Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας 2026. Τριήμερο εκδηλώσεων στη Νάπολη (Basilica San Giovanni Maggiore, 7,8 και 9 Φεβρουαρίου)

 

Gaetano Manfredi: Il riconoscimento da parte dell'Unesco del 9 febbraio come Giornata Mondiale della Lingua Greca rappresenta un riconoscimento per Napoli.

 

(ANSA) - NAPOLI, 19 NOV - "Il riconoscimento da parte dell'Unesco del 9 febbraio come Giornata Mondiale della Lingua Greca rappresenta un riconoscimento anche per Napoli: premia il lungo percorso avviato, ormai nel 2014, dal Prof. Korinthios e che ha registrato, sin dal principio, l'appoggio della rete dei licei della nostra città e della nostra regione, dei docenti, delle comunità elleniche e degli amanti della cultura greca". Così il sindaco di Napoli, Gaetano Manfredi. "Napoli ha, in questa storia, un ruolo di primo piano per il contributo alle celebrazioni prima ancora del riconoscimento ufficiale del governo greco nel 2017. La lingua greca e, più in generale, la cultura ellenica sono elementi fondamentali della nostra storia. Raccontano di un legame fortemente radicato nel territorio e di un interesse concreto nel preservare la continuità di questo legame nel tempo. Il Comune di Napoli ha sempre sostenuto con forza questo riconoscimento e conferma la volontà di continuare un percorso decennale, in uno spirito che, per tradizione, è sempre stato collaborativo. Da Sindaco, nell'anno di Neapolis 2500 e della decima edizione della Giornata Mondiale della Lingua Greca, celebrata anche con l'arrivo in città di una delegazione di autorità elleniche, non posso che congratularmi per la notizia, certo di un percorso da portare avanti insieme, per testimoniare la vicinanza, la comunità di intenti e i valori condivisi che ispirano le nostre comunità. Nel ricordo, inoltre, della nostra amata Mia Filippone (la vicesindaca del Comune di Napoli scomparsa a luglio 2022, ndr) che tanto si era spesa per questa giornata e per il valore culturale della stessa", conclude Manfredi. (ANSA).

Edizione 2025 del Premio LIBERALIBRI alla Libreria la Feltrinelli di Caserta.

 

LIBERALIBRI premia eccellenze culturali (Caserta , laFeltrinelli, 16 novembre 2025, ore 11.00)

https://www.belvederenews.net/premio-liberalibri-2025-amor-vincit-omnia/

 

La Rete dei Greci e Docenti di Napoli "SINTONIA" celebra la Giornata Internazionale della Lingua Greca istituita dall’UNESCO

 

Ναι, κ. Χούπη, Κολοιοί και ¨τζάμπα μάγκες¨ αλλοτρίοις πτεροίς αγάλλονται σφετεριζόμενοι μια 11ετή προσπάθεια της Ομογένειας, των Εκπαιδευτικών, Μαθητών και Φιλελλήνων της Ιταλίας..

https://www.facebook.com/share/p/1DczRzuS4p/?mibextid=wwXIfr 

Αυξάνονται οι «τζάμπα μάγκες» κι οι σφετεριστές μιας 11ετούς προσπάθειας άλλων και πληθαίνουν αυτοί που κάνουν "με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο". 

Ναι, κ. Χούπη, Κολοιοί αλλοτρίοις πτεροίς αγάλλονται. 

Ευτυχώς η τολμηρή πρωτοβουλία της Ομογένειας βρήκε στο πλευρό της από το 2014 πολλούς δημοσιογράφους που συνέβαλαν καθοριστικά στην προβολή της προσπάθειας. Στέριωσε χάρη σε όλους εσάς τους δημοσιογράφους. Δεν το ξεχνάμε! 

Thanos Choupis II è con Zisopol Dragos-Gabriel - Uniunea Elena din Romania e Jannis Korinthios.

2 h · 

Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας: «Διαμερίζουν τα ιμάτιά της εαυτοίς και επί τον ιματισμόν της βάζουν κλήρο»!!… Αυξάνονται οι «τζάμπα μάγκες» κι οι σφετεριστές μιας 11ετούς προσπάθειας άλλων και πληθαίνουν αυτοί που κάνουν "με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο", όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας!!...

