«Ο μεταφραστής είναι μια πόρνη που πουλάει μυαλό, αντί για σώμα, και πρέπει να κάνει τα γούστα του πελάτη (εννοώντας τον συγγραφέα)» είχε περιγράψει προ διετίας σε συνέντευξή της στη Lifo (http://www.lifo.gr/print/book_feature/91062) και στην Τίνα Μανδηλαρά. Και συνέχιζε: «Ο μεταφραστής, λοιπόν, είναι μια tabula rasa, αλλά με μπόλικη υποδομή από κάτω, έτσι ώστε να μπορεί να γίνεται κάθε φορά, με κάθε νέο βιβλίο, rasa. Τα τρία στοιχεία (ύφος, εμμονές, προθέσεις) που αναφέρατε πρέπει να τα ξέρει ή, εφόσον πρόκειται για συγγραφέα που τον πρωτοπιάνει, να τα ξεκαθαρίζει όσο πιο σύντομα γίνεται. Το ύφος το επιβάλλει ο συγγραφέας, ο μεταφραστής δεν έχει ύφος (είναι η πρώτη φάση της ερωτικής συνεύρεσης, όταν κλείνεις τη συμφωνία). Οι λεκτικές εμμονές, ναι, βελτιώνονται, αλλά, πάλι, τηρούνται· είναι τα παιχνιδάκια της συνεύρεσης. Και, φυσικά, οι άδηλες προθέσεις απαγορεύεται ν’ αποκαλύπτονται φανερά, έστω και αν ο μεταφραστής τις έχει ανακαλύψει (πράγμα που πρέπει να κάνει), ώστε, μετά το τέλος της επαφής, να μένουν και οι δύο ικανοποιημένοι και συνένοχοι».
http://www.protagon.gr/epikairotita/44341542724-44341542724
Nessun commento:
Posta un commento