Ένα απρόσμενο ταξίδι στην Ελλάδα πλούσιο σε ανταμώματα και σε δυνατές συγκινήσεις

Συχνά έρχομαι Ελλάδα για να δω τον πατέρα μου στην Τήνο. Συνήθως κάθε τρίμηνο περνάω λίγες μέρες (συνήθως τρεις ή τέσσερεις) στην Τήνο.

Αυτό το ταξίδι δεν ήταν προγραμματισμένο. Το αποφάσισα λίγες μέρες πριν όταν έμαθα ότι στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων θα ανταμώνανε οι απόφοιτοι 1965/1989.

'Επρεπε να ξαναδώ τους συμμαθητές μου που είχα να τους δω από το 1969! Δεν μπορούσα να χάσω αυτήν την ευκαιρία.

Έτσι λοιπόν έκλεισα εισιτήρια (25/28.1.14) για μια σύντομη παλιννόστηση με προορισμό το σχολείο μου, όπου έζησα 10 ολόκληρα χρόνια, από το 1959 μέχρι το 1969.

Τί να πρωτοθυμηθώ; Ευτυχώς έχω μαζί μου εδώ στην Ιταλία όλα τα Souvenir, που διευκολύνουν τα αναμνηστικά μου ταξίδια στα χρόνια της νιότης.

Φτάνω σε μια βροχερή Αθήνα, Σάββατο 25.1.14, μεσημέρι.

Είχα ραντεβού στο ξενοδοχείο με τον Παντελή Αρμάο

στις 4 το απόγευμα για να πάμε μαζί στο σχολείο μας.

Στη Νεϊγύ μας περίμενε ένα πλούσιο πρόγραμμα

που είχε προετοιμάσει μια ομάδα συμμαθητών μας

μαζί με τον καθηγητή Παναγιώτη Μαμαλή. 

Εκεί θα έβλεπα μετά 50 χρόνια και τον Σάββα τον Βαρθαλίτη.

Είχα στο μεταξύ επικοινωνήσει από την Ιταλία με τους συμμαθητές μου

Μιντιλογλίτη, Στεφάνου και Γεωργούλη.

Ξαναβρέθηκα έτσι στα θρανία του ΛΛΠ μετά 45 χρόνια

μαζί με τους συμμαθητές μου,  απόφοιτους Λεοντιδείς του 1969,

το Σάββατο απόγευμα.

Δύσκολο να αναγνωρίσεις πολλούς.

Είχαν περάσει κάμποσα χρόνια.

Συγκινητική ήταν η συνάντησή μου στις αίθουσες του Λεόντειου Πατησίων

με τους συμμαθητές μου.

Ξεφυλλίζαμε βιβλία.

Ο συντονιστής της χρονιάς, Άριστείδης Μιντιλογλίτης.

Τα ξαναλέγαμε.

Ίδιος ο πατέρας του!

Ο σημαιοφόρος της χρονιάς, Ερνέστος Στεφάνου.

Στο θέατρο του Λεοντείου Πατησίων

Εκεί βρήκα και τον φίλο μου τον ποιητή Αντώνη Φωστιέρη 
και πολλούς frères

Ταξιδεύοντας για Τήνο, Κυριακή πρωί, 26.1.14

Με συνταξιδιώτη  μέχρι τη Σύρο τον Σάββα Βαρθαλίτη.

Στο πλοίο συνάντησα και τον ... γιατρό της Τήνου Θόδωρο Χρηστίδη.

Προσεγγίζοντας το λιμάνι της Τήνου.

Την βρήκα καταπράσινη.

Προορισμός μου τα Κελλιά,

το χωριό μου, 

για να ξαναδώ τον ...Λαέρτη μου.

Τί καλή, που είναι η γη! έλεγε γέρων χωρικός θαυμάζων. 

΄Ενα της δίδεις και δέκα σου χαρίζει. 

Ο ιδρώς του ανθρώπου, όπου πέση, είναι αγίασμα.

Και τί ωραίον χωρίον!

Ευρίσκετο εις τους πρόποδας ενός βουνού.

(Γαλάτεια Καζαντζάκη, Ο νέος γεωργός, 1933)

Νά τος ο λεβέντης ο ... Λαέρτης μου

Με τους συμμαθητές μου Γιάννη Δελατόλλα και Γιάννη Χαρικιόπουλο 

και με τον κουμπάρο μου Στέφανο Δελατόλλα

στ΄ Αγάπη της Τήνου

για τα καθιερωμένα ρακιά.

Ξημερώματα Τρίτης 28.1.14,

στη Χώρα Τήνου

Στη Χώρα λίγο πριν το ταξίδι της επιστροφής

Επίσκεψη στον πελεκάνο της Τήνου

Στο πλοίο της επιστροφής

Με τον συμφοιτητή μου στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης  Άρη Λαζαρίδη,

στην Αθήνα, Τρίτη μεσημέρι, 28.1.14, για σουβλάκι.

Μετά κατευθείαν για αεροδρόμιο,

όπου συνάντησα τυχαία και τον Παύλο Κυπριανού,

νυν προέδρο της Ελληνικής Κοινότητας στη Νάπολη 

και συνοδίτη μου στα στέκια και στα λημέρια της Ομογένειας,

με τον οποίο συνταξίδεψα μέχρι τη Ρώμη.

Εκείνος θα συνέχιζε για Νάπολη. 

Εγώ θα παρέμενα στη Ρώμη για να συνέλθω στο σπίτι του γιού μου

μετά από τόσες συγκινήσεις.

Δώσαμε όμως ραντεβού το βράδυ της 1.2.14 

στην κοπή της Βασιλόπιττας της Κοινότητας στη Νάπολη

και στις 5.2.14 στο Institut Français

όπου ο Βασίλης Αλεξάκης, απόφοιτος κι αυτός του Λεοντείου Λυκείου,

θα παρουσίαζε το πρώτο του βιβλίο μεταφρασμένο στα ιταλικά.

Και η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ διάλεξε να αποθανατίσει

την ηρωική γενιά 

των αποφοίτων του 1969!!!