Το φθινόπωρο η φύση ξαναπαίρνει ζωή.

Λακωνικόν Οδυσσέα Ελύτη

O καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη

μου επέστρεψε στον ήλιο.

Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της

πέτρας και του αιθέρος,

Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.

Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,

Xειμώνα ελάχιστε,

H ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς

Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ' ένα μικρό τριζόνι

κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Aνέλπιστου.

Καλώς ώρισες φθινόπωρο.

Όπως λέει και ο Παπαδιαμάντης, «το

φθινόπωρο η φύση ξαναπαίρνει ζωή».