Μόλις γύρισα από την Τήνο και από τα Κελλιά ξανανιωμένος και ικανοποιημένος, όπως κάθε φορά που καταφέρνω να κάνω ένα ταξίδι αναψυχής στον τόπο μου. Δε την θαρρεύγομαι να την κρατώ μακριά για πολύ. Είναι πλανεύτρα η Οφιούσσα και μπορεί να με ξεχάσει. Βιώνω τον κάθε νόστο πολύ έντονα. Αφουγκράζομαι τον παλμό του νησιού και αναζητώ την ζωογόνο αύρα της θάλασσας και τους ανθρώπους και τόπους που χάραξαν το διάβα μου. Αναστορούμαι τα παιδικά μου χρόνια και τον καιρό της ανέμελης νιότης. Μόνο στην Τήνο μαϊνάρω.
Τα ταξίδια μου αυτά είναι περιδιαβάσεις/προσκυνήματα που αφήνουν ίχνη και αποτυπώματα ανεξίτηλα. Είναι πάντα ένα νεό ξεκίνημα για μένα.
Εκτελώ έτσι το χρέος μου. Γιατί το να ταξιδεύεις στη γενέτειρα είναι χρέος και μετάγγιση ζωής. Κερδίζεις χρόνια και αναγαλλιάζει η καρδιά σου. Είναι ένα ταξίδι που ξορκίζει το κακό. Η Τήνος έχει να σου δώσει τα αναζωογόνα νάματα.
Φέτος τη χάρηκα ιδιαίτερα για τα χρώματα της φύσης και ιδιαίτερα για το κίτρινο που χόρευε κεφάτο μέσα στο πράσινο. Είχα χρόνια να τη δω τόσο λουλουδάτη. Την καμάρωσα και την ορέχτηκα. Αθάρμιστά της! Οι πινελιές της ανθισμένης φύσης σαγήνευσαν τα μάτια μου.
Συνταξιδιώτη μου είχα το γιό μου. Ωραίες στιγμές πολύ προσωπικές κοντά στον παππού Νικόλα. Ελπίζω η μνήμη μου να κρατήσει ζωντανά αυτά τα στιγμιότυπα.
Nessun commento:
Posta un commento