδοχος έχει αναδειχθεί η γαλλική Alstom Grid. Τέλος για το έργο της υπόγειας και υποβρύχιας καλωδιακής σύνδεσης 150 kV Λαυρίου-Σύρου, προϋπολογισμού 100 εκατ. ευρώ, ανάδοχος αναδείχθηκε η ιταλική Prysmian Group.

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, μέσα στους επόμενους μήνες ξεκινούν οι πρώτες εργασίες ολοκλήρωσης του μεγαλόπνοου project το οποίο έχει σαν στόχο αφενός να βάλει οριστικά τέλος στα μπλακ-άουτ τύπου Σαντορίνης, αφετέρου να εξοικονομήσει περί τα 100 εκατ. ευρώ ετησίως που καταβάλλουμε όλοι οι καταναλωτές ως Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ.

Χωλαίνει επί 20 χρόνια

Το ιστορικό της διασύνδεσης των Κυκλάδων «σέρνεται» εδώ και πάνω από 20 χρόνια. Η προσπάθεια διασύνδεσης των Κυκλάδων ξεκίνησε το 1993 και αρχικά προέβλεπε τη διασύνδεση τόσο της Ανδρου όσο και της Τήνου με το ηπειρωτικό σύστημα μέσω της Καρύστου. Διακόπηκε όμως, στην Τήνο όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας δικαίωσε προσφυγή των κατοίκων της ενάντια στην τοποθέτηση πυλώνων υψηλής τάσης που με βάση το τότε σχέδιο θα διέρχονταν εναέρια από το νησί.

Έτσι, η ΔΕΗ άλλαξε την αρχική πρόβλεψη και από τα νησιά δεν διέρχεται γραμμή υψηλής τάσης.

Η διασύνδεσή τους θα γίνεται αποκλειστικά υποβρύχια, ενώ σε κάθε νησί θα υπάρχει υποσταθμός κοντά στα σημεία κατάληξης των καλωδίων. Πάντως και παρά τον νέο σχεδιασμό χρειάστηκε πάνω από ενάμιση χρόνο σχεδίων και εγκρίσεων επί θητείας στο τότε υπ. Περιβάλλοντος του Γιώργου Σουφλιά για να εγκριθεί η περιβαλλοντική μελέτη του project.

Όταν μάλιστα ελήφθη η άδεια επί υπουργίας Κωστή Χατζηδάκη, ξεκίνησε η συνηθισμένη γραφειοκρατική κωλυσιεργία των δημοσίων υπηρεσιών για την έγκριση χωροθέτησης των υποσταθμών, για την έγκριση του σημείου πόντισης των καλωδίων κ.ό.κ.

http://www.tanea.gr/news/economy/article/5150805/anastainetai-h-ypobryxia-hlektrikh-diasyndesh-twn-kykladwn/

"Ελληνική Εβδομάδα" στην Ιταλία

http://www.amna.gr/category_omogeneia/19642/OMOGENEIA 

 Με ελληνικό χρώμα θα πλημμυρίσει από τις 8 έως 14 Σεπτεμβρίου, η Ασέα Μαρίνα, η αρχαία Ελέα, όπου γεννήθηκαν ο Παρμενίδης και ο Ζήνων. Η  Φιλελληνική Εταιρεία Ιταλίας διοργανώνει  την πρώτη "Ελληνική Εβδομάδα", που απευθύνεται σε όλους όσους αγαπάνε την Ελλάδα και ιδιαίτερα στους νέους. 

Όπως δηλώνει ο πρόεδρος και ιδρυτής της  Εταιρείας, καθηγητής Μάρκο Γκάλντι, η διοργάνωση αυτή φιλοδοξεί να αποτελέσει μόνιμο ραντεβού των Ιταλών φιλελλήνων. Tο  πρόγραμμα περιλαμβάνει μαθήματα αρχαίων και νέων ελληνικών, διαλέξεις ακαδημαϊκών, προβολές ταινιών, εξοικείωση με τον πολιτισμό και τις ελληνικές παραδόσεις, με δραστηριότητες για σπουδαστές και εκδηλώσεις για το κοινό. 