Αν δεν υπήρχαν οι αναρτήσεις, στη σελίδα της Ahepa Κωνσταντινούπολης, πιθανότατα να μην είχα αντιληφθεί τρεις (3) ακόμη απρέπειες, "χείρονες της πρώτης", σε ό,τι έχει να κάνει με την τυπικά επίσημη ανακήρυξη, από την UNESCO, της 9ης Φεβρουαρίου, ως Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, στη διάρκεια των εργασιών της πρόσφατης, Γενικής Συνέλευσης των μελών της, που έλαβε χώρα στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν.

Έκπληκτος διάβασα, λοιπόν, στη σελίδα της Ahepa Κωνσταντινούπολης(!!), την εξής διθυραμβική φράση, που απευθυνόταν στην πολυμελή, κυβερνητική αντιπροσωπεία, αλλά και στο εσωτερικό, στα χιλιάδες μέλη της εν λόγω Οργάνωσης. Τη μεταφέρω αυτούσια: "Θερμά Συγχαρητήρια!!! Συγχαρητήρια και στο 601 Τμήμα της AHEPA, που έβαλε Θεμέλιο Λίθο Από το 2019..."!!

Το κείμενο πλαισιωμένο από ένα πλήθος φωτογραφιών που τις αναρτώ κι εγώ, παρακάτω, μαζί με κάποιες που προέρχονται ...από την 11ετή, πραγματική θεμελίωση. Μία, φωτογραφία μάλιστα, αυτή του Καθηγητή, Δρα Ιωάννη Κορίνθιου, τον απεικονίζει στη Βουλή, …μόλις πέντε (5) χρόνια πριν απ΄ τη fake θεμελίωση, που η εν λόγω ανάρτηση αποδίδει …στο 601 Τμήμα της Αhepa.

Θα μοιραστώ μαζί σας κάποια αδιάσειστα στοιχεία, προκειμένου να γίνει αντιληπτή η ξεκάθαρη συνάφεια της σοφής λαϊκής ρήσης, για «τα κόλλυβα», με τις κυβερνητικές ιαχές θριάμβου και τις ανιστόρητες αναρτήσεις. Έχουν σχέση, αφενός με την εικόνα που εξέπεμψε η κυβερνητική κουστωδία, που βρέθηκε στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν. Κι αφετέρου αποκαλύπτουν τον κίνδυνο αυχεναλγίας που διατρέχει το -με αναφορά στην Κωνσταντινούπολη- Τμήμα της ομογενειακής οργάνωσης. Αυτό που προέβη κατ΄ επανάληψη στο λιβάνισμα του κυβερνητικού κλιμακίου, ταυτόχρονα με το αδικαιολόγητο ανασήκωμα του αυχένα της, για την Ahepa, καθόσον -ανιστόρητα και απαράδεκτα- επιδαψιλεύει δάφνες, για την επιτυχία (αν είναι δυνατόν), στο 601 Τμήμα της, αγνοώντας - διαγράφοντας αυτούς που, τω όντι θεμελίωσαν και με πολύ κόπο οδήγησαν σε αίσιο πέρας το δικό τους όραμα, για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας…

Προκειμένου, να αντιληφθείτε, Φίλες και Φίλοι μου, το μέγεθος της «λαθροχειρίας» των ανωτέρω, κι επειδή, απ΄ την ώρα που τα διάβασα ηχεί στ΄ αυτιά μου η βιβλική ρήση, «Ο εωρακώς μεμαρτύρηκεν και αληθινή αυτού εστίν η μαρτυρία», θα σας ανιστορήσω συνοπτικά, ως αυτόπτης μάρτυρας, δύο γεγονότα, που εκθέτουν ακόμη πιο πολύ τους εν λόγω …«θριαμβευτές», είτε ανήκουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο είτε εκφράζουν την άγνοια του Τμήματος Κωνσταντινούπολης της Ahepa:

