Λέξεις και όροι που εκφράζονται από «επίσημα» χείλη μπορούν να χρησιμοποιηθούν, εθελούσια, προπαγανδιστικά και παραπλανητικά με μια επίφαση αντικειμενικότητας, ή μήπως και οι αριθμοί; Κάποιες επαναλαμβανόμενες λέξεις, όπως «οι θυσίες του ελληνικού λαού», από τις ανώτατες Αρχές της χώρας μας, μοιάζουν με σχήμα, που σημαίνει ότι εμπεριέχουν τον κάθε πολίτη, επομένως κι εμένα.
Όμως εγώ είμαι κατά της θυσίας, επειδή νομίζω πως αυτή δεν είναι μονοδιάστατη αλλά, τουλάχιστον, εθελούσια ή επιβαλλόμενη από μια εξωτερική δύναμη.
Για μένα η θυσία είναι μια ύψιστη εθελούσια πράξη για έναν μεγάλο σκοπό, που ξεπερνάει το άτομο. Αυτός που εκθέτει τον εαυτό του στα πυρά του κατακτητή για την ελευθερία της πατρίδας του, γι' αυτά που αφαιρέθηκαν από τον λαό στον οποίο ανήκει ως μονάδα, ναι, είναι θυσία.
Είναι πολύ τολμηρό να συγκρίνονται οι θυσίες ενός λαού κατά βούληση, απ' οποιονδήποτε, χωρίς να διευκρινίζεται αν έγιναν αυτοβούλως ή επιβεβλημένα.
Οι οικονομικές θυσίες του ελληνικού λαού –κοντεύει να γίνει μια αφηρημένη έννοια– έγιναν αιτία αυτοκτονιών, ελαττωμένης ή κακής διατροφής, πτώσης της γεννητικότητας, αμφισβητούμενης παροχής νοσοκομειακής ή άλλης ιατρικής περίθαλψης, απώλειας στέγης, διακοπής εκπαίδευσης, χωρισμών ζευγαριών και αύξησης διαζυγίων, χρεών, περικοπής αποδοχών και συντάξεων, κακής διαγωγής ενοικιαστών –μη δυναμένων να καταθέσουν ως άνεργοι το ενοίκιό τους–, αδυναμίας πληρωμής των κοινοχρήστων και των ΔΕΚΟ, που σημαίνει διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεφωνικής επικοινωνίας και θέρμανσης, και αποδεδειγμένης –με αριθμούς– ανεργίας, με επόμενο την έξοδο επιστημόνων και εργατών σε άλλες χώρες, με αποτέλεσμα την εξασθένιση των ασφαλιστικών ταμείων.
http://diastixo.gr/epikaira/apospasmatika/3312-paraplanitiko#
Nessun commento:
Posta un commento