Η ΚΑΛΛΟΝΗ στη Λέσβο και τα ΚΕΛΛΙΑ στην Τήνο!

Τα τοπωνύμια είναι η ονομασία ενός τόπου, το διακριτικό σημαίνον και το γεωγραφικό στίγμα ενός συγκεκριμένου χώρου με ανθρώπινη διαχρονική παρουσία.

Τα τοπωνύμια είναι πάντα δηλωτικά στοιχεία μιας ιστορίας και μιας γεωγραφίας.

Το πρώτο βασικό στοιχείο για να εντοπίσεις έναν τόπο σε ένα γεωγραφικό πλαίσιο είναι φυσικά το Όνομά του. Και το όνομα ενός τόπου κρύβει την ιστορία του. Το τοπωνύμιο μας παρέχει δηλονότι μια πληροφορία σημαντική για τους ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία του.

Γι’ αυτό πρώτο και βασικό μέλημα των πολιτευομένων και γενικά όσων ασχολούνται με τα κοινά πρέπει να είναι η διατήρηση και ο σεβασμός των ιστορικών τοπωνυμίων, δηλαδή ο σεβασμός της φήμης ενός τόπου.

Παλιότερα, π.χ., λέγαμε ‘Κελλιά’ και το μυαλό μας πήγαινε σ΄ένα κεφαλοχώρι της Τήνου με μακραίωνη ιστορία και παράδοση.

Αν διαβάστε τις αρχειακές έρευνες του Παπ΄ Αντώνη Φόνσου και του Παπά Μάρκου Φώσκολου θα βρείτε πολλά στοιχεία για την ιστορικότητα της ονομασίας Κελλιά.

Αλλά εδώ και πενήντα χρόνια, ο τότε κοινοτάρχης αποφάσισε καταχραστικά να εξωραΐσει την ονομασία του χωριού από ΚΕΛΛΙΑ σε ΚΑΛΛΟΝΗ.

Αυτή η μετονομασία κατά τη γνώμη μου δεν θεμελιωνόταν σε καμμιά ιστορική βάση και αλλοίωνε αθέμιτα και βίαια με μια μονοκοντυλιά την ταυτότητα αυτού του τόπου και τις ρίζες των αθρώπων του. Ήταν πολιτικό ολίσθημα και ξεστράτισμα των τότε κρατούντων.

Τα τοπωνύμια συνήθως τα αλλάζουν οι κατακτητές μιάς χώρας για να αλλοιώσουν την ταυτότητά της. Η αλλαγή ενός τοπωνυμίου επιφέρει ηθελημένα τη διακοπή μιας ιστορικής συνέχειας.

'Οταν η Ελλάδα αναγεννήθηκε, μετά τόσους αιώνες τουρκοκρατίας, πολλά τοπωνύμια εξελληνίστηκαν για να ανακληθεί στη μνήμη των ανθρώπων μια πορεία που είχε βίαια διακοπεί.

Όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση να σβήσεις τη μνήμη ενός τόπου και την ιστορία του. Τα ονόματα μπορούν να μεταλλαγούν με μια άνωθεν απόφαση, αλλά η μνήμη έχει πάντα μεγάλη αντοχή, γιατί τη φυλάγουμε στα ενδόμυχα του είναι μας και την περνάμε από γενιά σε γενιά.

Δύσκολα να σβηστεί από τον πίνακα της μνήμης η ιστορία ενός τόπου. Γι αυτό συνήθως τα νέα τοπωνύμια δεν πιάνουν εύκολα τόπο. Πάντα διατηρείται η ανάμνηση της παλιάς ονομασίας έστω και αμυδρά.

Είμαι πεπεισμένος ότι η απόφαση του Μπέη και των τότε κοινοταρχών ήταν μια εσφαλμένη επιλογή που οφείλουμε να επανορθώσουμε για να σεβαστούμε την ιστορία αυτού του χωριού και των ανθρώπων που την έγραψαν.

Πρέπει να επανέλθει η παλιά ονομασία ΚΕΛΛΙΑ που είναι ένα ευδιάκριτο τοπωνύμιο και δεν συγχέεται με άλλα ομόφωνα σε άλλα γεωγραφικά πλάτη.

Ας αφήσουμε την ΚΑΛΛΟΝΗ στη Λέσβο και ας κρατήσουμε τα ΚΕΛΛΙΑ στην Τήνο.

Τα Κελλιά έχουν τόσες ομορφιές και καλλονές που δεν έχουν ανάγκη να λάβουν μέρος σε ονοματολογικά Καλλιστεία.

Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη, δηλαδή πρωτίστως ο κόσμος του χωριού και η Τήνος όλη, ώστε η φωνή του λαού να γίνει αισθητή μέχρι τα δημαρχιακά έδρανα και έτσι να δρομολογηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για την επαναφορά της ιστορικής αυτής ονομασίας.

Κάνω έκκληση λοιπόν στους άρχοντες και στις αρχόντισσες του χωριού και της ευρύτερης Τήνου να συστρατευθούν σε αυτό τον αγώνα για τον αναβαπτισμό της αιρετικής Καλλονής στα αναγεννημένα Κελλιά.

Και στα βαπτίσια θέλω να ακούσια τριμπόνια και καμπάνες.

https://www.facebook.com/pages/Η-Καλλονη-στη-Λέσβο-και-τα-Κελλια-στην-Τήνο/267216100005493

http://tinosontherun.blogspot.com/2010/09/blog-post_23.html

http://www.tiniaki.gr/2011/06/blog-post_8754.html