H αρπαγή της Ευρώπης και oi Ποσειδωνιάτες του Καβάφη. Στην αρχαία Ποσειδωνία με ξεναγό τον Αλφρέντο

Φωτογραφίες της Κας Β. Χατζηθεοδώρου

Εκδρομή στην αρχαία Ποσειδωνία

Την Κυριακή 16 Νοεμβρίου η Ελληνική Κοινότητα Νεαπόλεως και Καμπανίας οργάνωσε ημερήσια  περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο του Paestum. Ένα ταξίδι στα ίχνη του ελληνικού πολιτισμού της κλασικής εποχής μέσα από τα σημαντικότερα μνημεία της Μεγάλης Ελλάδας. 

Φωτογραφικό ρεπορτάζ του Παύλου Κυπριανού,

προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Νεαπόλεως και Καμπανίας

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΙΛΙΑΣ H θρυαλλίδα της αναμέτρησης έχει ανάψει και η «λογική» των ψευδαισθήσεων βρίσκεται στο τέλος της.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΦΙΛΙΑΣ συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη

Ο Βασίλης Φίλιας είναι καταξιωμένος πανεπιστημιακός, με σπουδές σε Αθήνα, Μόναχο, Αμβούργο. Μεταξύ άλλων σημαντικών θέσεων που κατείχε, διετέλεσε καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας και διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Υπήρξε συνεκδότης γνωστών επιστημονικών περιοδικών, ενώ επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας.

Κύριε Φίλια, ποια ήταν η αφορμή για να γραφεί το βιβλίο Από την εξαχρείωση στην εξαθλίωση, 1974-2012;

Θεωρώ ότι ο συγκλονισμός που επέφερε η οικονομική κρίση στη χώρα μας δημιουργεί την αναγκαιότητα της ανάλυσης σε βάθος αιτίων και αποτελεσμάτων.

Γράφετε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν δει το φως της δημοσιότητας πολλά αξιόλογα βιβλία σχετικά με την κρίση. Ποιες όμως είναι οι αδυναμίες τους;

Πράγματι, έχουν γραφεί αξιόλογα βιβλία σχετικά με την κρίση, ωστόσο κανένα δεν καλύπτει όλες τις παραμέτρους του προβλήματος: ιστορικοεξελικτικές, οικονομικές και πολιτικές, εσωτερικές και εξωτερικές, την πλευρά της παγκοσμιοποίησης και του οικονομικού ιμπεριαλισμού κ.ο.κ. Ακριβώς γι' αυτό εμφανίζονται μονομέρειες και ανεπάρκειες αναλυτικής φύσεως, που καθιστούν αδύνατη μια ερμηνευτική σύλληψη του φαινομένου.

Ο Φερντινάντ Λασάλ συνήθιζε να λέει ότι ηγέτης είναι εκείνος που σήμερα τα μεσάνυχτα βλέπει εκείνο που όλοι οι άλλοι θα δουν αύριο με την ανατολή του ήλιου. Συμφωνείτε;

Ερμηνεύω στο βιβλίο μου γιατί η ανάδειξη του πολιτικού προσώπου είναι τέτοια, ώστε σε ελάχιστες μόνο περιπτώσεις μπορούμε να μιλήσουμε για την παρουσία ηγετών με την ουσιαστική έννοια του όρου.

Η άσκηση της εξουσίας οφείλει να διέπεται από την ηθική της ευθύνης. Τι γίνεται όμως αν δεν τηρηθεί η ηθική της ευθύνης;

Η ηθική της ευθύνης όσον αφορά στην άσκηση πολιτικής προϋποθέτει δυνατότητες πρόβλεψης, επομένως προοπτική γνώση, που δεν γίνεται με επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, αλλά με διαλεκτική και συνθετική ανάλυση της πραγματικότητας. Συνεπώς, δεν αρκεί η όποια καλή πρόθεση, ώστε η λήψη αποφάσεων να μη γίνεται τυχαία και συγκυριακά.

Σε ποιους τομείς χάθηκε το τρένο της ανάπτυξης της χώρας; Ποιοι ήταν οι ανασταλτικοί παράγοντες;

Όπως εξηγώ και στο βιβλίο μου, η άρχουσα τάξη ήταν πάντοτε αντιπαραγωγική και γι' αυτό στάθηκε ανίκανη να αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας. Επρόκειτο για μια τάξη εμπορομεσολαβητική, της οποίας το πολιτικό ή αντίστοιχο προσωπικό κινήθηκε χωρίς πρόγραμμα και σχεδιασμό.

