Ώς πότε οι ΄Ελληνες, οι Μικροί Ήρωες της Ευρώπης, θα χορεύουν ξυπόλητοι; Ο Αλεξάκης παρουσιάζει σήμερα τον Μικρό Έλληνα στο Γαλλικό Ινστιτούτο της Νάπολης.

FESTIVAL DELLA NARRATIVA FRANCESE

Istituto francese di Napoli - Via F. Crispi 86

mercoledì 5 febbraio – ore 19

Ospite della serata, lo scrittore Vassilis Alexakis che parlerà del suo libro “Il ragazzo greco” appena tradotto in italiano – Ed. Gremese.

L’incontro sarà condotto da Giuseppe Merlino ed Antonella Cilento.

Arrivato a Parigi nel ’68, Vassilis Alexakis non ha mai smesso di navigare tra Francia e Grecia, il suo paese di origine. Romanziere, giornalista, disegnatore, regista, scrive nelle due lingue. La sua opera è, in effetti, impregnata da entrambe le culture, perché secondo lui “la scelta tra due lingue, due paesi, non è tanto una questione di sapere dove vivere ma piuttosto sapere dove morire”.

http://institutfrancais-napoli.com/it/eventi/libri-e-letteratura/2014fff-vassilis-alexakis-a-napoli

Τον Βασίλη Αλεξάκη ανακάλυψα διαβάζοντας την Μητρική Γλώσσα που τόσο με ενθουσίασε ώστε έγραψα και μια κριτική στο περιοδικό ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ που έβγαζα τότε στη Νάπολη.

Κι εγώ είμαι Έλληνας της Διασποράς από το 1969. Πάνω κάτω με τις ίδιες αφετηρίες και διασπορικά βιώματα του Αλεξάκη.

Γεννήθηκα στην Τήνο. Και συχνά βρίσκομαι στην Τήνο. Κι ο Αλεξάκης παραθερίζει από χρόνια στον όρμο της Καρδιανής. Τα χιουμουριστικά του σκίτσα τα είδα με την κόρη μου σε μια έκθεση στο Φαλατάδο Τήνου, πριν μερικά χρόνια. Τελευταία βρέθηκα σύμφωνος με μια δήλωσή του ότι η Τήνος  δεν είναι μόνο η Παναγία. Είναι και η χειροποίητη ενδοχώρα της!

Έχω κάνει τη Λεόντειο κι εγώ. Και τελευταία, στις 25 Ιανουαρίου ξαναβρέθηκα στο κοινό μας σχολείο, μετά 45 χρόνια απουσίας από τα θρανία. Έμαθα ότι κι αυτός ήταν εκείνη τη ημέρα στα θρανία της Λεοντείου Πατησίων.

Θα διαβάσω στα ελληνικά και τον Μικρό Έλληνα γιατί έτσι θα ξαναβρώ τον Μικρό Ήρωα Γιώργο Θαλάσση με την Κατερίνα και τον Σπίθα που διάβαζα στα κρυφά στο σχολείο μου στη Λεόντειο και μετά τον πέρναγα στους συμμαθητές μου.

 

Συμφωνώ με τον Αλεξάκη ότι είμαστε παιδιά μιας γλώσσας που μας υιοθετεί και κάνουμε μαζί της τις συζητήσεις που κάναμε με τη μητέρα μας και έτσι παρηγοριόμαστε για τη σιωπή της και ότι στο τέλος, οι λογοτεχνικοί ήρωες είναι η μόνη οικογένεια που μας απομένει, πάντα διαθέσιμη, πάντοτε έτοιμη να μας συνδράμει.

Όπως λέει κι ο Λουκιανός Κηλαηδόνης στη γνωστή ομώνυμη σύνθεσή του «πού είσαι τώρα και σ' έχω χάσει, Μικρέ μου Ήρωα Γιώργο Θαλάσση, εγώ μονάχα ένα πράγμα θα σου πω. Μου φτάνει πως μεγάλωσα με σένα».

http://www.youtube.com/watch?v=kUdenTeGn9Q 

Στο βιβλίο αυτό του Αλεξάκη ο Μικρός ΄Ηρωας, γέρος πια, ζει σε ένα κρύο δυαράκι κοντά στην πλατεία Συντάγματος και πυροβολεί το τζάμι για να μπορεί να ακούει καλύτερα τους Αγανακτισμένους Έλληνες.

Ενώ ο Ζορμπάς χορεύει ξυπόλυτος και σιωπηλός μπροστά στους γερμανούς βουλευτές.

Φωτοστιγμιότυπα από την βιβλιοπαρουσίαση, στην οποία συμμετείχαν πολλοί Έλληνες της Νάπολης.