1821-2021
200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821
Το Εικοσιένα υπήρξε ένα κομβικό σημείο στην ιστορία του διαχρονικού Ελληνισμού αλλά και της ιστορίας της σύγχρονης Ευρώπης.
Η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 προσφέρει μία ευκαιρία αναστοχασμού για το παρόν και κυρίως για το μέλλον της χώρας μας.
Η επέτειος των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 προσφέρει μία ευκαιρία αναστοχασμού για το παρόν και κυρίως για το μέλλον της χώρας μας.
Ο ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ φιλοξενεί μια νέα προσέγγιση του Εικοσιένα και ένα ψηφιακό αρχείο ανοιχτό και προσβάσιμο σε όλους.
Η δημοσίευση αυτή σε συνέχειες του Γιάννη Κορίνθιου βασίζεται σε ανεκμετάλλευτα αρχεία και τεκμήρια που παρατίθενται ψηφιακά για πρώτη φορά στον ιστότοπο ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ, προκειμένου να εμπλουτιστεί και διευρυνθεί η ιστορική έρευνα και ο επιστημονικά δημόσιος λόγος για το 1821 ενόψει της μεγάλης επετείου του 2021.
Η δημοσίευση αυτή σε συνέχειες του Γιάννη Κορίνθιου βασίζεται σε ανεκμετάλλευτα αρχεία και τεκμήρια που παρατίθενται ψηφιακά για πρώτη φορά στον ιστότοπο ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ, προκειμένου να εμπλουτιστεί και διευρυνθεί η ιστορική έρευνα και ο επιστημονικά δημόσιος λόγος για το 1821 ενόψει της μεγάλης επετείου του 2021.
Α Το Βασίλειο των Δύο Σικελιών και οι Μεγάλες Δυνάμεις (1820-1830)
https://kellianos.blogspot.com/2019/03/18211830-2021.html
Β Οι κυβερνήσεις του Βασιλείου των Δύο Σικελιών (1821-1830)
Γ
Η κυβέρνηση του Luigi de’ Medici di Ottajano
(1822-1830)
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου της Βερόνας ο Luigi de' Medici ανέλαβε προσωρινά την πρωθυπουργία και το υπουργείο των Εξωτερικών, σε αντικατάσταση του Alvaro Ruffo που συνόδευε τον Φερδινάνδο.
Τον Δεκέμβριο του 1822 η κυβέρνηση παρείχε διαβατήρια για όσους είχαν εκδοθεί εντάλματα συλλήψεως κι έτσι διευκόλυνε την απομάκρυνση των στασιαστών και καρμπονάρων.
Συλλήψεις καρμπονάρων
Δεν έπαψαν ωστόσο να λειτουργούν οι ανακριτικές επιτροπές (Giunte di Scrutinio) σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων και των καρπονάρων. Έτσι όσοι πρόλαβαν να πάρουν διαβατήρια διέφυγαν εσπευσμένα στην Τύνιδα κι από εκεί διασκορπίστηκαν σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και προπάντων στα γειτονικά Επτάνησα.
Ο Φερδινάνδος ανησυχούσε πολύ από τη δράση των εξορίστων και φυγάδων. Η κυβέρνησή του λάμβανε συνεχώς μυστικές αναφορές από το Λονδίνο, το Παρίσι, την Βιέννη και τα Επτάνησα για αποβιβαστικά σχέδια φυγάδων στην Καλαβρία.
Πράγματι, εκείνοι που παρέμεναν στη χώρα χωρίς να έχουν συλληφθεί συνέχισαν να δρουν μέσα στις νέες μυστικές εταιρείες που αντλούσαν μέλη από όλες τις κοινωνικές τάξεις και που ξεφύτρωναν, ως παρακλάδια των καταδιωχθέντων καρμπονάρων και με σκοπό την προώθηση συνταγματικών και δημοκρατικών ελευθεριών, στα χρόνια μεταξύ του 1822 και του 1825.
