Ευκαιρία να επανακαθορίσουμε τις αξίες μας με όχημα την ποίηση, για να αποφύγουμε τον εθισμό στη σιωπή και στην απραξία του φόβου.... για να μετατρέψουμε το φόβο σε ελπίδα (ανάρτηση της Anastasia Evangeliou-Rizou για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης στο fb)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

Σοφία

Τάκης Παπατσώνης

Ἀπὸ τὴ Συλλογὴ «ΕΚΛΟΓΗ Α’, URSA MINOR, ΕΚΛΟΓΗ B’».

Ἔκδ. ΙΚΑΡΟΣ Ἀθήνα 1988.

"Ἐφθάσαμε ἔτσι λίγο λίγο στὴν γυμνότητα, 

ἕνα ἕνα ἀποδυθήκαμε τὰ περίφημα προβλήματα, 

τὰ πολύχρωμα, τὰ βύσσινα, τὰ πορφυρὰ τῶν γοητειῶν, 

καὶ μόνον τώρα, μολονότι κάποιος φόβος κι' ἀπὸ πρίν, 

κάποιο προμήνυμα, μᾶς ἔλεγαν τὶ μᾶς προσμένει, 

ὅμως, μονάχα τώρα, οἱ γυμνωμένοι 

εἴδαμεν, ὅτι χοῦς ἐσμέν. Ἄθλιας ἐπίγνωση 

σοφίας. Ἔνδεια σημερινή. Βραδύνοια τῆς χθές. 

Δουλειά μας τώρα νὰ τὴν ἀναγάγομε σὲ θρίαμβο".

Παγκόσμια ημέρα ποίησης σήμερα, κι εμείς Ελεύθεροι Πολιορκημένοι… Σε ημέρες εγκλεισμού, υποχρεωτικής και αναπάντεχης ησυχίας, μετά το φρένο στον φρενήρη καλπασμό μας, είναι ευκαιρία για ενδοσκόπηση...
Με πλήρη επίγνωση της ασημαντότητας και της ανθρώπινης φθαρτότητας, ας επαναπροσδιοριστούμε, ας επανακαθορίσουμε τις αξίες μας. Και αυτό μπορεί να γίνει με όχημα την ποίηση, για να αποφύγουμε τον εθισμό στη σιωπή και στην απραξία του φόβου.... Για να μετατρέψουμε το φόβο σε ελπίδα...
Άλλωστε, η ποίηση είναι η μόνη πρόσβαση στην αλήθεια που έχει απομείνει στον πλανήτη. Και υπάρχει για να μας θυμίζει ότι είμαστε Άνθρωποι.
Μας σώζει από το προφανές, μας ωθεί να αναστοχαστούμε την ύπαρξή μας, μας κάνει να δούμε τον κόσμο (και τον εαυτό μας μέσα σε αυτόν) διαφορετικά αποκαλύπτοντάς μας όψεις του κόσμου (και του εαυτού μας μέσα σε αυτόν) που δεν είχαμε συνειδητοποιήσει. Έτσι, μας καθιστά ικανούς να υπάρξουμε πιο αυθεντικά.
Γιατί, τελικά, το αποτέλεσμα της ποιητικής λειτουργίας δεν είναι μόνον αισθητική απόλαυση, αλλά και οντολογική δημιουργία - υποδεικνύονται νέοι τρόποι ύπαρξης. 

Γιατί «Εκεί που τελειώνει η Λογική αρχίζει η Ποίηση» .
(Ν. Καζαντζάκης, στον Αλέξη Ζορμπά του. Διαβάστε τον! Μοναδική ευκαιρία...)