Παρ' όλη την οικονομική κρίση, δεν υπήρξαν τομείς όπου η Ελλάδα προχώρησε κάνοντας σημαντικά βήματα;

Αν εννοείτε την ψευδεπίγραφη ανάπτυξη (εν υπαναπτύξει), ασφαλώς η Ελλάδα δεν έκανε ουσιαστικά βήματα προόδου. Από το άλλο μέρος, στα Γράμματα, τις Τέχνες, την Επιστήμη, η χώρα μας δεν έχει να ζηλέψει καμία άλλη, απόδειξη του δυναμισμού ενός λαού, ο οποίος με πρωταρχική ευθύνη των ηγεσιών του έζησε συνεχώς σε κλίμα διαφθοράς και σύγχυσης.

Τι πρέπει να κάνει σήμερα η Ελλάδα για να βγει από την κρίση;

Άμεση στάση πληρωμών, χρεοστάσιο και διαγραφή των δύο τρίτων του χρέους, όπως επέβαλε στους δανειστές ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Ιωάννης Μεταξάς στη δεκαετία του 1930.

Εμείς οι Έλληνες είμαστε αισιόδοξος λαός. Σήμερα διακρίνεται η κατήφεια και η απογοήτευση. Θα υπάρξει στο μέλλον η ανάκαμψη, η ελπίδα;

Η ελπίδα προϋποθέτει την οικονομική ανάκαμψη, που δεν είναι δυνατόν να γίνει από τους αγοραίους χρεοκόπους και τους οσφυοκάμπτες που μας κυβερνάνε σήμερα.

Το «μαζί τα φάγαμε» δημιούργησε συνευθύνη του ελληνικού λαού. Πώς, όμως, αφού ο ίδιος ο λαός δεν συμμετείχε ποτέ στη διαχείριση της εξουσίας;

Οι άρχοντες της κλεφτοκρατίας δεν έπρεπε να τολμούν να μιλούν για συνευθύνη του λαού στο ασύλληπτο φαγοπότι της τελευταίας τεσσαρακονταετίας. Η όποια ευθύνη του λαού είναι δευτερογενής, όχι μόνο διότι δεν μετείχε στη διαχείριση της εξουσίας, αλλά και διότι τα ανδρείκελα που κυβέρνησαν, παραγκώνισαν ό,τι υγιές είχε αυτή η χώρα και έδωσαν πρότυπα της αρπαχτής, της ασυδοσίας και της ατιμωρησίας στον λαό.

Διαβάζοντας το βιβλίο σας, ένιωσα ότι όλα τα προβλήματα της χώρας μας προήλθαν από το ιστορικό παρελθόν. Πώς όμως θα γίνει να μην κληροδοτηθεί αυτό το βεβαρημένο παρελθόν στη νέα γενιά;

Είναι γεγονός ότι το ιστορικό παρελθόν έχει χαρακτηριστικά βαθύτατης παθογένειας, η οποία μόνο χειρουργικά, δηλαδή με ανατροπή, μπορεί να ξεπεραστεί. Αναγκαστικά η νέα γενιά κάποια στιγμή θα το συνειδητοποιήσει και αυτό θα σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους της συνεργατικής των ανθρωπάριων που ηγούνται αυτής της χώρας.

Η σκοτεινότερη ώρα, λέει ο Σαίξπηρ, είναι πριν ξημερώσει. Εμείς ως λαός σε ποιο χρονικό σημείο βρισκόμαστε;

Προβλέψεις αυτού του τύπου δεν μπορεί να γίνουν με ακρίβεια, διότι εξαρτώνται από τον συσχετισμό των δυνάμεων. Όμως είναι βέβαιο ότι η θρυαλλίδα της αναμέτρησης έχει ανάψει και η «λογική» των ψευδαισθήσεων βρίσκεται στο τέλος της – κι αυτό ισχύει όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη.

Σήμερα εκδίδονται πολλά πολιτικά βιβλία. Θα βοηθήσει τον αναγνώστη η ανάγνωση αυτών των κειμένων; Ή προτείνετε κάτι άλλο;

Ο σκεπτόμενος άνθρωπος δεν αρκείται σε διαπιστώσεις, αλλά αναζητά τα αίτια. «Γνωρίζων τας των πραγμάτων αιτίας» όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Επομένως, είναι χρήσιμη η ανάγνωση των βιβλίων και ως πηγή άντλησης πληροφοριών και ως συντελεστής προβληματισμού. Αρκεί να διαβάζουμε και κριτικά, ώστε να συλλαμβάνουμε τον υποκρυπτόμενο λόγο.