Το πρώτο γεγονός έλαβε χώρα στη Νάπολη της Ιταλίας, στις 8 και 9 Φεβρουαρίου του 2019, σε ένα παραθαλάσσιο, εμβληματικό κτίριο της πόλης, το ¨Castel Nuovo¨, που φιλοξενούσε τον Πέμπτο (5ο) -αν δεν με απατά η μνήμη μου- Εορτασμό της Ελληνικής Γλώσσας, υπό την αιγίδα του Δήμου της Νάπολης, υπό τη συμπαράσταση, καθώς και υψηλόβαθμη εκπροσώπηση του Υπουργείου Παιδείας της γειτονικής χώρας. Στο κτίριο αυτό συνέρρευσαν, το εν λόγω διήμερο, πολλές εκατοντάδες μαθητές από τα κλασικά Λύκεια της Ιταλίας, καθώς και 20-30 μαθητές, από Ελληνικά Λύκεια. Οι τελευταίοι, μαζί με τις συνοδούς Καθηγήτριές τους, έφτασαν εκεί, αφού εξασφάλισαν την άδεια μετάβασής τους, απ΄ τη γραφειοκρατία του αρμόδιου Υπουργείου, μετά πολλών κόπων και βασάνων, εξ ιδίων πόρων... Έντονη ήταν, επίσης, η παρουσία εκπροσώπων του ηλεκτρονικού και του γραπτού Τύπου, απ΄ όλη την Ιταλία. Και επειδή, ίσως θεωρήσετε ότι βρέθηκα στη Νάπολη, ως απεσταλμένος του μέσου στο οποίο εργάζομαι, σπεύδω να σας πω ότι έκανα χρήση της αδείας μου, ταξίδεψα με δικά μου έξοδα κι επειδή το θέμα είχε τεράστιο ενδιαφέρον, έδωσα εκτενή ανταπόκριση των τεκταινομένων στην μεγαλούπολη του ιταλικού νότου.

Ουσιαστικά, οι Εκδηλώσεις συνιστούσαν την 5η, αγωνιώδη απόπειρα ευαισθητοποίησης της ελληνικής Πολιτείας, ώστε να υιοθετήσει επιτέλους -όχι με «παχιά και κούφια λόγια», αλλά έμπρακτα και ολοκληρωμένα- ένα όραμα που κατατέθηκε, δημόσια, αρχικά στην Ιταλία και εν συνεχεία στη Μόνιμη, Διαρκή Επιτροπή Ελληνισμού της Διασποράς και στα αρμόδια, υπηρεσιακά όργανα της Ελλάδας, από το 2014!! Ένα όραμα, στο οποίο συστρατεύτηκαν αμέσως χιλιάδες Ιταλοί, Καθηγητές και Μαθητές κλασικών Λυκείων της γειτονικής χώρας, πάρα πολλοί Φιλέλληνες, καθώς και κάποιοι ρομαντικοί Εκπαιδευτικοί στην Ελλάδα. Άπαντες, ευαισθητοποιημένοι απ΄ την προσωπική επαφή και την αλληλογραφία που είχαν μαζί τους, ο Καθηγητής, Δρ Ιωάννης Κορίνθιος και τα δραστήρια μέλη της Ελληνικής Κοινότητας Νάπολης και Καμπανίας, με επικεφαλής τον κ. Παύλο Κυπριανού, Πρόξενο σήμερα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην εν λόγω πόλη.

Όλο το διάστημα, από το 2014, ως εκείνες τις μέρες του 2019, οι καθ΄ ύλην αρμόδιοι υπηρεσιακοί και πολιτικοί φορείς, στην Ελλάδα, φαίνεται πως έψαχναν κατά βάση το καίριο ζήτημα των πολιτικών πεποιθήσεων των μελών της πρωτοβουλίας ή είχαν «ιδεολογική αντίθεση» στην πρόταση για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας.

Ωστόσο, όπως έδειξε η συνέχεια, κι αυτοί που τους διαδέχτηκαν, απ΄ το καλοκαίρι του 2019, όταν αντιλήφθηκαν τη δυναμική της πρότασης, είδαν ουσιαστικά –όπως και οι προκάτοχοί τους- την προσπάθεια της Ελληνικής Κοινότητας, πρωτίστως ως μια καλή ευκαιρία ολιγοήμερης απόδρασης στη Νάπολη. Από ένα σημείο και μετά, ήταν σίγουροι ότι το όλο ζήτημα ή «θα έπαιρνε –κάποια στιγμή- το δρόμο του» ή θα βάλτωνε οριστικά, υπό το βάρος μικροπολιτικών υπολογισμών. Ήταν παρόντες κάθε χρόνο στη Νάπολη, αλλά ουδέποτε φρόντισαν να προβάλλουν, στις διαστάσεις που είχε, το θαύμα στο οποίο μετείχαν.