Η ελληνική εβδομάδα θέτει σε εφαρμογή τον κύριο σκοπό της Φιλελληνικής Εταιρείας, ο οποίος είναι η προώθηση του ελληνικού πολιτισμού και η συνειδητοποίηση, κυρίως μεταξύ των νεότερων γενιών, των όσων χρωστάει ο δυτικός πολιτισμός στην Ελλάδα. 

Η πρωτοβουλία αυτή τελεί υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Ελλάδας στην Ιταλία και της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας και διοργανώνεται σε συνεργασία με την Ελληνική Κοινότητα Νάπολης και Καμπανίας με το Ίδρυμα Αλάριο για την Αρχαία Ελέα και την Εφορία Αρχαιολογικής Κληρονομιάς της περιφέρειας του Σαλέρνο.

ΟΧΙ ΑΙΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ

http://ophioussa.blogspot.gr/2014/08/enel.html

Υπόμνημα Εναντίωσης του Δήμου και Φορέων της Τήνου κατά των Αιολικών «Πάρκων» Κοπελούζου-Σαμαρά-ENEL στην Τήνο

Ολοι οι Τηνιακοί που αγαπούν το νησί τους 

πρέπει να ψηφίσουν 

ΟΧΙ ΣΤΑ ΑΙΟΛΙΚΑ 

 

Είναι καιρός να επανέλθει η ιστορική ονομασία

Καλλονή ή Κελλιά

http://www.ophioussa.com/odoiporiko/page%20odoip03.html

Π. Αντώνης Φόνσος

Το κέντρο της περιοχής είναι το χωριό Καλλονή. Μέχρι το 1955 ονομαζόταν "Κελιά" ή Κελλιά. Βρίσκεται σε υψόμετρο 210 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Όλα τα έγγραφα στο ΑΚΤ αναφέρουν το όνομα του χωριού ως Chelia ή Κellia.(βλ. Π.χ. τη μελέτη του G. Hoffman S.J. Vescovadi Cattolici della Grecia. Β, Tinos). Στο δε ενοριακό αρχείο και κυρίως στον Ενοριακό Κώδικα (Libro Maestro) πάντα έχουµε την ίδια γραφή, δηλαδή: Chelia, Kellia, Celia. Έτσι έχουµε Π.χ. το: «Libro maestro della Chiesa Parocchiale di CELIA». Στα βιβλία της ενορίας το όνομα «Καλλονή» αντί «Κελιά» αναφέρεται για πρώτη φορά, στο βιβλίο βαπτίσεων, στις 24/11/1955.

Από λάθος προφορά, ή από λάθος αντιγραφή ιταλικών και λατινικών εγγράφων οι ιστορικοί της Τήνου του περασμένου αιώνα, κυρίως ο Δρόσος και ο Καιροφύλας, αναφέρουν το χωριό µε το όνομα «Κοιλιά». Αυτό έκαμε τους κατοίκους και το τότε κοινοτικό συμβούλιο να πάρουν την απόφαση που εγκρίθηκε µε βασιλικό διάταγμα και μετονόμασαν το χωριό σε Καλλονή. Είναι καιρός, νομίζω, ο Δήμος να πάρει την απόφαση για να επανέλθει το πρώτο ιστορικό όνομα: Κελιά. Και αυτό γιατί, το τότε κοινοτικό συμβούλιο, από άγνοια της ιστορίας, εισηγήθηκε για τη μετονομασία του οικισμού, βασισμένο σε λανθασμένο σκεπτικό.

Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας "Κελιά": (α) Το όνομα μπορεί να το πήρε, από τα διάφορα ερημητήρια καλόγερων που ζούσαν στην περιοχή. Δηλαδή, από τα «κελιά» των μοναχών που υπήρχαν διάσπαρτα στην ευρεία περιοχή, ο νέος οικισµός που διαμορφώνονταν σε αυτή τη περιοχή, αποκαλέστηκε: «στα Κελιά», εννοώντας στα μέρη που υπάρχουν πολλά κελιά μοναχών. 'Η, (β), το όνοµα το πήρε από τους διάφορους µικρούς «οικισµούς» που βρίσκονταν στη περιοχή. Πολλοί κάτοικοι ζούσαν σε διάφορες «κατ'κιές» (κελιά) στη ευρύτερη περιοχή και κάποτε µετοίκησαν στα πεδινά προς το σηµερινό χωριό και έδωσαν το όνοµα στον µετέπειτα κεντρικό οικισµό της περιοχής.

Ενώ σίγουρα υπάρχουν πολλές διάσπαρτες αγροικίες, κατ'κιές ή κελιά, σε όλη την περιοχή, υπάρχουν και πολλοί οικισμοί, οι περισσότεροι ερειπωμένοι, όλοι με μικρά σπίτια, ή "κελιά", η πληθώρα τοπωνυμίων με τον προσδιορισμό "καλόγεροι" ή "καλόγερος", και η παράδοση μοναχισμού στο νησί και την περιοχή, μάλλον στηρίζει την πρώτη εκδοχή.

Είτε μοναχοί, είτε απλοί κάτοικοι, στην απομονωμένη περιοχή αυτή με τις διάσπαρτες πηγές, έβρισκαν τόσο νερό όσο και καταφύγιο από επιθέσεις πειρατών που ήταν πρόβλημα στις Κυκλάδες και στην Τήνο από την αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο που όλοι οι οικισμοί της περιοχής σημερινοί, ή του παρελθόντος είναι κοντά σε πηγή και μακριά από την θέα της θάλασσας.

'Οσον αφορά στα "κελιά", σε όλες τις διαθήκες που γνωρίζω από το ΑΚΤ, (από το 1700 και µετά), και από το λεξιλόγιο των ντόπιων, ο κάτοικος των χωριών τα ονοµάζει «σταύλα», «µάντρα», «αχερώνα». Την δε «εξοχική» του αγροικία ή σπίτι, όπου µένει περιστασιακά, έστω και για µεγάλο χρονικό διάστηµα, για τις εποχιακές αγροτικές εργασίες (κυρίως από την άνοιξη µέχρι το τέλος της σποράς, και τα χοιροσφάγια), την ονοµάζει «κατ'κιά», και σε διαθήκες που έχω διαβάσει από ΑΚΤ, αναφέρονται πάντα έτσι, και αν κάποια είναι γραµµένη στα Ιταλικά αναφέρεται ως «Casa». (βλέπε επίσης και τη µελέτη της Μάχης Καραλή: Τα αγροτικά σπίτια της Τήνου: Φανερωµένη, Έξω Μεριά. Διδακτορική διατριβή, αρχιτεκτονική σχολή, πανεπιστηµίου Αθηνών, 1992 (22).

Το σημερινό χωριό Καλλονή ή Κελιά χωρίζεται σε τρεις περιοχές: το Πάνω χωριό, γύρω από τον Άγιο Ζαχαρία με παλαιά και μεγάλα σπίτια, το κεντρικό χωριό γνωστό και σαν Κουλπαριά ή Κουλμπαριά με άγνωστη ετυμολογία και πιθανή σχέση με την λέξη "Colombario" ή περιστεριώνας, και το κάτω χωριό ή Καλοζάδος.

Το Πάνω Χωριό, κτισµένο γύρω από τον Άγ. Ζαχαρία, και σχετικά κοντά στη πηγή «Βρισιά». Είναι ο πυρήνας του χωριού, όπως φαίνεται από την αρχαιότητα των σπιτιών, και την ύπαρξη της ενοριακής Εκκλησίας. 

Δεύτερη συνοικία είναι η Κουλπαριά, το κεντρικό χωριό. Άγνωστο από που πήρε την ονοµασία?5

Ανατολικά της Κολπαριάς ή Κολμπαριάς, είναι η πηγή και το ρέµα της «Κόπενας». «Κόπενα», ίσως φέουδο κάποιου απόγονου του Αρνά Antonello Καοπένα; (26). Να σημειωθεί, ότι πιο κάτω, απέναντι από το Κάτω Κλείσµα (στην ευρεία περιοχή του Πάρλα), υπάρχει η τοποθεσία «Αντωνελάδος», µε ερείπια σπιτιών (σηµερινός περιστεριώνας, Ρόκκου Αρµάου Λάνη), ερειπωµένη η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου, µε ερειπωµένο σπίτι δίπλα της

Η κάτω γειτονιά, ή οικισµός, ονοµάζεται Καλοζάδος (28). Άγνωστο από που προέρχεται η ονοµασία, αν και εικάζω ότι είναι κυριώνυμο. Άξιο παρατήρησης πάντως είναι ότι τα τοπωνύµια σε αυτή την περιοχή προέρχονται από κυριώνυµα. Όπως «στου Μπαλέκο», «στου Κουρουρού», «στου Καραβατζή», στο «Καλκά» (ή Χαλκά). Υπάρχει και η τοποθεσία «στο παλιό σχολειό» (2). Στον Καλοζάδο υπάρχει και το παρεκκλήσι του Αγ. Ιωάννη του Βαπτιστή. Π.χ., η Εκκλησία του Αγ. Ιωάννη ανήκε στον Αρµάο-Μπαλέκο. Οι κήποι, ανατολικά, ονοµάζονται «στου Κουρουρού». Να σηµειωθεί πως υπήρχαν µέχρι πρόσφατα οι οικογένειες του Αρµάο Κουρουρό, και Αρµάος Μπαλέκος. Στο «Καλκά» (ή Χαλκά) βρίσκεται, σαν τοποθεσία, στην είσοδο του χωριού, και σαν οικισµός ο διπλανός Καρκάδος. Το όνοµα σίγουρα προέρχεται από το Καρκιάς ή χαλκιάς;

Τα Κελλιά και ο δικός τους αέρας

Ο ΑΕΡΑΣ TOΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ 
Ο ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΑΕΡΑΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

   Κελλιά… το χωριό των παππούδων και των γιαγιάδων μας, των γονιών μας, το χωριό το δικό μου, το χωριό το δικό σας… Ένας τόπος λίγο ή πολύ μακρινός, ένα χωριό ανύπαρκτο  στους χάρτες. Ένα χωριό ωστόσο ζωντανό, με ψυχή, όνομα και ιστορία.

Μέσα στον χάρτη μπορεί να λείπει, στις καρδιές όμως των Κελλιανών όχι… 

Η μαγεία των Κελλιών; Οι αναμνήσεις και τα βιώματα κλειδωμένες και φυλαγμένα στην καρδιά μας καλά.

Ζούμε μ’αυτές τις αναμνήσεις, τις αγαπάμε, τις προσέχουμε, τις φυλάγουμε καλά γιατί το ξέρουμε ότι στο τέλος χάνονται για πάντα μαζί μας.

Αυτό είναι και το χωριό μας για μένα, για σας, αλλά και για όλους τους αμετάπειστους Κελλιανούς.

Είναι ένας μυστικό θησαυροφυλάκιο αναμνήσεων και βιωμάτων απ’το οποίο παίρνουμε δύναμη και αντοχές, όπου κι αν ζούμε. Το κουβαλάμε παντού μαζί μας γιατί είναι εκείνο που δένει σφιχτά όλους εμάς τους Κελλιανούς.

Τα Κελλιά είναι τα παιδικά μου χρόνια, το σχολειό μου, τα παιδικά σας χρόνια κάθε καλοκαίρι, τ΄αστέρια που μετρούσαμε τις νύχτες, τα λιγοστά φώτα που λαμπύριζαν όταν φορούσα κοντά παντελόνια, τα παραμύθια των παππούδων, οι γελούδες και τα στοιχειά, τα φίδια που φοβόμαστε, η ανέμελη εφηβεία μου, τα καρδιοχτύπια, τα θροΐσματα των καλαμιώνων, ο δυνατός αέρας, τα καλοκαιρινά ανταμώματα, τα μονοπάτια στο λιβάδι που διέσχιζα για να πάω με τους φίλους μου στην Κολυμπήθρα.

Τα Κελλιά δεν μας αφήνουν. Ούτε εμείς πρέπει να τα αφήσουμε.
Είναι ο δεσμός μας με τη ζωή. 
Είναι το θησαυροφυλάκιο που πρέπει να διαφυλάξουμε.

Πρέπει να τα προσέχουμε.

Θέλω να νιώθετε καρδιοχτύπι κάθε φορά που γυρίζετε στα Κελλιά.

Και θέλω ο δροσερός και ζόρικος αέρας του νησιού μας να είναι ολότελα δικός μας ... δεν έχουμε ανάγκη από ... ανεμιστήρες  και άλλα χιμαιρικά τερατουργήματα αρρωστημένης φαντασίας ή διαβολικής έμπνευσης.

Είμαι βέβαιος πως με καταλαβαίνετε...

Χρέος μας να σεβαστούμε με αίσθημα ευθύνης το μοναδικό τοπίο, τον ουρανό και τα βουνά.

Κανείς δεν πρέπει να τα βεβηλώσει και να τα ιδιοποιηθεί.
Ολότελα δικές μας οι βουνοκορφές για να αγναντεύουμε το νησί μας.

Το οφείλουμε στους προγόνους μας που τις σεβάστηκαν και μας κληρονόμησαν ατόφυα τα ξάγναντα.

Την γαρ χώραν οι αυτοί αιεί οικούντες διαδοχή των επιγιγνομένων μέχρι τούδε ελευθέραν δι΄αρετήν παρέδοσαν (Θουκυδίδης, Περικλέους Επιτάφιος, Β΄36)

                                            

Αφιερωμένο στα παιδιά μου και στους νέους αλλά και σε όσους έφυγαν αλλά είναι ακόμη εδώ κοντά μας.

Xωρίον Κελλιά, Τήνος

Ηλεκτρονική κάλπη για την συλλογή υπογραφών της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο απανταχού Ελληνισμός έχει ανάγκη να προβάλλει την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό.

Η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας (ΟΕΚΑΙ), έχει υποβάλει Έκκληση

στους Προέδρους της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας

και στους Υπουργούς

Εξωτερικών, Παιδείας, Πολιτισμού και Διοικητικής Μεταρρύθμισης

της Ελλάδος και της Κύπρου,

ώστε να δρομολογηθεί και στην Ελλάδα και στην Κύπρο

μια νομοθετική πράξη καθιέρωσης 

της Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού. 

Η ΟΕΚΑΙ πιστεύει ότι η ανακήρυξη αυτής της ημέρας θα έχει αλυσιδωτές θετικές επιπτώσεις στην αναβάθμιση του Ελληνικού Πολιτισμού

σε διεθνές πεδίο.

Η πλήρης πρόταση της ΟΕΚΑΙ και η ηλεκτρονική κάλπη για την συλλογή υπογραφών είναι ήδη αναρτημένες στην ιστοσελίδα 

http://www.forgreece.eu/modulofirma.php#

Έκκληση Ελλήνων, Κυπρίων, Ομογενών και Φιλελλήνων 

για την καθιέρωση

της Παγκόσμιας Ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας