Αυτός που πλεύρισε τον παλιό τοίχο ν΄απαγκιάσει

 Χτες το πρωί ήπια έναν καφέ στο ΙΤΗΠ με τον φίλο Αντώνη Μαραγκό, που θα παρουσιάσει στις 15 Ιουνίου στη Στέγη Πολιτισμού Τήνου ΜΟΣΧΟΥΛΑ το βιβλίο του ¨ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΝΥΞΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΖΟΤΗΤΕΣ  ΜΕ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ¨.

Είναι ένα βιβλίο αφιερωμένο στο νησί, ανεξάντλητη πηγή της λογοτεχνικής του έμπνευσης.

Ο ύμνος στο Σκλαβοχώρι, όπου γεννήθηκε κι έζησε τα πρώτα του χρόνια, με συγκίνησε, γιατί άγγιξε βιώματα κοινά για όλους εμάς που είχαμε την τύχη, ναι την τύχη, να γεννηθούμε σε κάποιο χωριό της Τήνου.

Θέλω μες στις ρούγες του να σεργιανάει το μυαλό μου

Εκεί στου Σκλαβοχωριού ...κουρνιάζουν του μυαλού μου οι αντάρες

εκεί η μνήμη στο χρόνο μου εισβάλλει

εκεί ξανακούω φωνές λησμονημένες

Εκεί με δέος αναδιφώ το παρελθόν μου

Εκεί κι η μοναξιά ποτέ δεν ζει μονάχη

Εκεί σαν πιο γλυκός ηχεί κι ο ήχος της καμπάνας

Εκεί το φως πιο λαμπερό μου δείχνει

Εκεί πάντα απάνεμο το βρίσκω το μουράγιο

Εκεί τ΄αγκυροβόλι μου

Οι στίχοι αυτοί του Αντώνη μου θύμισαν τις ΝΥΞΕΙΣ του Γ. Ρίτσου:

Λιόγερμα. Λάμποντα χρώματα. Αγέρας.

Αυτός πλεύρισε τον παλιό τοίχο ν΄απαγκιάσει...

γι΄αυτά που χάθηκαν, για κείνα που δεν ήρθαν.