Κανόνες του καλού ποδαρικού!

1ον, αυτός που κάνει το ποδαρικό, πρέπει οπωσδήποτε να χτυπήσει το κουδούνι ή την πόρτα και όχι να ανοίξει με δικά του κλειδιά

2ον, κρατάει το ρόδι με το δεξί του χέρι. Αν τα άτομα που κάνουν το ποδαρικό είναι περισσότερα από ένα, τότε θα πρέπει να έχουν ένα μόνο ρόδι, το οποίο θα αγγίζουν όλοι μαζί με το δεξί τους χέρι.

3ον, μπαίνει μέσα στο σπίτι με το δεξί πόδι. Σε κάποιες περιοχές, τον βάζουν να πατήσει με αυτό ένα σίδερο για να είναι όλοι "σιδερένιοι" και υγιείς μέσα στο σπίτι. Στη συνέχεια πετάει με δύναμη το ρόδι στο πάτωμα για να σπάσει και να πεταχτούν οι κόκκινες ρώγες του στο εσωτερικό του σπιτιού (γεγονός που δημιουργεί ένα πρόβλημα στις νοικοκυρές, αλλά η παράδοση είναι παράδοση!)

4ον, την ώρα που σπάζει το ρόδι λέει δυνατά την ευχή : "όσες ρώγες έχει το ρόδι, τόση υγεία, ευτυχία και χαρά να έχει το σπίτι μας και τόσα χρήματα η τσέπη μας όλη τη χρονιά!".

5ον, σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας, κοιτούν τις ρώγες που έχουν βγει από το σπασμένο ρόδι και τις ερμηνεύουν αναλόγως. Όσο πιο γερές και κόκκινες είναι, τόσο πιο ευλογημένος θα είναι ο νέος χρόνος για το σπιτικό.

Και το κέρασμα!

Αμέσως μετά, οι σπιτονοικοκύρηδες προσφέρουν στον άνθρωπο που έκανε το ποδαρικό ένα κέρασμα - παλιά συνήθιζαν να δίνουν γλυκό του κουταλιού- ενώ αν είναι παιδί, τον ανταμείβουν με ένα χρηματικό ποσό- όπως κάνουμε στα κάλαντα.

Είτε πιστεύετε, είτε όχι, στις παραδόσεις, σας εύχομαι ολόψυχα να έχετε μία καλή χρονιά!

Η ΚΑΛΛΟΝΗ στη Λέσβο και τα ΚΕΛΛΙΑ στην Τήνο!

Τα τοπωνύμια είναι η ονομασία ενός τόπου, το διακριτικό σημαίνον και το γεωγραφικό στίγμα ενός συγκεκριμένου χώρου με ανθρώπινη διαχρονική παρουσία.

Τα τοπωνύμια είναι πάντα δηλωτικά στοιχεία μιας ιστορίας και μιας γεωγραφίας.

Το πρώτο βασικό στοιχείο για να εντοπίσεις έναν τόπο σε ένα γεωγραφικό πλαίσιο είναι φυσικά το Όνομά του. Και το όνομα ενός τόπου κρύβει την ιστορία του. Το τοπωνύμιο μας παρέχει δηλονότι μια πληροφορία σημαντική για τους ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία του.

Γι’ αυτό πρώτο και βασικό μέλημα των πολιτευομένων και γενικά όσων ασχολούνται με τα κοινά πρέπει να είναι η διατήρηση και ο σεβασμός των ιστορικών τοπωνυμίων, δηλαδή ο σεβασμός της φήμης ενός τόπου.

Παλιότερα, π.χ., λέγαμε ‘Κελλιά’ και το μυαλό μας πήγαινε σ΄ένα κεφαλοχώρι της Τήνου με μακραίωνη ιστορία και παράδοση.

Αν διαβάστε τις αρχειακές έρευνες του Παπ΄ Αντώνη Φόνσου και του Παπά Μάρκου Φώσκολου θα βρείτε πολλά στοιχεία για την ιστορικότητα της ονομασίας Κελλιά.

Αλλά εδώ και πενήντα χρόνια, ο τότε κοινοτάρχης αποφάσισε καταχραστικά να εξωραΐσει την ονομασία του χωριού από ΚΕΛΛΙΑ σε ΚΑΛΛΟΝΗ.

Αυτή η μετονομασία κατά τη γνώμη μου δεν θεμελιωνόταν σε καμμιά ιστορική βάση και αλλοίωνε αθέμιτα και βίαια με μια μονοκοντυλιά την ταυτότητα αυτού του τόπου και τις ρίζες των αθρώπων του. Ήταν πολιτικό ολίσθημα και ξεστράτισμα των τότε κρατούντων.