Ποιοι συγγραφείς θα μας βοηθήσουν, αν τους διαβάσουμε, να αφυπνιστούμε και να πάρουμε θάρρος, για να αγωνιστούμε και να αντισταθούμε στην κρίση;

Η ακριβής γνώση των ιστορικών δεδομένων του 20ού αιώνα είναι απαραίτητη σε συνδυασμό με ανάγνωση των κλασικών μεγάλων διανοητών: οικονομολόγων, κοινωνιολόγων, ψυχολόγων, λογοτεχνών και ποιητών, που εξέφρασαν γνήσια και έντιμα την αγωνία και τα αδιέξοδα του σύγχρονου ανθρώπου.

Από την εξαχρείωση στην εξαθλίωση

1974-2012: Οδοιπορικό της χρεωκοπίας των κατεστημένων ελληνικών ηγεσιών

Βασίλης Φίλιας

Λιβάνης

281 σελ.

Τιμή € 15,00

http://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/2683-filias-vasilis

Επίσημη παρουσίαση της Φιλελληνικής Εταιρείας Ιταλίας. Τηλεοπτική κάλυψη της εκδήλωσης στην Ιταλική Ακαδημία Ρώμης (31 Οκτωβρίου)

Επίσημη παρουσίαση

της Φιλελληνικής Εταιρείας Ιταλίας 

στην Accademia dei Lincei

της Ρώμης

http://www.retezero.it/?P=VID&V=1457

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ

3 giorni fa

articolo

SIAMO TUTTI FILELLENI. PRESENTAZIONE DELLA SOCIETA' FILELLENICA ITALIANA ALL'ACCADEMIA DEI LINCEI.

Per vedere il video cliccare http://www.retezero.it/?P=VID&V=1457

articolo di Sebastiano Biancheri

ROMA - Venerdì 31 ottobre 2014 alle ore 18.00  presso l’Accademia dei Lincei di Roma si è svolta la cerimonia di presentazione della ‘Società Filellenica italiana’, organizzazione costituitasi il 23 marzo di quest’anno al fine di promuovere la cultura ellenica e di far comprendere soprattutto alle giovani generazioni il contributo decisivo che la Grecia classica ha dato alla fondazione e allo sviluppo della civiltà moderna.  L’iniziativa è sorta in un periodo di particolare difficoltà in cui versa il popolo greco e si deve alla volontà e alla tenacia di alcuni cittadini italiani pervasi da un  forte orientamento verso la storia e le tradizioni  elleniche  e di  esponenti  della Federazione delle comunità e confraternite di quel paese  in Italia tra cui il presidente prof. Jannis Korinthios. L’associazione ha sede a Cava de’ Tirreni, cittadina  che sessant’anni fa ospitò il governo ellenico in esilio prima del ritorno in patria.

Relatore del convegno il prof. Louis Godart, Consigliere del Presidente della Repubblica italiana  per la conservazione del Patrimonio Artistico.

L’illustre filologo ha ricordato i rapporti millenari fra i due paesi e il significato che l’incontro si sia svolto proprio nell’ambito della più antica accademia d’Europa il cui legame profondo con il mondo classico è da sempre un connotato imprescindibile. 

L’ambasciatore di Grecia in Italia, Themistoklis Demiris, ha quindi ricordato le gesta di   Santorre di Santarosa, Ricciotti Garibaldi e dei garibaldini che   parteciparono  alle lotte per l’indipendenza della Grecia. Altresì il sacrificio di lord Byron. Ha espresso quindi il significato autenticamente spirituale e altamente nobile e pragmatico di filellenismo, al di là di una accezione meramente romantica, inteso nel senso di corrente di pensiero in grado di influenzare le volontà transnazionali. Il filellenismo non è immobile, è indivisibile e non si volge unicamente ad un passato glorioso ma è imperituro e costante perché il sentimento verso un popolo non si misura con il gradimento per i successi conseguiti nell’ultim’ora.

Il filellenismo è un patrimonio di valori perenni e ultranazionali: la democrazia, l’estetica classica, la filosofia , il senso della misura, la logica, di solito riconducibili alla Grecia come culla della civiltà ma largamente condivisi. Non è solo una corrente legata all’Ottocento. Filelleni erano anche Marco Aurelio e Adriano, per la loro condotta e per il pensiero filosofico. L’attualità del significato, che pure ha origini antichissime, è tale per i valori assoluti che esprime. Solidarietà, sviluppo, giustizia sociale sono gli altri aspetti che contribuiscono a caratterizzare, insieme ai valori classici, il filellenismo dell’era moderna. Proprio in una congiuntura come l’attuale la riappropriazione di quello spirito ecumenico può risultare decisiva per un nuovo rinascimento.