Ο Alvaro Ruffo από τον Ιούλιο του 1823 επανερχόταν στην Βιέννη επικεφαλής της εκεί διπλωματικής αντιπροσωπείας και ο de' Medici αναλάμβανε μόνιμα την πρωθυπουργία, την οποία διατήρησε μέχρι τον θάνατό του (1830).
Ο Luigi de' Medici ήταν ο πολιτικός που προσπάθησε να αναδιοργανώσει το Βασίλειο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας 1821-1830.
Η κυβέρνησή του είχε στόχο την εγκαθίδρυση ενός αμιγούς μοναρχικού καθεστώτος μέσα στα πλαίσια όμως του σεβασμού των κοινωνικών ελευθεριών.
Ο de' Medici συναντούσε όμως πολλές αντιστάσεις στην πραγμάτωση αυτών των στόχων, κυρίως στην Σικελία, που εκ παραδόσεως ηταν πιο ανοιχτή προς τις αρχές του φιλελευθερισμού.
Η κυβέρνησή του δεν έτρεφε υπέρμετρες φιλοδοξίες. Η ασταθής εσωτερική κατάσταση, η έντονη παρουσία της αυστριακής στρατιάς και η χρόνια οικονομική κρίση δεν άνοιγαν ευοίωνες προοπτικές, προπάντων στην χάραξη της εξωτερικής πολιτικής.
Ο οξυδερκής πρωθυπουργός αντιλαμβανόταν τις εγγενείς και παρείσακτες αδυναμίες του Βασιλείου, ο δε Φερδινάνδος γνώριζε πολύ καλά ότι η πολιτική του “non doveva dipartirsi dal suo Augusto Alleato e Parente, l’Imperatore d’Austria: perchè tanto esigono la gratitudine, che al medesimo professa per gli aiuti ed assistenze ricevutine nelle passate politiche tempeste, la vicinanza de’ Stati rispettivi, l’uniformità de’ principi di governo e le tante considerazioni…”.
O de' Medici ομολογούσε ξεκάθαρα: “non possiamo avere politica”.
Η πολιτική κηδεμονία του Βασιλείου από την Αυστρία, υπό την επίβλεψη των αυστριακών όπλων, δεν άφηνε περιθώρια για την ανάπτυξη ανεξάρτητης πολιτικής πορείας.
Η κυβέρνηση αντιμετώπιζε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα και οι έκτακτες δαπάνες συντήρησης των αυστριακών στρατευμάτων επιδείνωναν την οικονομική κρίση που έπληττε την χώρα.
Ο θάνατος του Φερδινάνδου, τον Ιανουάριο του 1825, και η ανάρρηση του Φραγκίσκου του 1ου ανησύχησε τον Μέττερνιχ, που φοβόταν μήπως ο Φραγκίσκος υιοθετούσε μια πιο φιλελεύθερη πολιτική.
Οι φιλελεύθεροι της Νάπολης ήλπιζαν ότι ο Φραγκίσκος θα ζητούσε την εκκένωση της χώρας από τα ξένα στρατεύματα και την αποδέσμευση της χώρας από την ασφυκτική πολιτική κηδεμονία της Αυστρίας.
Τον Αύγουστο και τον Νοέμβριο του 1825 επέστρεφαν στην χώρα εκατό περίπου εξόριστοι που είχαν αμνηστευθεί από τον νέο βασιλιά.
Όμως τα αυστριακά στρατεύματα παρέμεναν άλλα δύο χρόνια για να δώσουν την ευχέρεια στον de' Medici να λάβει προληπτικά μέτρα και να θέσει υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης όλη την χώρα, μια και η διεθνής πολιτική συγκυρία εξακολουθούσε να επηρεάζει τις εσωτερικές εξελίξεις.
Copyright Γιάννης Κορίνθιος
Nessun commento:
Posta un commento