Γι΄ αυτό, οι πάσης φύσεως αρμόδιοι, χρειάστηκαν μια 11ετία, πριν κάνουν το καθοριστικό βήμα στην UNESCO. Με την παρούσα κυβέρνηση, να αποφασίζει -έξι χρόνια από την ανάληψη της εξουσίας- να θέσει το ζήτημα, πιθανόν έχοντας κατά νουν, όπως αποδεικνύεται απ΄ την «εξαφάνιση» των πραγματικών πρωταγωνιστών της προσπάθειας, να το περιλάβει κάποια στιγμή στη φαρέτρα της πολιτικής της επικοινωνίας, «απαλλαγμένο» από τους αρχικούς πρωταγωνιστές του.

Με δεκαετή καθυστέρηση, λοιπόν, η κυβέρνηση αποφάσισε να δρομολογήσει τις απαραίτητες ενέργειες, ώστε να κατατεθεί ο σχετικός φάκελος στην UNESCO. Κι αμέσως μετά την -κατόπιν ψηφοφορίας- έγκριση του αιτήματος της Ελλάδας, να ξεκινήσει τα πανηγύρια της επιτυχίας, τα οποία πλέον έχουν στο κάδρο του θριάμβου, όχι αυτούς που συνέλαβαν, κατέθεσαν δημόσια την ιδέα και φρόντισαν για την ωρίμανσή της, όχι αυτούς που τη θεμελίωσαν και την οικοδόμησαν αρκούντως, αλλά -αποκλειστικά και καθ΄ ολοκληρίαν- «το ¨συνεργείο¨ που προέβη στο επιστέγασμα της προσπάθειας»…

Ξαναγυρνώ στις μέρες του 2019: Μπαίνοντας στην κεντρική αίθουσα του επιβλητικού κάστρου της Νάπολης, που είναι χτισμένο σε μια φλούδα γης, μέσα στη θάλασσα, έμεινα άφωνος από το πλήθος των Ιταλών επισήμων, εκπαιδευτικών, μαθητών και ακαδημαϊκών Δασκάλων, από αρκετά Πανεπιστήμια της Ιταλίας. Το διήμερο άρχισε με χαιρετισμούς και εξελίχτηκε με σύντομες ομιλίες, παραστάσεις και δρώμενα στην ελληνική γλώσσα, από δεκάδες ομάδες Ιταλών μαθητών και δύο με τρεις ομάδες από ελληνικά Σχολεία. Σημειώστε και μια ειδοποιό διαφορά, που επί του παρόντος θα αφήσω ασχολίαστη: Αφορά στην απόδοση αρχαίων κειμένων, από τους Ιταλούς μαθητές, για τα οποία θέλαμε μετάφραση, όλοι εμείς, οι εξ Ελλάδος!! Ένεκα των απανωτών και πάντα «οραματικών», Εκπαιδευτικών Μετα(από)ρρυθμίσεων της τελευταίας πεντηκονταετίας, όπως καλά καταλάβατε!!...

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, έκπληκτος απ΄ αυτά που είχα δει, κι αντιλαμβανόμενος ότι οι πεισματάρηδες φίλοι μου στη Νάπολη, πρέπει να ενισχυθούν, αισθάνθηκα την ανάγκη να ενημερώσω για το θαύμα που συντελούνταν εκεί, κάποιους φίλους στην Αθήνα και μια απ΄ τις πιο δραστήριες ομογενειακές οργανώσεις στον κόσμο, που είναι η Ένωση Ελλήνων Ρουμανίας. Για την τελευταία, ήμουν βέβαιος ότι θα κάνει κάτι ουσιαστικό και θεαματικό, αλλά αυτό που πέτυχε, εντός ελαχίστου χρόνου, ξεπερνούσε κατά πολύ τη φαντασία ακόμη και των ονειροπόλων Ναπολιτάνων, εμπνευστών της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας. Ταυτόχρονα, εξέθετε -άθελά της- έτι περισσότερο τους εν Ελλάδι «αρμόδιους».

Μόλις, λοιπόν, περιήλθε σε γνώση της Ένωσης Ελλήνων Ρουμανίας, η υπόθεση «9η Φεβρουαρίου – Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας», ο Πρόεδρός της, Βουλευτής και Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Πετρελαίου στο Ploiesti / Πλοέστι, ο Δρ Γαβριήλ – Ντράγκος Ζησόπουλος (Zisopol), επεξεργάστηκε, συνέταξε και εισήγαγε προς ψήφιση, στη Βουλή της Ρουμανίας, Πρόταση Νόμου, για την καθιέρωση στη Ρουμανία, της 9η Φεβρουαρίου, ως «Ημέρας Τιμής της Ελληνικής Γλώσσας», με παράλληλη δέσμευση στήριξης στην UNESCO, της Πρότασης για να ορισθεί ως Παγκόσμια Ημέρα, οψέποτε η Ελλάδα αποφάσιζε να καταθέσει σχετικό αίτημα!!... Η Βουλή της Ρουμανίας ενέκρινε μετ΄ επαίνων την Πρόταση Νόμου Ζησόπουλου, κι έτσι, η συγκεκριμένη χώρα, όταν η Ελλάδα ακόμη «ψαχνόταν», έγινε πρόδρομος της απόφασης που ελήφθη στην UNESCO, πέντε χρόνια πριν από αυτό που σήμερα πανηγυρίζουμε!!

