Η γλώσσα είναι σαν ένα χοντρό παλαμάρι που μας συνδέει με το παρελθόν. Με τον Ομηρο, τον Αριστοτέλη, τους Πατέρες της Εκκλησίας, τον Παπαδιαμάντη και τον Σολωμό.

Για τη γλώσσα

elliniko-alfavito.jpg

http://www.efsyn.gr/arthro/gia-ti-glossa

Συντάκτης: 

Γιάννης Μπέζος

Παρακολουθώντας μια εκπομπή στο Κανάλι της Βουλής για παράσταση του Φεστιβάλ Επιδαύρου άκουσα θεατρολόγο να μιλά αναλύοντας την άποψη της παράστασης για το έργο και τα ελληνικά που άκουσα δεν ήταν και τα καλύτερα. Αυτό, βέβαια, για μένα δεν ήταν έκπληξη.

Ασχολούμενος χρόνια με τα εκπαιδευτικά στον χώρο μας διαπιστώνω την απόσταση που χωρίζει τους νέους μας από τη σωστή χρήση της γλώσσας. Θα ισχυριστεί κάποιος (πιο μοντέρνος βέβαια από μένα) ότι το ζητούμενο είναι να συνεννοούμαστε και όχι να μας δεσμεύει η γραμματική και το συντακτικό.

Είναι φυσικά η εύκολη απάντηση των ημιμαθών. Η γλώσσα είναι σαν ένα χοντρό παλαμάρι που μας συνδέει με το παρελθόν. Με τον Ομηρο, τον Αριστοτέλη, τους Πατέρες της Εκκλησίας, τον Παπαδιαμάντη και τον Σολωμό. Δηλαδή, με την Ιστορία και τη ζωή των προγόνων.

Χωρίς τη σύνδεση αυτή το μέλλον μας θα είναι ένας συρφετός νοηματικής. Μιας περιορισμένης γλωσσικής συμπεριφοράς που θα μας οδηγεί στη συνεννόηση αλλά όχι στην επικοινωνία. Διότι η επικοινωνία προϋποθέτει τη σκέψη. Διότι όταν μιλούμε παράγουμε σκέψη και στον εαυτό μας και στους ακροατές μας.

Μεγάλη ευθύνη έχει η επίσημη παιδεία. Το μάθημα της Λογοτεχνίας και το μάθημα της Εκθεσης Ιδεών έχουν υποβαθμιστεί όχι μόνο από το σχολείο αλλά και «μέσα μας». Οι δημοσιογράφοι των ραδιοφωνικών και των τηλεοπτικών εκπομπών έχουν μεγαλύτερη ευθύνη.

Προσδίδουν αρκετά συχνά στη γλώσσα μια αγένεια, η οποία αιχμαλωτίζει προσωρινά τον ακροατή αλλά δεν τον συγκινεί. Χωρίς τη γνώση της γλώσσας μας είναι αδύνατον να επικοινωνήσουμε με την Ιστορία και το παρελθόν της χώρας μας. Παρελθόν που επικαλούμαστε πολύ συχνά όποτε μας συμφέρει αλλά αγνοούμε παντελώς διότι φοβόμαστε να συγκριθούμε μαζί του.

Θα θυμίσω στους παλαιότερους και θα προτρέψω τους νεότερους να ανατρέξουν σε ομιλίες και γραπτά παλαιοτέρων πολιτικών, όλων των παρατάξεων. Ενδεικτικά αναφέρω τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τον Κωνσταντίνο Τσάτσο, τον Ηλία Ηλιού, τον Γιάννη Πασαλίδη, τον Γρηγόρη Γιάνναρο, τον Λεωνίδα Κύρκο.

Για την πολιτική τους προσφορά κρίνονται από την Ιστορία. Η παιδεία τους όμως ήταν σίγουρα αντάξια της πατρίδας του ευρωπαϊκού πνεύματος.