Αθάρμιστά μ΄!

Κάθε τόσο, εδώ στα ξένα που βρίσκομαι, ανατρέχω στα νάματα της ... κελλιανής διαλέκτου, αναζητώντας τους γνώριμους γλωσσικούς ήχους της νιότης. Είναι ένας τρόπος ευχάριστος για να αναζωογονώ τη μητρική μου γλώσσα, να θυμάμαι τα Κελλιά και να ξεχνώ την ...ηλικία μου.

Εδώ καιρό πηγανοερχόταν στην άκρη της γλώσσας μου μια λέξη, αλλά δεν κατάφερνε να ξεπορτίσει από το στόμα μου. Τελικά σήμερα αναδύθηκε από τα έγκατα του πυθμένα της μνήμης μου και όταν την άρθρωσα πάλι μετά τόσες δεκαετίες διαπίστωσα ότι μου προξένησε κέφι και χαρά.

Η άρθρωση της λέξης αναγάλλιασε την ψυχή μου και μαζί της ξεπόρτισε, ως εκ θαύματος, όλη η πλούσια φαμελιά της: θάρμισμα, θαρμίζω, ξεθαρμίζω, αθάρμιστά μου, κ.ο.κ.

Θυμήθηκα και ένα σωρό φράσεις και στίχους με τούτες τις λέξεις:

Φτούσου - φτούσου, μη σε θαρμίσω!

Κοτζάμ' παλ'κάρ' είν΄ο γιος σ', αθάρμιστά τ'!

Δυό μάτια σε θαρμίσαν, τρία να σε ξεθαρμίσουν!

Δυό μάτια σε ματιάξανε τρία να σε ξεματιάξουν!

Θυμάμαι τη μάνα μου και τη γιαγιά μου που μας κρύβανε μικρά παιδιά, όταν περνούσε κάποιος πασίγνωστος φουκαράς με ... κακό μάτι από γειτονικό χωριό. Μην επιμένετε, δεν πρόκειται να κατονομάσω το χωριό και το παρατσούκλι του ανθρώπου αυτού.

Θάρρεψα λοιπόν και κάθισα να βρω την καταγωγή και εξέλιξη της λέξης, ανοίγοντας τα κιτάπια μου. Και γρήγορα κατάφερα να βρω την άκρη.

οφθαλμός, οφθαλμιάω, οφθαλμίζω, φθαλμίζω, φθαρμίζω, θαρμίζω, δηλαδή κοινώς ματιάζω.

Ακόμα κρατάω τις μαγικές φράσεις για το ξεμάτιασμα που η μάνα μου είχε γράψει σε ένα χαρτί που φύλαγε στο συρτάρι και κάθε τόσο τις χρησιμοποιούσε για να με ξεματιάζει.

Αθάρμιστά μ΄!