Ξεπερνώ το γεγονός ότι, ουδείς φορέας της Πολιτείας ή απ΄ τον κόσμο του πνεύματος, κανένα από τα συστημικά, ελλαδικά ΜΜΕ, σκέφτηκε να απευθύνει συγχαρητήρια κι ευχαριστίες στον Βουλευτή – Καθηγητή, Δρα Γαβριήλ Ντράγκο Ζησόπουλο, καθώς το γεγονός καταδείκνυε τη δική μας αργοπορία. Ωστόσο, υπογραμμίζω ότι, ούτε ο ίδιος και η Ένωση Ελλήνων Ρουμανίας, βγήκε ποτέ να παραστήσει τον …«θεμελιωτή» της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας. Εν αντιθέσει με κάποιους που σήμερα -από άγνοια ή αμετροέπεια- εκθέτοντας την Ahepa, πιστώνουν στο 601 Τμήμα της ρόλο θεμελιωτή της Παγκόσμιας Ημέρας. Κι ας γνωρίζουν ότι η συνεισφορά τους έγκειται σε μια Εκδήλωση, με την οποία δήλωσαν την αυτονόητη στήριξή τους, όχι προς την Πολιτεία, που τότε ειχε «σταυρωμένα» τα χέρια της, αλλά προς αυτούς, τους οποίους σήμερα παριστάνει ότι αγνοεί ακόμη και την ύπαρξή τους!!... Θλιβερή, ελλαδική πραγματικότητα, που ενίοτε συνιστά την αποθέωση της μικροπολιτικής και της φτήνιας.

Είναι επιβεβλημένο, λοιπόν, να επιστρέψουμε στην έννοια που κρύβεται πίσω απ΄ τη λαϊκή ρήση, που περιλαμβάνεται στον τίτλο τούτου του σημειώματος: Λέγοντας "με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο", ο Έλληνας κατακεραυνώνει όποιον προσπαθεί να κερδίσει δόξα, χρησιμοποιώντας τη δουλειά και τις προσπάθειες άλλων. Με απλά λόγια, η φράση φωτογραφίζει κάποιον ή κάποιους που παρουσιάζουν ως δικό τους κατόρθωμα, κάτι που δεν δημιούργησαν οι ίδιοι.

Ε, λοιπόν, στην περίπτωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, έχουμε την πιο ξεκάθαρη αποτύπωση της έννοιας που κουβαλάει η σοφή, λαϊκή ρήση. Κι αυτό, επειδή, την έμπνευση και μια υπερ-δεκαετή, τιτάνια προσπάθεια, που ξεκίνησε από την Ελληνική Κοινότητα Νάπολης και Καμπανίας, από τη νότια Ιταλία κι εξαπλώθηκε στων Ελλήνων τις Κοινότητες, ερήμην της Πολιτείας και με τη «χαλαρή στήριξη» του πολιτικού προσωπικού της χώρας, ανάλογα με την πολιτική συγκυρία, εδώ και λίγους μήνες την οικειοποιείται συστηματικά η παρούσα κυβέρνηση κι ο κάθε ολίγον σχετικός ή άσχετος με την υλοποίησή της.

Αρχής γενομένης από τον πρωθυπουργό της χώρας, που, ενώ συνεχάρη εαυτόν και όποιον άλλο έτυχε να χειριστεί, ράθυμα και με χαρακτηριστική καθυστέρηση, το όραμα και το φάκελο που συγκρότησαν οι Έλληνες της Νάπολης, αλλά όχι τους πραγματικούς εμπνευστές, τους αληθινούς θεμελιωτές, αυτούς που εργάστηκαν σκληρά και μεθοδικά, επί μακρόν ερήμην της ελληνικής Πολιτείας, για την υλοποίηση της πρότασής τους!!...

