Συγκινημένος, περήφανος, ευγνώμων.

 

Εἶμαι συγκινημένος καὶ  ἰδιαίτερα περήφανος γιὰ

τὴν ἀπονομή τοῦ Χρυσοῦ Σταυροῦ τοῦ Τάγματος  Ἀριστείας τῆς Τιμῆς ἀπὸ τὴν Πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.  

Ἡ ἀνιδιοτελὴς προσφορὰ πρὸς τὴν πατρίδα ἀποτελεῖ ὕψιστο καθῆκον γιὰ κάθε Ἕλληνα καὶ Ὁμογενή.

Πέραν τῆς μεγάλης τιμῆς στὸ πρόσωπό μου ἐπιβραβεύονται καὶ οἱ προσπάθειες ὅλων τῶν Ὁμογενῶν καὶ Φιλελλήνων ποὺ στηρίζουν καὶ διαδίδουν τὴν ἑλληνική γλῶσσα.

Αὐτὸ ποὺ εἶναι ἐκ τῶν  ὧν οὐκ ἄνευ γιὰ νὰ εἶσαι Ἕλληνας εἶναι ἡ γλῶσσα. Ἡ ταυτότητα τῆς Ὁμογένειας βασίζεται οὐσιαστικά στὴν γλῶσσα.

Πατρίδα εἶναι ἡ γλῶσσά μας.

Ἡ  μελέτη, ἡ καλλιέργεια καὶ ἡ κατάκτηση τῆς Ἑλληνικῆς εἶναι μετάλλιο τιμῆς.

Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι μιὰ γέφυρα ποὺ ἑνώνει σχολεῖα, λαούς, γλῶσσες, πολιτισμούς, ἠπείρους.

Στην πατρίδα των πατέρων μας, των προγόνων μας οφείλουμε, δεν μας οφείλει.

Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον [51b] καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι, καὶ σέβεσθαι δεῖ.

ΠΛΑΤΩΝ, Κρίτων 51 α-β

«Δεν ζη χωρίς Πατρίδα η ανθρώπινη ψυχή», όπως έγραφε ο Κωστής Παλαμάς.