Η Λίνα στάθηκε και κοίταζε μια θαλασσογραφία. Ήταν καλού τεχνίτη, με παλιά θαμπή κορνίζα ένα γύρω. Μια φρεγάδα του παλιού καιρού ανεμόδερνε μέσα στα θεόρατα σκοτεινά κύματα. Τα πανιά ήταν φουσκωμένα, τα σκοινιά πρέπει να τρίζανε. Ήταν ένας αγώνας ζωής και θανάτου.
«Ένα καράβι .... και το πανί της τρικυμίας. Η Fortune Carrée .... Η τελευταία ελπίδα...». Αυτό ήταν η Ελλάδα. Και τώρα πάει πιά, ούτε αυτό δεν είναι! Τα μάτια της φαντασίας γύμνωσαν το καράβι της εικόνας από όλα τα πανιά. Έμεινε μόνο το σκαρί, με τα γυμνά κατάρτια και τα κομμένα σκοινιά, να παλεύει ακόμη με τη νύχτα και το θάνατο...
Αυτό είναι λοιπόν τώρα η Ελλάδα.... Και κανείς δεν ξέρει αν θα βουλιάξει ή όχι.
Γαλάτεια Σαράντη, Πασχαλιές, 1949
Nessun commento:
Posta un commento