Non si deve  agevolare un super ego nazionale, non può esistere un popolo favorito, non si può credere di avere più diritti di altri nel nome di un passato glorioso; sarebbe in contrasto con i presupposti dell’ellenismo. Sono i greci stessi, conclude l’oratore, a dover meritare con i propri comportamenti  esemplari il rispetto dei filelleni.

Prende la parola il Presidente della Società filellenica, Marco Galdi, che illustra gli scopi della istituzione e testimonia la solidarietà dei tanti sindaci che hanno sostenuto un movimento spontaneo stimolato dalla drammatica opportunità, uomini di cultura e giovani spinti da una sensibilità comune. Il popolo greco che si definisce ‘anadelfos’, senza fratelli, è padre e madre della cultura occidentale; il riferimento a Nietzsche sulla smisuratezza che è alla base di quel popolo rende idea della forza dello spirito apollineo che gli appartiene di diritto.

E’ quindi il turno di Jannis Korinthios, presidente della Federazione delle Comunità e Confraternite elleniche in Italia, che parla delle diaspore, della cultura che viaggia perenne, della sintesi unitaria fra le culture greca e romana, dell’odierno filellenismo che  scopre e onora la  Grecia che resiste, crea e produce in virtù del sinergismo operoso tra cultura, economia e sociale, l’unica via praticabile per il superamento di una crisi che non è puramente finanziaria.

Louis Godart ricorda i valori dell’ellenismo quali la democrazia e la centralità dell’uomo nella storia, che sono semplicemente i valori universali che sostengono le nostre società occidentali. A proposito dei combattenti che all’inizio dell’800 solidarizzarono per la libertà della Grecia contro l’occupazione  ottomana, cita il poema di Victor Hugo  ‘L’enfant’ e l’isola di Chio che fa da sfondo alla barbarie dei turchi invasori. Non nasconde le preoccupazioni delle spinte reazionarie che aleggiano sui cieli d’Europa e cita il celebre discorso di Pericle sulla democrazia ripreso dallo storico Tucidide. La  ‘Athena pensosa’ del museo dell’Acropoli è l’emblema di chi combatte per la difesa dei valori di ogni epoca, che sono i nostri valori.

E’ la volta del docente Filippo D’Oria, direttore scientifico della Società filellenica italiana, che esorta al cambiamento, al recupero della solidarietà in un tempo di crisi  in cui l’economia si è trasformata in pura finanza, dove prevale il calcolo ragionieristico per il profitto di pochi. Ricorda il centro filellenico di Napoli e la tradizione filellenica di quella città che anticipa addirittura la lotta di liberazione e risale già al periodo della guerra russo-turca e all’affondamento della flotta turca nella baia di Cesme nel 1770 che provocò un’esplosione di gioia fra i giovani  intellettuali napoletani  aderenti al movimento ellenico. Ricorda l’amorevole attenzione   del  giurista   napoletano  Francesco  Mario Pagano  rivolta alla Grecia in un  suo saggio profetico. E poi altri grandi intellettuali dell’800  come  il socialista Arturo Labriola che partecipò  alla liberazione di Creta. Fu allora che venne elaborata la teoria della guerra di popolo, proprio per definire l’insurrezione dei greci contro l’invasione turca; la lotta non era più un concetto  di ispirazione della classe borghese.  Cita quindi  gli aderenti al ‘comitato pro Candia’ come Antonio Labriola, il giovane Benedetto Croce, Ettore De Ruggiero, Michele Kerbaker, Antonio Pessina. Il filellenismo non è certo un movimento conservatore bensì un’onda lunga che va oltre le contingenze, oltre i disvalori di Maastricht. Solidarietà agli insegnamenti universali sempre e comunque. Oggi in Grecia, domani in Italia.

Il prof. Godart esprime il proprio dolore come europeo all’ ambasciatore di Cipro Leonidas Markidis, pensando ad una terra greca divisa ancora da un muro inaccettabile.

Chiude i lavori  Savvas  Anastasiadis, Presidente della Commissione parlamentare per l’Ellenismo della diaspora. L’onorevole tratteggia i caratteri dell’ellenismo odierno, che deve essere un tributo    alla creatività di un popolo che pulsa e si rinnova con i suoi  illustri figli, a partire dal premio Nobel G.Seferis. La Grecia, con la drammatica prova  cui è sottoposta, diviene il simbolo  di un paese che resiste con dignità, guarda con ottimismo al futuro e indica così la via per la compiuta realizzazione dell’Europa di domani. 

Εχθρός του Ελληνα είναι ο κακός και ξιπασμένος εαυτός του

Ο συνθέτης και μπασίστας Απόστολος Καλτσάς παρουσιάζει τη δεύτερη προσωπική δουλειά του υπό τον τίτλο «Μικρόγειος» και μιλάει για τη μουσική και την ελληνική πραγματικότητα σήμερα.

