ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

ΤΑ ΚΕΛΛΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ
Και στα Κελλιά με χρώματα άσπρα και ήλιο μεθούν

venerdì 27 dicembre 2013

Φωτογραφίες από τα σεντούκια και τα συρτάρια των bureaux στα Κάτω Μέρη. Γλυκιές αναμνήσεις από την Τήνο του χτες.

Χτες συγκροτήθηκε, αυθόρμητα θα έλεγα, μια μεγάλη ομάδα Τηνιακών στο Facebook με τίτλο ΤΗΝΟΣ: ΑΝΑΠΟΛΩ ΤΟ ΧΘΕΣ που ανασύρει και συμμερίζεται μέσα από τα συρτάρια και τα σεντούκια των σπιτιών ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Τήνου γεμάτες αναμνήσεις και βιώματα.
Είναι μια αξιέπαινη πρωτοβουλία που θα κερδίσει τη συμπάθεια πολλών Τηνιακών.
Την ανακάλυψα τυχαία και ζήτησα να γίνω μέλος αυτής της ομάδας ανθρώπων που αγαπούν το νησί τους.
Εδώ και καιρό ανασύρω κι εγώ από τα σπίτια της Ομογένειας της Νότιας Ιταλίας παρόμοιες φωτογραφίες και τις παραθέτω στο blog μου ΚΕΛΛΙΑΝΟΣ.
Οι φίλοι της ομάδας με παρακίνησαν να ανοίξω κι εγώ τα σεντούκια και τα bureaux και να βγάλω στο φως τις οικογενειακές φωτογραφίες. 
Ξανακοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες της δεκαετίας του ΄40 και μετέπειτα, αντιλαμβάνομαι πόσο δίκιο είχαν οι περιηγητές του 18ου αιώνα (Choiseul-Gouffier, Lord Charlemont, Sonnini de Manoncourt, Guillaume Antoine Olivier), ο Αντωνης Μοσχάτος από τον Αρνάδο και ο γιατρός Μαρκάκης Ζαλώνης από τον Κρόκο όταν εξεθείαζαν την γλυκιά ομορφιά, το ήθος, την κομψότητα και την θηλυκιά χάρη των γυναικών της Τήνου.
Αλλά το ίδιο πρέπει να πούμε και για τους άντρες της Τήνου, με την αρρενωπή ομορφιά και ξεχωριστή λεβεντιά τους.
Οι οικογενειακές φωτογραφίες που αναρτώ είναι στο σύνολό τους φωτογραφίες από τα Κάτω Μέρη και πρωτίστως από τα Κελλιά. Κάποιες γυναίκες και μερικοί άντρες ζουν ακόμα και χαίρονται την Τήνο μας.

Ευαγγελίστρια, Χώρα, 1948

Δεκαετία του ΄40.
Με στίχους από πίσω:
Καρδιά μου ποιός σε εκλείδωσε
και επήρε το κλειδί σου
και δεν ανοίγεις να μου πεις 
την παραπόνεσή σου.
Σου στέλνω το κορμάκι μου
με μηχανή βγαλμένο
σαν αποθάνω στον στρατό
ενθύμιον θα μένω.

Δεκαετία του ΄40.

Πάνω χωριό, Κελλιά, αρχές του ΄70.

Πάνω Χωριό, Κελλιά, δεκαετία του ΄60.

14 Σεπτεμβρίου 1948

 Αρχές του ΄70 στο πάνω χωριό στα Κελλιά.
Τέλος δεκαετίας του ΄40.

 4 Οκτωβρίου 1949
Κάτω Μέρη, Αύγουστος 1962.
Στο βάθος φαίνεται ο Καρκάδος. 
Φωτογραφία Γεωργίου και Ελένης Γκίζη.

9 Ιουλίου 1949

1 Αυγούστου 1948

Κελλιά, Μάρτιος 1951.
Πίσω από την καρέκλα η αξέχαστη Αλεξάντρα.