Τα τοπωνύμια συνήθως τα αλλάζουν οι κατακτητές μιάς χώρας για να αλλοιώσουν την ταυτότητά της. Η αλλαγή ενός τοπωνυμίου επιφέρει ηθελημένα τη διακοπή μιας ιστορικής συνέχειας.

'Οταν η Ελλάδα αναγεννήθηκε, μετά τόσους αιώνες τουρκοκρατίας, πολλά τοπωνύμια εξελληνίστηκαν για να ανακληθεί στη μνήμη των ανθρώπων μια πορεία που είχε βίαια διακοπεί.

Όμως δεν είναι εύκολη υπόθεση να σβήσεις τη μνήμη ενός τόπου και την ιστορία του. Τα ονόματα μπορούν να μεταλλαγούν με μια άνωθεν απόφαση, αλλά η μνήμη έχει πάντα μεγάλη αντοχή, γιατί τη φυλάγουμε στα ενδόμυχα του είναι μας και την περνάμε από γενιά σε γενιά.

Δύσκολα να σβηστεί από τον πίνακα της μνήμης η ιστορία ενός τόπου. Γι αυτό συνήθως τα νέα τοπωνύμια δεν πιάνουν εύκολα τόπο. Πάντα διατηρείται η ανάμνηση της παλιάς ονομασίας έστω και αμυδρά.

Είμαι πεπεισμένος ότι η απόφαση του Μπέη και των τότε κοινοταρχών ήταν μια εσφαλμένη επιλογή που οφείλουμε να επανορθώσουμε για να σεβαστούμε την ιστορία αυτού του χωριού και των ανθρώπων που την έγραψαν.

Πρέπει να επανέλθει η παλιά ονομασία ΚΕΛΛΙΑ που είναι ένα ευδιάκριτο τοπωνύμιο και δεν συγχέεται με άλλα ομόφωνα σε άλλα γεωγραφικά πλάτη.

Ας αφήσουμε την ΚΑΛΛΟΝΗ στη Λέσβο και ας κρατήσουμε τα ΚΕΛΛΙΑ στην Τήνο.

Τα Κελλιά έχουν τόσες ομορφιές και καλλονές που δεν έχουν ανάγκη να λάβουν μέρος σε ονοματολογικά Καλλιστεία.

Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να ευαισθητοποιηθεί η κοινή γνώμη, δηλαδή πρωτίστως ο κόσμος του χωριού και η Τήνος όλη, ώστε η φωνή του λαού να γίνει αισθητή μέχρι τα δημαρχιακά έδρανα και έτσι να δρομολογηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για την επαναφορά της ιστορικής αυτής ονομασίας.

Κάνω έκκληση λοιπόν στους άρχοντες και στις αρχόντισσες του χωριού και της ευρύτερης Τήνου να συστρατευθούν σε αυτό τον αγώνα για τον αναβαπτισμό της αιρετικής Καλλονής στα αναγεννημένα Κελλιά.

Και στα βαπτίσια θέλω να ακούσια τριμπόνια και καμπάνες.

https://www.facebook.com/pages/Η-Καλλονη-στη-Λέσβο-και-τα-Κελλια-στην-Τήνο/267216100005493

http://tinosontherun.blogspot.com/2010/09/blog-post_23.html

http://www.tiniaki.gr/2011/06/blog-post_8754.html

Paralleli storici

Ci piaccia o no, gran parte del mondo attuale è strettamente legata alle storie, ai valori e ai modelli della Grecia antica.

Michael Scott, Dalla democrazia ai re. La caduta di Atene e il trionfo di Alessandro Magno, Laterza, gennaio 2012.

Παλιά τηνιακά Κάλαντα Πρωτοχρονιάς

Αρχιμηνιά, Καλή Χρονιά

ψηλή μου δεντρολιβανιά,

κι αρχή καλός μας χρόνος,

εκκλησιά με τ΄άγιο θρόνος.

Κι εκεί που τον ευλόγανε,

παπάς τον ξομολόγανε

είταν κι ο Άγιος Βασίλης

ο λεβέντης μας ατσίνης.

<<Βασίλη απούθεν έρχεσαι

και δεν μας καταδέχεσαι

και απούθεν κατεβαίνεις

και δεν μας εσυντυχαίνεις>>;

<<Κάτσε να φας, κάτσε να πιείς,

κάτσε τον πάθη σου να πεις,

κάτσε να τραγουδήσεις

και να μας ευχαριστήσεις>>.