Στη δεδομένη εποχή που ζούμε η μουσική και το τραγούδι τι θέση έχουν;

«Φοβάμαι ότι το τραγούδι εξυπηρετεί πια εξ ολοκλήρου χρηστικές ανάγκες, η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου ακούει τραγούδια για να ξεσκάσει, να χορέψει και να εκτονωθεί, να συνοδεύσει άλλες πεζές δραστηριότητες της καθημερινότητας, οπότε μια πιασάρικη μελωδία ή ένας σλογκανίστικος εύπεπτος στίχος αρκεί. Αυτό από μόνο του δεν είναι αφύσικο, πάντα το τραγούδι υπηρετούσε και τέτοιες ανάγκες. Εχει χαθεί όμως το ενδιαφέρον για ένα τραγούδι που θα είναι πιο εσωστρεφές και θα εκφράσει βαθύτερα συναισθήματα, που δεν θα έχει απαραίτητα beat, έχει εκλείψει σχεδόν εντελώς το πολιτικό τραγούδι και δεν εννοώ το στρατευμένο που με απωθεί αλλά αυτό που θα συσπειρώσει τον κόσμο κόντρα στα κοινωνικά του προβλήματα, έχει απαξιωθεί γενικά το έντεχνο τραγούδι. Φταίνε όμως και πολλοί εκπρόσωποι του έντεχνου καθώς με την επιτήδευσή τους και την ποινικοποίηση της χαράς που πέρασαν ως στάση ζωής κούρασαν πολύ και ενοχοποίησαν οτιδήποτε ποιοτικό».

Ολοι μιλούν - και μιλάμε - για την κρίση. Ολοι ψάχνουμε τα αίτια και τις αφορμές. Ποια είναι η δική σας τοποθέτηση;

«Η κρίση είναι πρωτίστως κρίση αξιακή και ηθική, όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό. Μετά από έναν τόσο αλόγιστο καταναλωτικό ευδαιμονισμό με δανεικά λεφτά για τόσες δεκαετίες έπρεπε να περιμένουμε κάποια στιγμή ότι θα έρθει ο λογαριασμός και αυτός ήρθε. Εχθρός του Ελληνα δεν είναι ο Γερμανός και οποιαδήποτε τρόικα, εχθρός του είναι ο κακός, βαθιά αμόρφωτος και ξιπασμένος εαυτός του. Απ' την άλλη σαφώς και ένας ολόκληρος λαός υπέστη μια απάνθρωπη αφαίμαξη με προκλητικά - τις περισσότερες φορές -, άδικα και οριζόντια μέτρα. Ας βαδίσουμε λοιπόν από εδώ και πέρα διεκδικώντας μια ομαλότερη και δίκαιη μετάβαση, ναι, αλλά πάντα χέρι-χέρι με την αυτοκριτική, μια έννοια που είναι σχεδόν άγνωστη στην Ελλάδα». 

«Η μουσική και το παιχνίδι είναι πιο συναρπαστικά όταν είναι ομαδικά»

Η μουσική είναι μια μοναχική ή μία ομαδική «δουλειά»;

«Και τα δύο. Ακόμα κι όταν το όραμα γεννάται στο μυαλό του ενός, είναι ανίκανος αυτό να το κάνει πράξη αν δεν το μοιραστεί με τους κατάλληλους συνεργάτες. Εξάλλου όλες οι ομάδες έχουν έναν κόουτς ή έναν σκηνοθέτη που αποτελεί κι αυτός μέλος της ομάδας. Μελετάω μόνος, εμπνέομαι μόνος, "παίζω" όμως μουσική μαζί με άλλους γιατί παιχνίδι είναι και η μουσική και το παιχνίδι είναι πιο συναρπαστικό όταν είναι ομαδικό!».

Χρήστος Γιανναράς: Eλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι.

Χρήστος Γιανναράς

Συνέντευξη στον Γιώργο Βαϊλάκη

Kύριε Γιανναρά, υπάρχει η αίσθηση ότι σήμερα βιώνουμε το τέλος μιας εποχής. Ποιες είναι οι συνέπειες στην Eλλάδα;

Tις συνέπειες τις βιώνουμε, με οδύνη και πανικό, κάθε μέρα. Aλλά ο περιγραφικός εντοπισμός τους μάλλον κουράζει και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να τις αναχαιτίσει.

