56 πανεπιστημιακοί προτείνουν την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών (ΑΕ) στο Γυμνάσιο από το πρωτότυπο.

Και εκεί όπου είχαμε λύσει όλα τα εκπαιδευτικά μας προβλήματα και η νέα «Φιληκή Παιδαγωγική Εταιρεία» οδηγημένη από νόες υψηλότατης παιδαγωγικής και παιδευτικής τάξεως καθόρισε τί είναι καλό και τί κακό στην Παιδεία, ιδού 56 Πανεπιστημιακοί (οτιδήποτε πλέον μπορεί να σημαίνει αυτό) φέρουν μια πρόταση, που αν γίνει δεκτή, η Εκπαίδευση των ελληνοπαίδων (και των αλλογλώσσων) μαθητών θα πάει χιλιόμετρα παραπέρα. Συνελόντι ειπείν οι 56 προτείνουν την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών (ΑΕ) στο Γυμνάσιο από το πρωτότυπο με το σκεπτικό ότι δεν «καλλιεργείται (sic) επαρκώς η Νέα Ελληνική Γλώσσα με το ισχύον ωρολόγιο πρόγραμμα ενώ παράλληλα νοθεύεται το γλωσσικό αίσθημα των παιδιών που κάνουν διαρκώς αυθαίρετες αναγωγές (sic) και συγκρίσεις με την αρχαία και μάλιστα με την αττική γλώσσα, που είναι τόσο απομακρυσμένη από τη σύγχρονη γλώσσα» …

 Είναι κρίμα που ανάμεσα στους 56 υπάρχουν και ορισμένοι νεοελληνιστές με έργο αξιόλογο και με καθολική μόρφωση. Πιθανότατα δεν διάβασαν προσεκτικά αυτό το κωμικό μανιφέστο που, ανάμεσα στα άλλα, υποστηρίζει ότι οι γυμνασιόπαιδες (στο διάλειμμα ή στο σπίτι;) προβαίνουν σε αυθαίρετες αναγωγές και συγκρίσεις με την αττική γλώσσα κλπ. Τρελλαμένα τα παιδιά από τη λάμψη της αρχαίας ελληνικής, από τη μια οικτίρουν την ομιλούμενη γλώσσα τους, από την άλλη ανάγονται σε θλιβερές συγκρίσεις αναλογιζόμενα την αττική γλώσσα. «Τί τηνικάδε αφίξαι, ω Γιάννη;», λέει ο ένας. «Αρ' έστί σοι, τσίχλα τις, ω αυτάδελφον Μαρίκας κάρα;» λέει η άλλη.

Η διδασκαλία της ΑΕ γλώσσας και λογοτεχνίας (από το πρωτότυπο ή από μεταφράσεις) όπως και η διδασκαλία της ΝΕ γλώσσας και λογοτεχνίας (για να περιοριστούμε εδώ) είναι μέρος ενός μείζονος προβλήματος που έχει να κάμει με την καθόλου εκπαιδευτική πολιτική. Μακάρι αυτά τα «άχρηστα» και «επικίνδυνα» αρχαία να ήταν η αιτία της εκπαιδευτικής μας καταρράκωσης. Θα τα καταργούσαμε μια κι έξω και όλα θα πήγαιναν κατ' ευχήν. Και άλλους (όπως και τον υπογράφοντα) έχει απασχολήσει η τύχη και των ΑΕ και των ΝΕ στην εκπαίδευση. Μάλιστα, από τις στήλες του «Βήματος» έχουμε υποστηρίξει ότι θα πρέπει να αναβαθμιστεί η διδασκαλία και των ΑΕ και των ΝΕ: αν τα Αρχαία υποφέρουν μία, τα Νέα (ως δήθεν «εύκολα») υποφέρουν περισσότερο. Είναι όμως ολωσδιόλου λάθος να προβάλλεται ως επιχείρημα ότι η διδασκαλία των ΝΕλληνικών υποφέρει από την παρουσία των ΑΕλληνικών. Είναι επίσης ολωσδιόλου άστοχο και αντιεπιστημονικό να υποστηρίζεται ότι η διδασκαλία των Αρχαίων στέκεται εμπόδιο στα μη «προνομιούχα κοινωνικά στρώματα». Πρόκειται για ιδεοληψία που βολεύει τους Συριζανελίτες «διανοούμενους».

Η νεοαριστερίστικη εκπαιδευτική ιδεοληψία «όσο λιγότερα, τόσο καλύτερα» και η επικίνδυνη άποψη «πονάει δόντι, κόβω κεφάλι» βλάπτουν ομοίως και τα Αρχαία και τα Νέα ελληνικά. Βλάπτουν γενικότερα την Παιδεία. Αν πρέπει να εξοικονομηθούν ώρες για να πάει μπροστα η βασική, η θεμελιώδης γλωσσική και λογοτεχνική εκπαίδευση των σημερινών παιδιών, υπάρχουν άλλα μαθήματα, των οποίων η παρουσία πρέπει να επανεξεταστεί. Και η διδασκαλία των Αρχαίων και των Νεων ομοίως πρέπει να επανεξετασθεί, όπως έχουμε υπαινιχθεί. Η δημιουργία κλασικών Γυμνασίων και Λυκείων θα μπορούσε να συζητηθει. Ακόμη και η διδασκαλία των ΑΕλληνικών στο Γυμνάσιο ως μαθήματος επιλογής θα μπορούσε να συζητηθεί. Όμως, ποιος άραγε θα δεχόταν ως κριτήριο μιας διδακτικής επιλογής την απόφαση δωδεκάχρονων μαθητών (και των γονέων τους) να επιλέξουν αυτό ή το άλλο μάθημα; Η βασική παιδεία είναι υποχρεωτική. Δεν καταργούμε όσα νομίζουμε πως είναι «άχρηστα». Βρίσκουμε νέους τρόπους ώστε να κάνουμε το Σχολείο καλύτερο.