Ξεκαθαρίζω, για να προλάβω κάποιους καλοπροαίρετους, πως δεν μηδενίζω την προσπάθεια του Έλληνα Πρεσβευτή στην UNESCO και όσων, εκ καθήκοντος συνέδραμαν την προετοιμασία του. Ο διπλωμάτης αυτός (Γ. Κουμουτσάκος), με τη συσσωρευμένη εμπειρία του, από τη θητεία του ως αναπληρωτής Υπουργός, Βουλευτής, Ευρωβουλευτής, Εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ, πέτυχε απόλυτα, στο κεφάλαιο της διαμόρφωσης πλειοψηφίας, στην ψηφοφορία που οδήγησε στην αποδοχή του αιτήματος της Ελλάδας.

Ουδείς δικαιούται, όμως, να λησμονεί ότι, η συγκεκριμένη εξέλιξη ήρθε ένδεκα (11) ολόκληρα χρόνια, αφότου ο εμπνευστής της Παγκόσμιας Ημέρας, Καθηγητής, Δρ Ιωάννης Κορίνθιος, την ανέλυσε στα μέλη της Ειδικής, Μόνιμης Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων, για τον Ελληνισμό της Διασποράς. Κι αναρτώ επίτηδες τη σχετική φωτογραφία, για του λόγου το αληθές, καθώς το κανάλι της Βουλής, απ΄ όπου ελήφθη το στιγμιότυπο, είχε στους υπότιτλους της μετάδοσής του, την ημερομηνία της Συνεδρίασης!!

Η δεύτερη απρέπεια, με ευθύ, επαγωγικό συλλογισμό, σε συνάρτηση όσων προανέφερα, έχει να κάνει με τους παρόντες και τους απόντες, ή μάλλον αποκλεισθέντες από το θρίαμβο της Σαμαρκάνδης: Παρόντες η κ. Λίνα Μενδώνη, Υπουργός Πολιτισμού, ο κ. Γιάννης Λοβέρδος, Υφυπουργός Εξωτερικών, ο κ. Νίκος Παπαϊωάννου, Υφυπουργός Παιδείας, η κ. Μάιρα Μυρογιάννη, Γενική Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας και ο φυσικός πρωταγωνιστής, Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην UNESCO, ο Πρεσβευτής της χώρας μας, κ. Γιώργος Κουμουτσάκος.

Πριν μιλήσω για τους αποκλεισθέντες, νιώθω την υποχρέωση να επισημάνω -παραπέμποντας και σ΄ αυτά που ήδη σας έχω αναφέρει- πως, δεν χωρά η παραμικρή αμφιβολία ότι, το πολιτικό προσωπικό της χώρας, σε μεγάλο βαθμό υποχρεώθηκε, εν τέλει, να εκπληρώσει μια αυτονόητη υποχρέωσή του. Κι όταν την εκπλήρωσε, άρχισε η παράσταση «…Δοξάστε με!!», με τρόπο που παραπέμπει σε όσα προφητικά έλεγε -πριν δεκαετίες- στην ομώνυμη παράστασή του, ο αείμνηστος Χάρι Κλιν (Βασίλης Τριανταφυλλίδης). Μια πανομοιότυπη, σπονδυλωτή παράσταση, εκτυλίχτηκε, τούτη τη φορά, πριν και κατά τη διάρκεια της Συνόδου της UNESCO στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν και νωρίτερα στην Αθήνα. Με δύο, πολύ σημαντικές παραλείψεις, που υπογραμμίζουν τη συνειδητή, κυβερνητική απρέπεια, η οποία, από στιγμιαία κατέστη διαρκής.

Οι κάτωθι, εφτά (7) φωτογραφίες από τη Σαμαρκάνδη, που απεικονίζουν ένα ικανό πλήθος χαμογελαστών "αρίστων", αναδεικνύουν τουλάχιστον έλλειψη έμπνευσης ή και περίσσεια πολιτικής μιζέριας, όλων όσων κατάφεραν να περιληφθούν στη σύνθεση της ελληνικής αποστολής. Διότι, πολύ απλά, ουδείς εξ αυτών ή από το λοιπό, επιτελικό κράτος είχε το περίσσευμα ψυχής, που θα οδηγούσε στην πρόσκληση -σε τούτη τη γιορτή- μιας ολιγομελούς αντιπροσωπείας από τη Νάπολη και μιας ακόμη από τη Ρουμανία. Ή, έστω δύο ατόμων: Του Καθηγητή, Δρα Ιωάννη Κορίνθιου και του επίσης Καθηγητή και Βουλευτή του Κοινοβουλίου της Ρουμανίας, Δρα Γαβριήλ – Ντράγκος Ζησόπουλου.