Πώς αντιλαμβάνεστε την οικονομική κρίση που μας έπληξε τα τελευταία χρόνια; Yπήρχε, άραγε, εναλλακτική λύση;

Πιστεύω ότι υπήρχε εναλλακτική λύση. Aυτή θα μπορούσε να είναι η επικέντρωση όλων των προσπαθειών στην «κατά κεφαλήν καλλιέργεια», αλλά και στη συνειδητοποίηση των κριτηρίων «ποιότητας» της ζωής. Γιατί τη Φινλανδία ή την Eλβετία δεν τις διαλύει η «κρίση»;

Tις προηγούμενες δεκαετίες είχε επικρατήσει ευρέως η «φιγούρα» και η υπερκατανάλωση. Πιστεύετε ότι η κρίση μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά σε επίπεδο αξιών;

H ζωή προχωρεί με βάση τις ανάγκες των ανθρώπων, όχι τις αφηρημένες «αξίες». Στις προηγούμενες δεκαετίες, ανάγκη των Eλλαδιτών ήταν η φιγούρα και η καταναλωτική απληστία. Kαι κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή καταστροφή: στον πρωτογονισμό της εξουσίας με ανυπαρξία λαϊκής αντίδρασης.

O στόχος της E.E. ήταν η σύγκλιση (η πολιτική, η οικονομική, η πολιτιστική). Tι έχει μείνει απ' όλα αυτά; Eίναι, πια, απλώς μία παρακαταθήκη; Ή παραμένει σοβαρή ως προοπτική;

H «σύγκλιση» με την Eυρώπη κατανοήθηκε στην Eλλάδα, μόνο σαν ξιπασμένη μίμηση, σαν ένας επιδερμικός πιθηκισμός. Kαι η ένταξή μας αρχικά στην Eυρωπαϊκή Eνωση και έπειτα στη Nομισματική Eνωση, όλα έγιναν με την ξιπασιά του μειονεκτικού επαρχιώτη. Φοβούμαι πως δεν υπάρχει «κάθαρση» σε τόσο φτηνιάρικες τραγωδίες.

Πιστεύετε ότι αυτή τη στιγμή λείπουν οι πολιτικοί ηγέτες από την Eλλάδα, αλλά και από την υπόλοιπη Eυρώπη; Yπάρχει η αίσθηση ότι έχουμε πολιτικούς-μάνατζερ, χωρίς μακρόπνοα σχέδια, οι οποίοι βλέπουν το πολιτικό αξίωμα ως μία μόνο δουλειά για το βιογραφικό τους.

Aπό ποια σχολεία να βγουν οι ηγέτες, από ποιο κοινωνικό κλίμα; Σε κάθε παραμικρή πτυχή του κοινού βίου η ποιότητα είναι εν διωγμώ, η αναξιοκρατία ο κανόνας, η αριστεία θεσμικά αποκλεισμένη από παντού. Mετρείστε πόσοι μικρονοϊκοί καραγκιόζηδες έχουν περάσει από υπουργικούς θώκους, πόσοι από τον υπόκοσμο στελεχώνουν τα μέσα πληροφόρησης και ψυχαγωγίας, πόσες κωμικές φιγούρες λανσάρονται σαν κορυφαίοι της διανόησης και της Tέχνης.

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα;

Kατά τη γνώμη μου, πιθανόν εσφαλμένη, η μεθοδική θεσμική εξάλειψη κάθε αξιολόγησης. Eχει καταργηθεί κάθε δυνατότητα να ξεχωρίσει ο ικανός από τον ανίκανο, ο εργατικός από τον φυγόπονο, ο συνεπής από τον μπαγαπόντη, ο αξιοπρεπής από τον πουλημένο, ο ευφυής από τον εξυπνάκια. Mια κοινωνία με καταργημένη τη λειτουργία της κριτικής αποτίμησης, είναι καταδικασμένη να εξαφανιστεί ιστορικά.

Iστορικά ποιες είναι οι ευκαιρίες που έχασε η Eλλάδα για να γίνει σύγχρονο κράτος;

Δεν μπορώ να τολμήσω επιγραμματική απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα. Δεν ξέρω κι αν υπήρξαν «ευκαιρίες».

Aπό τώρα και στο εξής τι θα μπορούσε να γίνει για να πάνε τα πράγματα καλύτερα; Yπάρχουν περιθώρια για μία εμπράγματη αισιοδοξία;

Περιθώρια για αισιοδοξία υπάρχουν, όταν υπάρχουν στόχοι. Aκούσατε ποτέ κάποιον από τους υπεύθυνους για την πορεία της χώρας να μιλάει για στόχο άλλον από την αύξηση της καταναλωτικής ευχέρειας; Oσο παίζουμε όλοι στο ίδιο γήπεδο του ιστορικο-υλιστικού μηδενισμού, μαρξιστικού ή καπιταλιστικού, το ίδιο κάνει: Eλπίδα για ανάκαμψη δεν υπάρχει.