Ξερό ραβδί, χλωρό ραβδί

άσπρο σταφύλι ροζακί,

χλωρά βλαστάρια πέτα

ροϊδοκόκκινη βιολέτα.

Απάνω στα βλαστάρια της,

και στα περικλωνάρια της

περδικοκελαηδούσαν

τζόγια μου, και σε εξυπνούσαν.

Δεν ήταν μόνο πέρδικες,

γαρυφαλιές λεβέντικες.

ήταν και τρυγονάκια,

μαύρα μου γλυκά ματάκια.

Κατέβηκε μιά πέρδικα

στα νύχια της μπερδεύτηκα,

να βρέξει το φτερό της

πάψε πλέον τη σκληρότης.

Να ράνει τον αφέντη μας

το ρήγα το λεβέντη μας

τον πολυχρονεμένο

και στον κόσμο ξακουσμένο.

http://www.youtube.com/watch?v=B8syuaXtAII&feature=BFa&list=PLECCA6679D8DDA778&lf=results_main

Παραδοσιακά κάλαντα Τήνου σε εκτέλεση από το Μάρκο Βιδάλη τον Καλιούπα.

Καλές γιορτές και ένα πιό τυχερό για όλους μας 2012

Καλές γιορτές

σε όλους όσους αγαπάμε και μας αγαπάνε

κι ένα 2012

με υγεία και περισσότερη τύχη

για όλους εμάς

στην Ελλάδα και στην Ιταλία.

L'abc della democrazia è la partecipazione

Il 'manifestante' è il personaggio dell'anno di Time, il settimanale americano.

http://lightbox.time.com/2011/12/14/person-of-the-year-2011-revolution/#1

La crisi economica mondiale sta facendo riscoprire il valore politico della partecipazione democratica.

Parlare di valori in questo momento di crisi economica mondiale può sembrare curioso. Ma non è così! La crisi di oggi è soprattutto crisi di valori. Proprio oggi che bisogna stringere la cinghia abbiamo bisogno di valori.

L'abbiccì della democrazia è la partecipazione, la condivisione, l'assunzione di responsabilità politiche. Manifestare e protestare è democrazia!

L'abc della politica è prendere posizione a partire da una propria lettura delle cose che ci accomunano, riappropriandoci di strumenti e spazi politici che ci permettano di essere realmente cittadini consapevoli e responsabili.

E' una sfida da affrontare con ottimismo per costruire un futuro condiviso!

Αθάρμιστά μ΄!

Κάθε τόσο, εδώ στα ξένα που βρίσκομαι, ανατρέχω στα νάματα της ... κελλιανής διαλέκτου, αναζητώντας τους γνώριμους γλωσσικούς ήχους της νιότης. Είναι ένας τρόπος ευχάριστος για να αναζωογονώ τη μητρική μου γλώσσα, να θυμάμαι τα Κελλιά και να ξεχνώ την ...ηλικία μου.

Εδώ καιρό πηγανοερχόταν στην άκρη της γλώσσας μου μια λέξη, αλλά δεν κατάφερνε να ξεπορτίσει από το στόμα μου. Τελικά σήμερα αναδύθηκε από τα έγκατα του πυθμένα της μνήμης μου και όταν την άρθρωσα πάλι μετά τόσες δεκαετίες διαπίστωσα ότι μου προξένησε κέφι και χαρά.

Η άρθρωση της λέξης αναγάλλιασε την ψυχή μου και μαζί της ξεπόρτισε, ως εκ θαύματος, όλη η πλούσια φαμελιά της: θάρμισμα, θαρμίζω, ξεθαρμίζω, αθάρμιστά μου, κ.ο.κ.

Θυμήθηκα και ένα σωρό φράσεις και στίχους με τούτες τις λέξεις:

Φτούσου - φτούσου, μη σε θαρμίσω!

Κοτζάμ' παλ'κάρ' είν΄ο γιος σ', αθάρμιστά τ'!

Δυό μάτια σε θαρμίσαν, τρία να σε ξεθαρμίσουν!

Δυό μάτια σε ματιάξανε τρία να σε ξεματιάξουν!

Θυμάμαι τη μάνα μου και τη γιαγιά μου που μας κρύβανε μικρά παιδιά, όταν περνούσε κάποιος πασίγνωστος φουκαράς με ... κακό μάτι από γειτονικό χωριό. Μην επιμένετε, δεν πρόκειται να κατονομάσω το χωριό και το παρατσούκλι του ανθρώπου αυτού.

Θάρρεψα λοιπόν και κάθισα να βρω την καταγωγή και εξέλιξη της λέξης, ανοίγοντας τα κιτάπια μου. Και γρήγορα κατάφερα να βρω την άκρη.

οφθαλμός, οφθαλμιάω, οφθαλμίζω, φθαλμίζω, φθαρμίζω, θαρμίζω, δηλαδή κοινώς ματιάζω.

Ακόμα κρατάω τις μαγικές φράσεις για το ξεμάτιασμα που η μάνα μου είχε γράψει σε ένα χαρτί που φύλαγε στο συρτάρι και κάθε τόσο τις χρησιμοποιούσε για να με ξεματιάζει.

Αθάρμιστά μ΄!

Να μην αβασκαθούν οι ανθρώποι μας!

Δείτε πώς ξοφλούν το χαράτσι στην Κωμιακή Νάξου.

Να μην αβασκαθούν οι ανθρώποι μας!

http://www.youtube.com/watch?v=l8Ns89Fp8KA

Θανάση, σφίξε κι άλλο το ζωνάρι σου!

Όλοι οι ισχυροί της γης ανησυχούν για την τύχη του ευρώ.

Από τη μιά, ο Σαρκοζί και η Μέρκελ χέρι-χέρι τα λένε και φοβούνται μήπως καταρρεύσει η Ευρωζώνη και ...εκραγεί το ευρώ και έτσι θα αναγκαστούν να περιορίσουν τις ... οικογενειακές δαπάνες τους.

Και η Καρλά πώς θα τα βγάζει πέρα με το μωρό της; Έλα, ντέ!

Και η Μερκούλα μας πού θα βρίσκει ψιλά για να αγοράζει αντισυλληπτικά χαπάκια. Με τις ευθύνες που έχει, πού καιρός για ζωντόβολα! Έλα, ντέ!

Από την άλλη, ο βαρυσήμαντος Ζισκάρ μιλάει για πιθανότητες εξόδου από το ευρώ, ενώ στην Ελλάδα και στην Ιταλία τα νέα κυβερνητικά σχήματα, που ανέλαβαν πάση θυσία να διασώσουν το δύστηνο ευρώ μας, επιβάλλουν θυσίες αβάσταχτες στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες.

Να βγούμε ή να μη βγούμε από το ασφυκτικό κλουβί του ευρώ;

Μα για την τύχη των βιοπαλαιστών, των συνταξιούχων, των ανέργων και των νέων ανησυχεί κανένας από τους άνωθεν Ευρωσωτήρες μας;

Εντάξει, εμείς να σφίξουμε το ζωνάρι μας και να συνεχίζουμε να τραβάμε άγριο κουπί για να ξεπεράσουμε τη φουρτούνα που μας βρήκε, αλλά τα παιδιά μας τί θα κάνουνε για να εξασφαλίσουνε τα προς το επιζήν;

Τελικά πληρώνουν τη ... νύφη και τα ... σπασμένα πάντα οι ίδιοι.

Ας αρματωθούμε με λίγη αισιοδοξία, αναισθησία κι αγανάκτηση, κι έχει ο θεός!

Ανοίξτε την πόρτα, θέλουμε να βγούμε στον ήλιο!

http://www.youtube.com/watch?v=0atfjWJI5AU

Τα χριστουγεννιάτικα πακέτα του Monti και τα κλάματα της Fornero.

Σήμερα κυριακάτικα ανακοινώθηκαν τα νέα μέτρα/δώρα της κυβέρνησης Μόντι.

Κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο οι Ιταλοί θα βρουν φέτος την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 66 για τους άντρες και στα 62 για τις γυναίκες, την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης, την υιοθέτηση κινήτρων για συνταξιοδότηση στα 70, πολλές περικοπές δαπανών, νέα μέτρα άμεσης τόνωσης της οικονομικής ανάπτυξης, την επαναφορά του φόρου ακίνητης περιουσίας κλπ. κλπ.

Η δέσμη των οικονομικών μέτρων ύψους 30 δισεκατομμυρίων ευρώ θα αφορά την επόμενη διετία.

Έρχονται δύσκολοι καιροί για όλους μας και είμαστε για ...κλάματα.

Νά γιατί η Υπουργός Εργασίας κλαίει τη μοίρα μας!

Νά ΄μαστε καλά και η μπόρα θα περάσει!

'A da passà 'a nuttata!