 1948
1 Ιανουαρίου 1950

Κελλιά, μέσα δεκαετίας του ΄50

 3 Φεβρουαρίου 1947
16 Ιουλίου 1948
Αφιερωματικά στιχάκια από πίσω:
Λάβε κορμί χωρίς ψυχή
και σώμα δίχως αίμα
λάβε την φωτογραφία μου
δια να θυμάσαι εμένα.

Κελλιά, δεκαετία του ΄40

Δεκαετία του ΄40

25 Ιουνίου 1949

4 commenti:

  1. Όλες πολύ ωραίες, αλλά η πιο συγνινητική κατ'εμέ είναι το ενθύμιο στρατού με την τόσο ωραία αφιέρωση!!!

    RispondiElimina
  2. Ό,τι και να σημειώσω είμαι βέβαιη πως δεν θα καταφέρω να εκφράσω επακριβώς, ούτε την περηφάνειά μου για το ότι είστε ΤΗΝΙΑΚΟΣ, ούτε την Συγκίνηση μου για το υπέροχο Blog που διαθέτετε αλλά ούτε και πως νοιώθουμε ως Συμπατριώτες σας για την μεγάλη Τιμή που μας κάνατε με το να ζητήσετε να ενταχθείτε στην Ομάδα *ΤΗΝΟΣ: ΑΝΑΠΟΛΩ Το ΧΘΕΣ*.
    Είμαστε κε Κορίνθιε ερασιτέχνες της Τεχνολογίας όμως, μας καθοδηγεί η Αγάπη και το Συναίσθημα της Καρδιάς γι' αυτόν τον Βράχο, το μικρό Κυκλαδονήσι του Αιγαίου Πελάγους, την .... ΤΗΝΟ μας.
    Στόχος μας να θυμηθούμε οι παλαιότεροι. Σκοπός μας η παρότρυνση της νέας Γενιάς να γνωρίσουν, ν' αγαπήσουν και συγκρίνοντας να μην επιτρέψουν να πληγωθεί ακόμη περισσότερο και στο όνομα του εκσυγχρονισμού το Νησί μας .
    Θέλω να πιστεύω και το υπολογίζω από την αθρόα συμμετοχή της Νεολαίας μας, που συμμετέχει ενεργά και με την ψυχή της απ' όπου κι αν βρίσκεται πως, ΔΕΝ θα το ΕΠΙΤΡΕΨΕΙ.
    Το αποδεικνύουν περίτρανα οι καυστικοί αλλά με κοσμιότητα Σχολιασμοί τους.
    Η Νέα Γενιά είναι η Ελπίδα της ΤΗΝΟΥ. Σ' αυτήν στηριζόμαστε και σ' αυτήν απευθυνόμαστε θέτοντάς της το Μέτρο Σύγκρισης του ΧΘΕΣ με το ΣΗΜΕΡΑ ....
    Σας Εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, με Υγεία, Χαρά, Αισιοδοξία και ακόμη πιο Δημιουργική ....
    Με εκτίμηση Μαρία Βελαλοπούλου (Marvel Velmar = λογοπαίγνιο του Ονόματος και του Επιθέτου μου).

    RispondiElimina
  3. Κι εγώ στοιχηματίζω στους νέους. Και μάλλον τα κατάφερα να μεταδώσω στα παιδιά μου, που είναι γεννημένα μακριά από την Τήνο, την περηφάνεια των ριζών τους. Την Τήνο την έχουν μέσα τους και την νοιώθουν δική τους. Η Τήνος είναι μια ιερή παρακαταθήκη που πρέπει να την διαφυλάξουμε και να την αναθέσουμε στα παιδιά μας.

    RispondiElimina
  4. Γιάννη, κατ αρχάς Χρόνια Πολλά και μετά, γράψε τα ονόματα, πολλάπρόσωπα μοιάζουν με νέους του σημερα, είναι απίστευτη η ομοιότητα!

    RispondiElimina