Ποια πράξη θεωρείτε επαναστατική σήμερα;

Kάθε πράξη που προάγει την ποιότητα, σε οποιαδήποτε πτυχή του βίου.

Tι συμβουλεύετε τους νέους ανθρώπους για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν εκείνοι στην εποχή τους;

Oι συμβουλές είναι άγονη πρακτική. Θα ευχόμουν μόνο να ανακαλύψουν τα σημερινά παιδιά, ότι Eλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. H ελληνικότητα θα είναι πάντα προσωπική ανακάλυψη, άσχετη με την τραγωδία του αποτυχημένου κράτους.

Νομιμοποιήθηκε το πλιάτσικο του κοινωνικού χρήματος

Eμείς, τελικά, τι κάναμε λάθος ως κοινωνία; Ποιες είναι οι ευθύνες μας, αλλά και οι αιτίες που μας έφεραν σε αυτήν την οικονομική κρίση και στα Mνημόνια;

Aφεθήκαμε παθητικά στον «κοινωνικό μετασχηματισμό» του Aνδρέα. Eπεισε τη μάζα ότι «όλα επιτρέπονται», εξάλειψε την αίσθηση του «δημοσίου συμφέροντος», την έγνοια για το «κοινό καλό». Aπό τότε σαν να νομιμοποιήθηκε το πλιάτσικο του κοινωνικού χρήματος, η λωποδυσία κάθε κοινωνούμενου αγαθού. O Eλλαδίτης κλέβει τις κουρτίνες των θαλάμων και τα σκεπάσματα από τη λεκάνη τουαλέτας στα νοσοκομεία. Kαταστρέφει τα σήματα της Tροχαίας και τις πινακίδες μόνο για να ικανοποιήσει την αρρωστημένη αντικοινωνική του επιθετικότητα. Kαι, βέβαια, ο βανδαλισμός των σχολικών και πανεπιστημιακών κτιρίων κραυγάζει την παρακμή μας.

Από Palmografos.com: Palmografos.com - Χρ. Γιανναράς - Συνέντευξη: «Εύχομαι να ανακαλύψουν τα σημερινά παιδιά ότι Ελληνας δε γεννιέσαι, γίνεσαι...» 

Φωτοστιγμιότυπα του Antonio Di Martino από την αξέχαστη Εκδήλωση της Φιλελληνικής Εταιρείας στην Ιταλική Ακαδημία Επιστημών. Fotoreportage di Antonio Di Martino sulla presentazione ufficiale della Società Filellenica Italiana: Roma, Accademia dei Lincei, 31 ottobre.

La Società Filellenica Italiana si presenta ufficialmente all'Accademia Nazionale dei Lincei, Roma, 31 ottobre.

Επίσημη παρουσίαση της Φιλελληνικής Εταιρείας Ιταλίας στην Ιταλική Ακαδημία Επιστημών, Ρώμη, 31 Οκτωβρίου.

Foto di Antonio Di Martino, Ufficio Stampa, Comune di Cava de'Tirreni

Φωτογραφίες του Antonio Di Martino, Γραφείο Τύπου, Δημαρχείο Cava de'Tirreni

Ο δήμαρχος Marco Galdi στην είσοδο της Ιταλικής Ακαδημίας Επιστημών.

Il sindaco Marco Galdi all'ingresso dell'Accademia Nazionale dei Lincei.

Ο δήμαρχος Marco Galdi με τον δήμαρχο του Buccino, Nicola Parisi.

Il sindaco Marco Galdi con il sindaco di Buccino, Nicola Parisi.

Ο δήμαρχος Buccino, Nicola Parisi με τον καθ. Filippo D'Oria.

Il sindaco di Buccino Nicola Parisi con il prof. Filippo D'Oria.

Ο δήμαρχος Marco Galdi με τον πρώην πρόεδρο της ΟΕΚΑΙ, Νικόλα Μπάρκα και τον πρόεδρο και τον γραμματέα της ΟΕΚΑΙ, Γιάννη Κορίνθιο και Νίκο Φράγκο.

Il sindaco Marco Galdi saluta l'ex presidente della FCCEI, Nicola Barkas e il presidente e il segretario di FCCEI, Jannis Korinthios e Nikos Frangos.

Nicola Barkas con Michela Angrisani e Nikos Frangos.

Ο Νικόλας Μπάρκας με τη Michela Angrisani και τον Νίκο Φράγκο.