Λέτε να μην το σκέφτηκαν, πως έτσι έπρεπε να γίνει;

Λέτε να πέρασε απ΄ το μυαλό τους το ζήτημα των δαπανών, για τη μετάβαση και τη φιλοξενία μιας ολιγομελούς αντιπροσωπείας, αποτελούμενης από τον Καθηγητή, Δρα Ιωάννη Κορίνθιο, τον Πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Νάπολης και Καμπανίας, κ. Παύλο Κυπριανού και έναν εκπρόσωπο των Ελλήνων μαθητών της ιταλικής πόλης;

Λέτε να «έμπαινε μέσα» ο κρατικός προϋπολογισμός, αν εκτός του Δρα Ζησόπουλου προσκαλούνταν -τιμής ένεκεν- και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Παιδείας του Κοινοβουλίου της Ρουμανίας; (αυτό θα ήταν ο ορισμός της Δημόσιας Διπλωματίας)

Δεν το «χρωστούσαμε», ως Έθνος, σ΄ αυτό που όλοι τους εκδήλωσαν, αρχής γενομένης από κείνους που, απ΄ την περίοδο που η πολιτική έδενε την πατρίδα χειροπόδαρα σε Μνημόνια, που λήγουν το 2114μ.Χ., ξεκίνησαν τον υψηλού συμβολισμού αγώνα, για την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας;

Διαλέξτε, όποια εκ των ανωτέρω, καλοπροαίρετων εκδοχών θέλετε, ή ακόμη και τη δική μου εκδοχή, που βασίζεται στο πολιτικό αποτύπωμα της 11ετούς καθυστέρησης.

Φίλοι μου, όταν ολιγωρείς μακροχρόνια, όταν δεν προωθείς μια τέτοια πρόταση, δύο τινά συμβαίνουν:

Ή δεν σε ενθουσιάζει η ιδέα της καθιέρωσης της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας, θεωρώντας την -πιθανώς- μια συγκαλυμμένη "εκδήλωση υφέρποντος εθνικισμού", εκδοχή που ταιριάζει γάντι στην ολιγωρία της κυβέρνησης Τσίπρα.

Ή, επειδή, ως κυβέρνηση, έκανες τον απαιτούμενο "έλεγχο κοινωνικών φρονημάτων", άφησες το ζήτημα σε εκκρεμότητα, για να το ξαναπιάσεις και να το οικειοποιηθείς πλήρως, όπερ και εγένετο, απ΄ την παρούσα κυβέρνηση.

Και στις δύο εκδοχές της, η αφετηρία της καθυστέρησης, εξηγεί το λόγο για τον οποίο, ούτε στις μέρες μας ούτε επί των ημερών που κυβέρνησε η «πρώτη φορά (Βόρεια) Αριστερά, μπορούσαμε να περιμένουμε να προβληθεί στους Έλληνες όλου του κόσμου, το παράδειγμα των Ελλήνων της Νάπολης και δευτερευόντως το παράδειγμα της Ένωσης Ελλήνων Ρουμανίας!!

Κλείνω, με την τελευταία απρέπεια, αυτήν που εκδηλώθηκε, από άγνοια ή σκοπιμότητα, ας διαλέξουν αυτοί που τη διέπραξαν, εκ μέρους της Ahepa Κωνσταντινούπολης.

Αγαπητοί μου, το Τμήμα 601 της οργάνωσης, είναι fake θεμελιωτής της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας. Εφόσον, όπως θέλω να πιστεύω, η άγνοια όσων αναφέρω στάθηκε η αιτία του περιεχομένου των αναρτήσεών σας, οφείλετε να τις αποσύρετε. Και να τις αντικαταστήσετε με ένα συγχαρητήριο, ευχαριστήριο σημείωμα, προς εκείνους τους ομογενείς μας, που κατέθεσαν παράδειγμα προς όλους μας.

Ταύτα, προς αποκατάσταση της βάναυσα παραποιημένης αλήθειας, στις εκφάνσεις της οποίας αποτυπώνονται όλες οι, σχεδόν ανίατες, ασθένειες, που κρατούν χειροπόδαρα δεμένη τη σύγχρονη Ελλάδα.

Καλημέρα σας!!

@ακόλουθοι

To διηπειρωτικό δίκτυο ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ Η ΓΛΩΣΣΑ χαιρετίζει την ιστορική απόφαση της UNESCO

 

Το Δίκτυο Εκπαιδευτικών και Ομογενών της Νάπολης χαιρετίζει την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνικής Γλώσσας από την UNESCO

https://www.calameo.com/read/008074554acafe523db47

https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000394859_eng

 

Ἡ UNESCO καθιερώνει θεσμικὰ τὴν 9η Φεβρουαρίου ὡς Παγκόσμια Ἡμέρα τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας

 43η Γενικὴ Διάσκεψη τῆς UNESCO 

Σαμαρκάνδη, Οὐζμπεκιστάν

30 Ὀκτωβρίου – 13 Νοεμβρίου 2025

9η Φεβρουαρίου, 

Ἡμέρα Τιμῆς γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα 

¨τῆς Οἰκουμένης θάμα¨.

Ἡ ἀπόφαση τῆς UNESCO εἶναι μιὰ ἱστορικὴ Ἡμέρα γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα, γιὰ τοὺς Ἕλληνες, γιὰ τοὺς Ὁμογενεῖς, γιὰ τοὺς Φιλέλληνες.

Ἡ πρόταση τῆς καθιέρωσης ἦταν μιά πρωτοβουλία τῆς Ὁμογένειας τῆς Ἰταλίας τοῦ 2014 ποὺ ἀγκαλιάστηκε, γοήτευσε, ἐνθουσίασε, συσπείρωσε.

Πολλοὶ βέβαια συνέβαλαν σ΄αὐτὰ τὰ 11 χρόνια, γιατί ἦταν μιὰ ὡραία συνολικὴ προσπάθεια, μιὰ ἐθνικὴ ἐπιτυχία, ἕνας μεγάλος ἆθλος γιὰ τὴν Ἑλλάδα, γιὰ τὴν Ἑλληνικὴ Γλῶσσα καὶ τὸν διαχρονικὸ πολιτισμό μας.

Ὅλοι μαζὶ τὰ καταφέραμε.

Χρόνια πολλά στην χωριό μας και στους συγχωριανούς μας.

Δεν τα κατάφερα να είμαι σήμερα στη γιορτή του χωριού μου.

Ελπίζω του χρόνου να είμαι πάλι στο χωριό μου.

Δεν είναι εύκολο να είσαι μακριά από το χωριό σου. Προπάντων τη μέρα που γιορτάζει.

Τυχεροί εμείς που είμαστε από χωριό και που ζήσαμε τα παιδικά μας χρόνια σε χωριό!

Η 5η Νοεμβρίου είναι μια ιδιαίτερη ημέρα για μας που γεννηθήκαμε εδώ στην Καλλονή της Τήνου και όλοι λίγο πολύ θέλουμε να την γιορτάζουμε παραδοσιακά στο χωριό. Είναι μια ημέρα που ανοίγουν όλα τα σπίτια.

Το τραπέζι, κατά ένα περίεργο τρόπο, τους χωράει όλους: παιδιά, εγγόνια, φίλους, συγγενείς και συχωριανούς και κανείς δεν αισθάνεται παρείσακτος.

Μου έρχεται στο μυαλό ένα ποίημα-ύμνος του Αντώνη Μαραγκού στο Σκλαβοχώρι του, το χωριό όπου γεννήθηκε κι έζησε τα πρώτα του χρόνια. 

Σε αυτό άγγιξε βιώματα κοινά για όλους εμάς που είχαμε την τύχη, ναι την τύχη, να γεννηθούμε σε κάποιο χωριό της Τήνου.

Θέλω μες στις ρούγες του να σεργιανάει το μυαλό μου

Εκεί στου Σκλαβοχωριού ...κουρνιάζουν του μυαλού μου οι αντάρες

εκεί η μνήμη στο χρόνο μου εισβάλλει

εκεί ξανακούω φωνές λησμονημένες

Εκεί με δέος αναδιφώ το παρελθόν μου

Εκεί κι η μοναξιά ποτέ δεν ζει μονάχη

Εκεί σαν πιο γλυκός ηχεί κι ο ήχος της καμπάνας

Εκεί το φως πιο λαμπερό μου δείχνει

Εκεί πάντα απάνεμο το βρίσκω το μουράγιο

Εκεί τ΄αγκυροβόλι μου