Στην Επιτροπή Βουλή, όπου συζητήθηκε, πριν λίγες μέρες, η πρόταση του 2014 της Ομογένειας Ιταλίας (Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων Ιταλίας) για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, ο Κος Γ. Μπαμπινιώτης, Ομότιμος και Επίτιμος Καθηγητής Γλωσσολογίας και πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετά τη διαπίστωση ότι «τα όρια του λόγου μας είναι τα όρια του κόσμου μας», υπέδειξε καταρχήν να γίνει ένα κίνημα προσπάθειας στο εσωτερικό και μετά προώθηση προς τα έξω, με στόχο την Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας, ένα δύσκολο εγχείρημα που απαιτεί πολλή και συστηματική δουλειά πολλών.
Ο υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, Κωνσταντίνος Γαβρόγλου (δεξιά) συνομιλεί με τον Γεώργιο Μπαμπινιώτη (αριστερά).
«Ιδιαίτερο θέμα» χαρακτήρισε τη διαδικασία καθιέρωσης της Παγκόσμιας Ημέρας ο Κος Μπαμπινιώτης: «Η γλώσσα μας αποτελεί εθνικό κεφάλαιο».
Ο έγκριτος καθηγητής εξέφρασε την άποψη, ότι οι προσπάθειες από πλευράς ελληνικής Πολιτείας θα πρέπει να κινηθούν σε τρεις τομείς: στον πολιτισμικό, τον ιστορικό και τον παιδευτικό: «πρέπει να συνδέσουμε την ευρωπαϊκή γλώσσα με την ελληνική», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Μπαμπινιώτης: «ο ευρωπαϊκός πολιτισμός, άλλωστε, ξεκινάει από τα ελληνικά κείμενα. Εξάλλου, η πολιτισμική καλλιέργεια της ελληνικής γλώσσας, της έχει δώσει τον χαρακτήρα της οικουμενικής γλώσσας».
Συγκεκριμένα επισήμανε: «Η αξία της ελληνικής γλώσσας αποτυπώνεται στην ίδια τη δύναμή της. Την ιστορικότητα και διαχρονικότητα. Πρόκειται για μια γλώσσα που μιλιέται αδιαλείπτως εδώ και 40 αιώνες! Επί 28 αιώνες γράφεται με την ίδια γραφή και το ίδιο ελληνικό αλφάβητο, ενώ επί 24 αιώνες γράφεται με την ίδια ορθογραφία».
Πρότεινε λοιπόν ο Κος Μπαμπινιώτης να ξεκινήσει η πανεθνική αυτή προσπάθεια από την Ελλάδα και στη συνέχεια να επεκταθεί στον ευρύτερο ελληνικό χώρο, στην Ομογένεια και στην Κύπρο.
Ο Κος Μπαμπινιώτης ανέλυσε τις διάφορες πτυχές του θέματος:
— Επιχειρήματα έντιμα, ειλικρινή, αντικειμενικά, πειστικά (πολιτισμικά – ιστορικά – παιδευτικά) όχι «υποτιμητικά» για τις άλλες εθνικές γλώσσες
– Έμφαση στην ευρωπαϊκή/δι-ευρωπαϊκή διάσταση.
— Αφετηρία τού Πολιτισμού τού γραπτού λόγου στην Ευρώπη (γραφή – «δημοκρατικό /οικονομικό αλφάβητο).
—Ελληνικά τα παλαιότερα κείμενα τού Ευρωπαϊκού πολιτισμού (15ος αι. π.Χ. γραμμική γραφή Β΄/ 8ος αι. π.Χ. ελληνικό αλφάβητο) —θεσμικά, πολιτικά, λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, επιστημονικά.
— Έμφαση στην Ομογένεια, Διασπορά, Πατριαρχείο.
— Η κρίση και κυρίως η υποχώρηση των ελληνικών σπουδών στο εξωτερικό ελλείψει επαγγελματικής διεξόδου των σπουδαζόντων (δεν διδάσκεται πλέον η Ελληνική στα σχολεία των ευρωπαϊκών χωρών, όπως παλαιότερα) έχει μειώσει το κύρος των ελληνικών σπουδών στις οποίες η ελληνική γλώσσα κατείχε την πρώτη θέση.
— Κινήσεις (καλοπροαίρετες) για την παγκοσμοποίηση τής ελληνικής γλώσσας (φιλόδοξη πρόταση να υποκαταστήσει η Ελληνική τις μητρικές γλώσσες των λαών !) εκθέτουν το κύρος τής παρούσης —τελείως διαφορετικής— προτάσεως και απαιτούν προσοχή στους χειρσμούς
— Αναφορά στην ενιαία ελληνική γλώσσα (αρχαία – βυζαντινή – νέα)
Παρουσίασε με την ευκαιρία αυτή στα μέλη της Επιτροπής την ιδιαιτερότητα της Ελληνικής Γλώσσας:
1. Οικουμενικότητα (ευρωπαϊκή – διεθνής παρουσία)
—Αλεξανδρινή Κοινή – Ρωμαϊκοί χρόνοι – Αναγέννηση –Διαφωτισμός – Ευρωπαϊκή Σχολική Εκπαίδευση
— βασικές έννοιες τού Ευρωπαϊκού πολιτισμού (δημοκρατία, πολιτική, φιλοσοφία, τεχνολογία…..)
2.Καλλιέργεια
Γλώσσα μεγάλων διανοητών (Όμηρος, Πλάτων, Αριστοτέλης, Θουκυδίδης, Σοφοκής, Αριστοφάνης, Πλούταρχος, Ιπποκράτης, Αρχιμήδης …) παγκὀσμιας απήχησης και αναγνώρισης.
Γλώσσα των βασικών κειμένων τής χριστιανικής θρησκείας (Καινή Διαθήκη, Παλαιά Διαθήκη, Θεία Λειτουργία, Εκκλησιαστική Υμνογραφία, Μεγάλοι Πατέρες τής Εκκλησίας…)
3.Διαχρονικότητα / συνέχεια
● επί 40 αιώνες (τουλάχιστον από το 2000 π.Χ.) η ελληνική γλώσσα ομιλείται αδιάσπαστα σε έναν αυξομειούμενο γεωγραφικά χώρο με επίκεντρο πάντοτε την Ελλάδα, την ηπειρωτκή και τη νησιωτική και για αιώνες τον μικρασιατικό επίσης χώρο
● επί 28 αιώνες (από τον 8ο π.Χ. αι.) γράφεται με την ίδια γραφή και το ίδιο αλφάβητο (το «ελληνικό αλφάβητο»)
● επί 24 αιώνες (από το 400 π.Χ.) γράφεται με την ίδια ορθογραφία («ιστορική-ετυμολογική ορθογραφία»)
Δεν παρέλειψε, ο Κος Μπαμπινιώτης, να τονίσει την ανάγκη συγκεκριμένων υποστηρικτικών δράσεων:
→ Μόνιμη Διεθνής Επιτροπή Υποστήριξης (Ευρώπη, Ρωσία, ΗΠΑ, Κίνα, Αυστραλία, Καναδάς, Αφρική, Ιαπωνία κ.ά.).
→ Οργάνωση Διεθνούς Συνεδρίου Ελληνιστών.
→ Διεθνής Διακήρυξη ανθρώπων τού πνεύματος.
→ Συλλογή υπογραφών παγκοσμίως (πρωτοβουλία Παν/μίων).
→ Κινητοποίηση Τμημάτων Ελληνικών Σπουδών στο εξωτερικό.
→ Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού.
→ Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας.
→ Ελληνικές Κινήσεις «Παγκοσμιοποίησης τής Ελληνικής».
→ CHS Harvard (Gregory Nage), King’s College (R. Beaton).
→ Συναφείς κινήσεις (Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας στη Νάπολι Ιταλίας — Ζαφειρόπουλος Αυστραλία)
→ Υπογραφές «φίλων τής ελληνικής γλώσσας».
Οφείλουμε, κατέληξε ο Κος Μπαμπινιώτης, την καθιέρωση μιας Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, κατ' αρχήν στην ίδια την ελληνική γλώσσα και σε ό,τι προσέφερε στην ανθρωπότητα.
Nessun commento:
Posta un commento