Διακρίνονται ο Νικόλας Μπάρκας με τον πρόεδρο της Κοιν. Επιτροπής για τον Ελληνισμό της Διασποράς, Κο Σάββα Αναστασιάδη και τον καθ. Filippo D'Oria και τον δήμαρχο του Buccino, Nicola Parisi.

Nicola Barkas con il presidente della Commissione Parlamentare per l'Ellenismo della Diaspora, Savvas Anastasiadis, il sindaco di Buccino, Nicola Parisi e il prof. Filippo D'Oria.

Ο πρόεδρος της Φιλελληνικής Εταιρείας Ιταλίας, καθ. Marco Galdi με τον επιστημονικό δντή της ΦΕΙ, καθ. Filippo D'Oria και τον ακαδημαϊκό, καθ. Louis Godart.

Il presidente della Società Filellenica Italiana, prof. Marco Galdi e il direttore scientifico della SFI, prof. Filippo D'Oria, discutono con l'accademico dei Lincei, prof. Louis Godart.

Il cappellano della chiesa greca di Roma, archimandrita Simeon Katsinas, con la prof.ssa Anna Sacconi.

Ο εφημέριος της Ελληνικής Εκκλησίας της Ρώμης, αρχιμανδρίτης Συμεών Κατσίνας με την καθ. Anna Sacconi.

Il presidente e fondatore della SFI, prof. Marco Galdi e il prof. Filippo D'Oria danno il benvenuto all'ambasciatore della Repubblica Cipriota, dottor Leonidas Markidis.

Ο πρόεδρος και ιδρυτής της ΦΕΙ, καθ. Marco Galdi και o καθ. Filippo D'Oria καλωσορίζουν τον πρέσβυ της Κύπρου στη Ρώμη, Κο Λεωνίδα Μαρκίδη.

Il cappellano della chiesa greca di Roma, archimandrita Simeon Katsinas, con il segretario della FCCEI, Nikos Frangos.

Ο εφημέριος της Ελληνικής Εκκλησίας της Ρώμης, αρχιμανδρίτης Συμεών Κατσίνας με τον γραμματέα της ΟΕΚΑΙ, Νίκο Φράγκο.

Ο Νικόλας Μπάρκας συζητεί με τον Νίκο Μηλίτση και τον Γιώργο Μαντζαρλή, ιστορικά στελέχη της Ομογένειας.

Nicola Barkas discute con Antonis Militsis e Jorgos Mantzarlis, esponenti storici della diaspora ellenica in Italia.

Il presidente Galdi nomina l'accademico Louis Godart membro onorario della SFI.

Ο πρόεδρος Marco Galdi απονέμει στον ακαδημαϊκό Louis Godart τον τίτλο του επίτιμου μέλους της ΦΕΙ.

Το κοινό παρακολουθεί τις εισηγήσεις των ομιλητών.

Il pubblico segue le relazioni dei promotori della manifestazione.

Il presidente della FCCEI, Jannis Korinthios, presenta le iniziative in corso della Federazione promosse in sinergia con la SFI.

Ο πρόεδρος της ΟΕΚΑΙ, Γιάννης Κορίνθιος, ενημερώνει για τις δράσεις της Ομογένειας που προωθούνται σε συνεργασία με την ΦΕΙ.

Nikolas Barkas, già presidente della FCCEI, il presidente della FCCEI, Jannis Korinthios e il segretario Nikos Frangos si congratulano con il prof. Marco Galdi per la costituzione della SFI.

Νικόλας Μπάρκας, πρώην πρόεδρος της ΟΕΚΑΙ και ιστορικό ηγετικό στέλεχος της Ομογένειας και οι νυν πρόεδρος και γραμματέας της ΟΕΚΑΙ, Γιάννης Κορίνθιος και Νίκος Φράγκος, συγχαίρουν, εκ μέρους της Ομογένειας, τον καθηγητή Marco Galdi για τη συγκρότηση της ΦΕΙ.

Il presidente della FCCEI, Jannis Korinthios e il segretario Nikos Frangos ringraziano il presidente della Commissione Parlamentare per l'Ellenismo della Diaspora, Savvas Anastasiadis per aver sostenuto nel Parlamento Ellenico la proposta della FCCEI della giornata mondiale della lingua e della cultura ellenica.

Ο πρόεδρος της ΟΕΚΑΙ και ο γραμματέας της ΟΕΚΑΙ, Γιάννης Κορίνθιος και Νίκος Φράγκος, ευχαριστούν εκ μέρους της Ομογένειας, τον πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τον Ελληνισμό της Διασποράς, Κο Σάββα Αναστασιάδη, για την στήριξη στην Ελληνική Βουλή της πρότασης της ΟΕΚΑΙ για την καθιέρωση της παγκόσμιας ημέρας της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού.