[34] ὁρῶ γὰρ τοὺς μὲν τὴν ἀδικίαν προτιμῶντας καὶ τὸ λαβεῖν τι τῶν ἀλλοτρίων μέγιστον ἀγαθὸν νομίζοντας ὅμοια πάσχοντας τοῖς δελεαζομένοις τῶν ζῴων, καὶ κατ’ ἀρχὰς μὲν ἀπολαύοντας ὧν ἂν λάβωσιν, ὀλίγῳ δ’ ὕστερον ἐν τοῖς μεγίστοις κακοῖς ὄντας, τοὺς δὲ μετ’ εὐσεβείας καὶ δικαιοσύνης ζῶντας ἔν τε τοῖς παροῦσιν χρόνοις ἀσφαλῶς διάγοντας καὶ περὶ τοῦ σύμπαντος αἰῶνος ἡδίους τὰς ἐλπίδας ἔχοντας.
[35] Καὶ ταῦτ’ εἰ μὴ κατὰ πάντων οὕτως εἴθισται συμβαίνειν, ἀλλὰ τό γ’ ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ τοῦτον γίγνεται τὸν τρόπον. χρὴ δὲ τοὺς εὖ φρονοῦντας, ἐπειδὴ τὸ μέλλον ἀεὶ συνοίσειν οὐ καθορῶμεν, τὸ πολλάκις ὠφελοῦν, τοῦτο φαίνεσθαι προαιρουμένους. πάντων δ’ ἀλογώτατον πεπόνθασιν ὅσοι κάλλιον μὲν ἐπιτήδευμα νομίζουσιν εἶναι καὶ θεοφιλέστερον τὴν δικαιοσύνην τῆς ἀδικίας, χεῖρον δ’ οἴονται βιώσεσθαι τοὺς ταύτῃ χρωμένους τῶν τὴν πονηρίαν προῃρημένων.
[36] Ἠβουλόμην δ’ ἄν, ὥσπερ πρόχειρόν ἐστιν ἐπαινεῖσθαι τὴν ἀρετήν, οὕτω ῥᾴδιον εἶναι πεῖσαι τοὺς ἀκούοντας ἀσκεῖν αὐτήν· νῦν δὲ δέδοικα μὴ μάτην τὰ τοιαῦτα λέγωμεν. διεφθάρμεθα γὰρ πολὺν ἤδη χρόνον ὑπ’ ἀνθρώπων οὐδὲν ἀλλ’ ἢ φενακίζειν δυναμένων, οἳ τοσοῦτον τοῦ πλήθους καταπεφρονήκασιν ὥσθ’, ὁπόταν βουληθῶσιν πόλεμον πρός τινας ἐξενεγκεῖν, αὐτοὶ χρήματα λαμβάνοντες λέγειν τολμῶσιν ὡς χρὴ τοὺς προγόνους μιμεῖσθαι, καὶ μὴ περιορᾶν ἡμᾶς αὐτοὺς καταγελωμένους, μηδὲ τὴν θάλατταν πλέοντας τοὺς μὴ τὰς συντάξεις ἐθέλοντας ἡμῖν ὑποτελεῖν.
Γιατί βλέπω πως όσοι προτιμούν την αδικία και θεωρούν μεγάλη υπόθεση το να οικειοποιηθούν ξένα πράγματα, παθαίνουν τα ίδια με τα ζώα που πέφτουν στην παγίδα, δηλαδή στην αρχή απολαμβάνουν όσα αρπάξουν, αλλά μετά από λίγο βρίσκονται στις χειρότερες συμφορές· ενώ αυτοί που ζουν με ευσέβεια και δικαιοσύνη και τώρα περνούν τη ζωή τους με ασφάλεια και για το μέλλον τρέφουν πιο ευχάριστες ελπίδες.
Αυτά, αν δε γίνονται όπως συνήθως σε όλες τις περιπτώσεις, τις περισσότερες φορές όμως γίνονται κατ' αυτόν τον τρόπο. Πρέπει, ως μυαλωμένοι άνθρωποι, επειδή δε βλέπουμε καθαρά από πριν τι είναι συμφέρον για μας σε κάθε περίσταση, ό,τι τις περισσότερες φορές ωφελεί, αυτό να δείχνουμε πως προτιμούμε. Οι πλέον παράλογοι άνθρωποι είναι όσοι από τη μια νομίζουν πως η δικαιοσύνη είναι καλύτερη και πιο θεοφιλής από την αδικία, από την άλλη έχουν τη γνώμη πως όσοι την εφαρμόζουν θα ζουν χειρότερα από αυτούς που προτιμούν την κακία.
Θα ήθελα βέβαια, όπως είναι φυσικό να εκθειάζει κάποιος την αρετή, έτσι εύκολο να ήταν να πείσω τους ακροατές μου να την εφαρμόζουν. Τώρα όμως φοβάμαι μήπως μάταια τα λέω αυτά. Γιατί εδώ και πολύ καιρό έχουμε εκφυλιστεί από ανθρώπους που τίποτε άλλο δεν μπορούν να κάνουν παρά να μας κοροϊδεύουν, και που τόσο πολύ έχουν περιφρονήσει το λαό, ώστε, όταν θελήσουν να κάνουν πόλεμο εναντίον κάποιου, οι ίδιοι χρηματίζονται και έχουν το θράσος να λένε πως τάχα πρέπει να μιμούμαστε τους προγόνους μας, να μην ανεχόμαστε να μας εμπαίζουν και να μην επιτρέπουμε η θάλασσά μας να χρησιμοποιείται από αυτούς που δε θέλουν να μας πληρώνουν φόρους.
Μτφρ. Μ.Γ. Ξανθού. 2001
Sono stati fortunati. E' facile...
RispondiElimina