Διάβασα το Δελτίο Τύπου της 22.10.11 του Δήμου Τήνου για την παρατεινόμενη απεργία των ναυτεργατών που έχει αποκλείσει τα νησιά και τους νησιώτες της Ελλάδος.
Ίσως δεν γνωρίζουν όλοι τί σημαίνει αποκλεισμός ενός νησιού και πόσες επιπτώσεις επιφέρει μια τέτοια κατάσταση όταν παρατείνεται. Και ειδικά στους τομείς υγείας και ανεφοδιασμού τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης.
Οπωσδήποτε οι ναυτεργάτες αγωνίζονται για κάποια δίκαια. Καμμιά αμφιβολία! Καλά κάνουν, αλλά πρέπει να έχουν την αίσθηση του μέτρου. Το ίδιο και οι εφοπλιστές και τα εμπλεκόμενα υπουργεία.
Είναι χρόνια τώρα που η Ελλάδα βιώνει μια κοινωνική αναταραχή που εκδηλώνεται με συνεχείς απεργίες σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα στα μέσα συγκοινωνίας. Οι απεργίες αυτές πλήττουν πρωτίστως όλο τον κοινωνικό συνεκτικό ιστό της χώρας.
Η νησιωτικότητα δεν λαμβάνεται υπόψη, ούτε οι ειδικές ανάγκες επιβίωσης, ούτε τα μέσα μεταφοράς και ανεφοδιασμού, αλλά ούτε και οι συνθήκες μετακίνησης των νησιωτικών κοινοτήτων.
Πρέπει να υπάρχει μια ειδική πρόβλεψη για τις νησιωτικές περιοχές όταν κηρύσσονται απεργίες.
Αλλά διερωτώμαι σε αυτή την οικονομική συγκυρία τη παγκόσμια είναι δυνατό να αντέξει η Ελλάδα μια τέτοια συνεχή ένταση;
Οι ακραίες καταστάσεις δεν οδηγούν αναγκαστικά στην επίτευξη του σκοπού στον οποίο αποβλέπουν οι απεργίες και αντιπαραθέσεις.
Αλλά και η ίδια Κυβέρνηση οφείλει να αρχίσει το γρηγορότερο να αντιμετωπίζει τα εργατικά και κοινωνικά προβλήματα με περισσότερη κατανόηση.
Η αδιαλλαξία και η ανυποχώρητη στάση εξωθούν τα πράγματα στα άκρα και δεν συντείνουν στη λύση των προβλημάτων.
Μήπως οι ιθύνοντες δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα και τη δύναμη για να αντιμετωπίσουν αυτήν την έκρυθμη κατάσταση;
Μήπως οι Έλληνες έχουν αφεθεί εντελώς μόνοι και η Κυβέρνηση είναι έρμαιο μιας οικονομικής κρίσης και κερδοσκοπίας, σαν ... την καλαμιά στον κάμπο;
Nessun commento:
Posta un commento