Αν η παιδεία μας αντιστραφεί από τη θέση που βρίσκεται και σταθεί στα πόδια της (πράγμα που για την ώρα δεν φαίνεται), μπορούν τα Αρχαία και τα Νέα να διδάσκονται εξίσου καλά. Και μάλιστα το ένα να υποστηρίζει το άλλο. Η εγκύκλιος μάθηση αυτό επιτάσσει. Παιδεία καθολικής φύσεως και ενταυτώ δοκιμές εξειδίκευσης. Η άκριτη κατάργηση της διδασκαλίας των ΑΕλληνικών δεν είναι λύση. Η μόνη λύση για την καθολική παιδεία είναι να ευρεθούν τρόποι ώστε να δημιουργείται ένα συνεχές, δυναμικής φύσεως, διδακτικό και εκπαιδευτικό κράμα. Ταιριαστό στην ελληνική εκπαίδευση. Αν κάτι πρέπει να φύγει από τα σχολειά μας αυτό είναι η ιδεοληψία των πολιτικών και κάποιων μάλλον άσχετων «επαϊόντων».

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αρχαιόπληκτοι και αρχαιοκάπηλοι είναι ακριβώς εκείνοι που ουδέποτε συναντήθηκαν σοβαρά με την ΑΕ γλώσσα και λογοτεχνία. Κατ' αναλογίαν άνθρωποι που ασχολούνται με τη ΝΕ γλώσσα και λογοτεχνία, χωρίς να έχουν να επιδείξουν πολλά ως επιστήμονες ή δάσκαλοι, είναι αυτοί που συνήθως «υπερασπίζονται» με τρόπο άστοχο τη νεοελληνική γλώσσα και λογοτεχνία.

ΓΙΑΤΡΩΜΑΝΩΛΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΗΣ

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=804237

ΥΓ. Οι 56 πανεπιστημιακοί που προτείνουν την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών (ΑΕ) στο Γυμνάσιο από το πρωτότυπο είναι οι εξής: 

Αγάθος Θανάσης (ΕΚΠΑ), Αγγελάκος Κωνσταντίνος (Ιόνιο Πανεπιστήμιο), Αθανασιάδης Χάρης (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Αθήνη Αναστασία (Πανεπιστήμιο Πατρών), Ακριτόπουλος Αλέξανδρος (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Ανδρούτσου Αλεξάνδρα (ΕΚΠΑ), Αραμπατζίδου Ελένη(ΑΠΘ), Αρχάκης Αργύρης (Πανεπιστήμιο Πατρών), Αυγητίδου Σοφία (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Βαρελάς Λάμπρος (ΑΠΘ), Βούλγαρη Σοφία (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο), Βρυνιώτη Καλλιόπη (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Γούτσος Διονύσης (ΕΚΠΑ), Γρίβα Ελένη (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Δημητριάδου Κατερίνα (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Θωίδης Γιάννης (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Κακριδή Μαρία (ΕΚΠΑ), Καλογήρου Τζίνα (ΕΚΠΑ), Καμαρούδης Σταύρος (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Καμπάκη- Βουγιουκλή Πένη (Δημοκρίτειο), Καραφύλλης Αθανάσιος (Δημοκρίτειο), Κατσαρού Ελένη (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Κονδύλη Μαριάννα (Πανεπιστήμιο Πατρών), Κορτέση-Δαφέρμου Χαρίκλεια (ΕΚΠΑ), Κωστούλα Τριανταφυλλιά (ΑΠΘ), Κωτόπουλος Τριαντάφυλλος (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Λιάμπας Αθανάσιος (ΑΠΘ), Μαλαφάντης Κων/νος (ΕΚΠΑ), Μανουηλίδου Χριστίνα (Πανεπιστήμιο Πατρών), Μαρκομιχελάκη Αναστασία (ΑΠΘ), Ματθαιουδάκη Μαρίνα (ΑΠΘ), Μαυροσκούφης Δημήτρης (ΑΠΘ), Μικέ Μαίρη (ΑΠΘ), Μπακογιάννης Μιχάλης (ΑΠΘ), Μπέτσας Γιάννης (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Νάκας Θανάσης (ΕΚΠΑ), Ντίνας Κώστας (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Ξούριας Γιάννης (ΕΚΠΑ), Ξυδόπουλος Γιώργος (Πανεπιστήμιο Πατρών), Παλαιολόγου Μαρία (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Παπαδοπούλου Βασιλική (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Παπαδοπούλου Μαρία (ΠΤΠΕ), Παπανδρέου Μαρία (ΑΠΘ), Ρούσσου Άννα (Πανεπιστήμιο Πατρών), Σακελλαρίου Αγγελική (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Σειραγάκης Μανώλης, Στάμου Αναστασία (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Σταυροπούλου Ερασμία (ΕΚΠΑ), Σφυρόερα Μαρία (ΕΚΠΑ), Τικτοπούλου Κατερίνα (ΑΠΘ), Τσάφος Βασίλης (ΕΚΠΑ), Φτερνιάτη Άννα (Πανεπιστήμιο Πατρών), Φραγκουδάκη Άννα (ΕΚΠΑ), Χατζηδάκη Άσπα (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Χοντολίδου Ελένη (ΑΠΘ), Χρυσανθόπουλος Μιχάλης (ΑΠΘ).